سرویس ورزشی جوان آنلاین: ترکیب یک تیم که زیر و رو میشود برای بها دادن به جوانترها و باز کردن راه برای پا به سن گذاشتهها و با تجربهها که به جرگه پیشکسوتان اضافه شوند. صبوری میخواهد و زمان که ترکیب تازه خودی نشان دهد.
تیم کشتی فرنگی ایران همان تیم زیر و رو شده با ترکیبی جوان بود که باید میرفت برای قدم گذاشتن در یک راه دشوار و پر پیچ و خم که انتهای آن میتوانست المپیک باشد، اما نه حتی المپیک توکیو! که المپیک ۲۰۲۴. یعنی مسیری طولانیتر از آنچه تصور میشود. مسیری طولانی که صبوری فراوان میخواهد. تصمیم سرمربی، اما جدی بود. شاگردانش را که با وسواس برگزید، افق نگاهش بسیار دورتر از نورسلطان بود. اگر چه شاگردانش در قهرمانی جهان هم توانستند با هفت پله صعود اندکی از تواناییهای خود را به تصویر بکشند و تا یک قدمی ایستادن بر سکو هم پیش بروند، اما هنوز زمان لازم دارند برای آنکه فولاد آبدیده شوند جهت نبردهای مهمی، چون المپیک و مصاف با ابرقدرتهای کشتی فرنگی دنیا.
ریسک بالایی بود. خیلیها هم بر این باور بودند که قهرمانی جهان فرصت آزمون و خطا نیست و اینجا باید «بنا» با ترکیبی مطمئنتر برود و محک زدن جوانترها را بگذارد برای مسابقاتی کم اهمیتتر، اما هدف آقای خاص کشتی فرنگی مثل همیشه ساخت و ساز اصولی و زیرساختی بود که پا پس نکشید از تصمیمی که برای میدان دادن به جوانان فرنگیکار گرفته بود. تصمیمش بدون شک ریسک بزرگی بود. ایجاد تغییرات اساسی در شش وزن که تنها در وزن ۶۰ کیلوگرم با نتایج دلچسب و امیدوارکننده همراه بود تصمیم بزرگی بود اگر چه موجب شد فرنگیکاران در قهرمانی جهان پافراتر از چهارمی نگذارند، اما ثمرهاش در آینده دیده خواهد شد در المپیک توکیو و حتی بعد از آن.
صبوری میخواهد و زمان به جان خریدن ریسک جوانگرایی، شجاعتی میخواهد از جنس بنا که در نورسطان به خوبی دریافت که تیمش تنها به واسطه تجربه کم بود که نتوانست به سکوهای اول تا سوم دست یابد و همانطور که از ارزیابیهای کادرفنی برمیآمد، فرنگیکاران ایران میتوانستند به یکی از سکوهای اول تا سوم دست یابند اگر کار را با مسابقات عبدولی آغاز میکردند یا در مصاف با حریفان، اندکی خوش شانستر بودند، اما آنچه مسلم است اینکه این تیم زمان میخواهد و باید به آن این فرصت را داد طبق برنامهای که برایش ریخته شده است گام به گام پیش رود و نمیتوان انتظار داشت که معجزه کند و ره صد ساله را در یک شب بپیماید! همان چیزی که سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی ایران نیز قبل از راهی کردن شاگردانش به مسابقات جهانی بدان تأکید کرد. در واقع کشتی فرنگی ایران بعد از بازنشسته شدن ستارههایی، چون سوریان و هم دورههای او، نیاز به جانی دوباره دارد و تنها میدان دادن به جوانترهاست که میتواند خونی دوباره به شریانهای آن تزریق کند؛ جوانانی که در رقابتهای قهرمانی جهان قزاقستان برای نخستین بار در یک رویداد مهم روی تشک رفتند و دریافتند چه مسئولیت سنگینی قرار است در آینده روی شانههایشان گذاشته شود و چه انتظاراتی از آنها وجود دارد.
نتایج به دست آمده در قزاقستان قابل قبول بود. کسب رتبه چهارم که صعودی چشمگیر داشت نسبت به نتیجه دوره قبل اتفاق کمی نبود، اما مهمتر از جایگاهی که شاگردان بنا بدان دست یافتند، تصمیمی بود که سرمربی تیم ملی برای ترکیب کشتی فرنگی ایران گرفت و رنسانسی که فرصتی طلایی بود برای نسل جوان کشتی فرنگی که پتانسیل خود را به چالش بکشند و محک بزنند. با این وجود، اما نمیتوان تنها به کسب تجربه در قهرمانی جهان دلخوش کرد و انتظار داشت مردان بنا زین پس هر رقابتی را با درو کردن مدالها و عنوانها از سر بگذرانند. نه فقط، چون برنامه بنا بلندمدتتر از المپیک توکیو است و برای المپیک ۲۰۲۴ نوشته شده، بلکه از آن جهت که کار نیکو کردن از پر کردن است و جوانانی که امروز ترکیب تیم ملی کشتی فرنگی را تشکیل دادند و قهرمانی جهان را پشت سر گذاشتند مسیر دشواری برای مصاف با ابرقدرتهای جهان پیشرو دارند و قبل از رویارویی با قدرتهای اول دنیا باید به آمادگی کامل برسند و رسیدن به این آمادگی، زمانی طولانیتر از حضور در رقابتهای قهرمانی جهان میخواهد.