سرويس ورزشی جوان آنلاين: سال سختی پیش روی ورزش ایران است و در این سال دشوار و پر از چالش‌های اقتصادی جای تولیدات داخلی و کمک آن‌ها برای تسهیل شرایط موجود به‌شدت احساس می‌شود. در روز‌هایی که همه باید برای پشت سر گذاشتن تحریم‌های ظالمانه و تنگنا‌های اقتصادی دست‌به‌دست هم دهیم، وابستگی ورزش به تجهیزات و امکانات خارجی مشکلاتی را ایجاد کرده و به تبع آن برای تأمین نیاز‌ها کماکان مجبور به هزینه کردن ارز‌های دولتی هستیم.
مشکلات مالی موضوعی است که همه به‌خوبی آن را درک کرده‌اند و تأثیر آن را در بخش‌های مختلف احساس می‌کنند. ورزش و مجموعه‌های وابسته نیز همانند سایرین با چالش‌های اقتصادی مواجه شده که قطعاً روی عملکرد کلی تیم‌ها و رشته‌ها تأثیرگذار خواهد بود. اما بحث اصلی اینجاست که چطور می‌توانیم به‌رغم کمبود بودجه و مشکلات این برهه حساس کنونی را با سربلندی پشت سر بگذاریم. با بالا رفتن نرخ ارز قیمت کالا‌های خارجی نیز چند برابر شده و واردات آن‌ها نیز با دشواری‌های زیادی همراه است. با این حال رشته‌های ورزشی برای ادامه کار و موفقیت در عرصه‌های بین‌المللی نیازمند امکانات و تجهیزاتی هستند که اغلب باید از خارج از کشور تهیه شوند. پروسه دشوار تأمین ارز، خرید کالا و پس از آن ترخیص از گمرک در این شرایط آنقدر سخت و بعضاً غیرممکن شده که آرزو می‌کردیم ای‌کاش در این سال‌ها برای خودکفایی در تولید محصولات ورزشی قدم‌های جدی برداشته بودیم.
برخی از تجهیزات و ابزار‌های ورزشی به صورت انحصاری تولید می‌شوند و بر اساس قوانین فدراسیون‌های جهانی کشور‌ها ملزم به استفاده از آن‌ها هستند. منتها در سایر موارد کشور‌ها این فرصت را دارند تا شخصاً برای تولید دست به کار شوند و دیگر به یک برند و کشور خاص محتاج نباشند. نکته اصلی همین است؛ موضوعی که ما سال‌هاست به آن بی‌توجهی کرده‌ایم و حالا قدر محصولات داخلی را می‌دانیم. قیمت ارز آنقدر افزایش یافته که دیگر نمی‌توان مثل گذشته برای خرید تجهیزات مورد نیاز سفارش خارجی داد. از سوی دیگر، اما نباید و نمی‌توان به کمبود‌های ورزشکاران هم بی‌توجهی کرد. همین چند روز پیش بود که خبر تحریم توپ‌های فوتسال منتشر شد؛ خبری که نگرانی اهالی این رشته را به همراه داشت. در صورتی که فرصت‌های زیادی برای اتکا به تولیدات داخلی داشتیم، اما حیف که با بی‌اهمیتی از کنارش گذشتیم و جنس درجه چندم خارجی را به محصول وطنی ترجیح دادیم. با وجود همه مشکلات پیش رو هنوز هم دیر نشده و ماهی را هروقت از آب بگیریم تازه است. نباید بیشتر از این فرصت‌سوزی کرد؛ حمایت از تولید داخلی رمز اصلی مبارزه با تحریم‌ها و رهایی از وابستگی به اجناس خارجی است. برند‌های ایرانی پس از انقلاب اسلامی برای رقابت با کالا‌های خارجی تلاش کرده و بخشی از مسیر موفقیت را نیز پیموده‌اند. اما معضل همیشگی که همواره سد راه تولیدکنندگان داخلی بوده، نبود حمایت از سوی مسئولان دولتی است. تنها ماندن در مسیر تولید و به دوش کشیدن همه سختی‌ها آن هم بدون حمایت‌های لازم و در اوج تحریم‌ها و بحران ارزی قطعاً رمقی برای ادامه تولید باقی نگذاشته است.
اینکه تنها به خرید‌های خارجی بسنده کنیم و تمام تلاشمان به ترخیص کالا از گمرک ختم شود تفکری مضر است که تأثیراتش را در ورزش به‌عینه می‌توان دید. هنوز که هنوز است البسه تیم‌های فوتبال خارجی است و حتی به مرحله‌ای رسیده‌ایم که البسه چینی و بنجل به برند‌های وطنی اولویت دارند! در حالی که می‌توان با یک برنامه‌ریزی حساب شده دوباره تولیدی‌های تعطیل شده را راه انداخت تا هم چرخه اقتصاد ورزش تکانی بخورد و هم بخشی از کمبود‌ها کاسته شود. ضمن اینکه در صورت تداوم حمایت‌های عملی، نه شعاری، می‌توان امیدوار بود که در آینده پا را فراتر از این گذاشته و در مسیر رقابت با برند‌های خارجی قرار بگیریم. رسیدن به این آرزو‌ها قطعاً محال نیست ولی محقق شدن آن‌ها نیازمند تلاش، برنامه‌ریزی، مدیریت و حمایت‌های مداوم است. کشور‌های همسایه و آسیایی پیش از ما این راه را رفته‌اند و به موفقیت‌های چشمگیری هم دست یافته‌اند. علت اینکه ما چرا از قافله پیشرفت و تکیه بر تولیدات داخلی عقب مانده‌ایم را باید از مسئولانی پرسید که فقط شعار می‌دهند و علاقه خاصی به خارج کردن ارز از کشور دارند. باز هم تأکید می‌کنیم که وابستگی محض به محصولات خارجی تولیدکنندگان را ناامید و مدیران را بدعادت می‌کند. اینکه توانایی رقابت با خارجی‌ها را نداریم تفکر غلط و بازدارنده‌ای است که ناامیدی و بی‌اعتمادی را به جامعه تزریق می‌کند. با تغییر نگرش و اعتماد به ظرفیت‌های داخلی بخشی از کمبود‌های ورزش جبران می‌شود.
