هنگامی که به اتفاقات روزمره می‌نگریم و انسان‌های اطرافمان و رفتارشان را رصد می‌کنیم، این سؤال پیش می‌آید که چرا ما آدم‌ها این همه عصبانی هستیم؟ چرا کم‌طاقت و بی‌حوصله شده‌ایم؟ تحمل ماندن پشت چراغ قرمز را نداریم و مدام غر می‌زنیم، خدای ناکرده اگر کسی در خیابان شلوغ ناخواسته تنه‌ای به ما بزند شاکی می‌شویم و شروع به بحث و جدل می‌کنیم و قطعاً بار‌ها و بار‌ها برایمان پیش آمده در خیابان، اتوبوس، مترو، ترافیک و یک تصادف جزئی شاهد چنان درگیری‌هایی شده‌ایم که گاهی منجر به حادثه‌ای دلخراش، چون جرح و قتل می‌شود.
سؤالی که مطرح می‌شود این است که چرا آستانه تحمل ما آنقدر پایین است که توانایی پذیرش اتفاقات ساده را نداریم و به اصطلاح از کاه، کوه می‌سازیم؟ آیا راهکاری برای مقابله با این مشکلات وجود دارد؟ یا اینکه به گزینه «کاری نداشته باشیم» رجوع کنیم و از کنار این مسئله ساده عبور کنیم؟ قبل از ارائه راهکار که شاید بتواند ما را در بالا بردن سطح آستانه تحملمان یاری کند، ابتدا به تعریفی ساده و روان از این عبارت می‌پردازیم. هنگامی که توانایی کنترل خشم در ما از بین رفته باشد و با کوچکترین اتفاق و درگیری‌ای آن را بروز می‌دهیم و به شدت عصبانی می‌شویم و به دیگران پرخاشگری می‌کنیم، در واقع آستانه تحملمان پایین آمده و به خاطر این موضوع کنترلی بر هیجانات و رفتار‌های خود نداریم. مسائل و دلایل گوناگونی وجود دارد که موجب پایین آمدن آستانه تحمل در ما می‌شود، همچون نداشتن تربیت مناسب خانوادگی، مسائل اقتصادی، فقر و بیکاری، مسائل فرهنگی و اجتماعی و شکست و ناکامی‌های پی‌درپی.
ناکامی‌ها و شکست‌ها در زندگی ما موجب ایجاد خشم و پایین آمدن آستانه تحملمان می‌شود، در واقع خشم فرو خورده‌ای که پس از هر شکستی از هر نوع (خانوادگی، عاطفی، اجتماعی، تحصیلی، اقتصادی و...) همواره در ما وجود دارد و می‌ماند تا در جایی بتوان آن را تخلیه کرد و می‌بینیم که بعضاً با کوچکترین اتفاق به گونه‌ای آستانه تحملمان پایین می‌آید که بدترین نوع پرخاشگری را نثار دیگران می‌کنیم، در واقع، چون توانایی بروز خشم را در مسائلی که موجب به وجود آمدن آن شده‌اند را نداریم، آستانه تحملمان پایین می‌آید و با کوچکترین جرقه‌ای می‌شویم انبار باروتی که ویران‌کننده است.
یکی از مسائلی که کمک می‌کند تا آستانه تحمل در ما افزایش پیدا کند «تاب‌آوری» است. تاب‌آوری توانایی انسان برای بازسازی خود و تلاش برای گذشتن از سختی‌ها و مشکلات است. داشتن این توانایی موجب می‌شود تا انسان بتواند از مشکلات و اتفاقات ناخوشایندی که برایش به وجود می‌آید سربلند عبور کند، مشکلات بی‌شمار و گرفتاری‌ها و سختی‌ها در زندگی هر انسانی وجود دارد و تنها خودمان هستیم که می‌توانیم از قدرت درونی‌ای که در وجودمان نهادینه شده، استفاده کنیم تا بر آن‌ها پیروز شویم.
فراهم آوردن بستر مناسب خانوادگی و محیطی آرام و نزدیک با خانواده و دوستان، شناختن توانایی‌های فردی و پذیرفتن بدون، چون و چرای خود و راضی بودن از آنچه هستیم فارغ از اتفاقات ناخوشایندی که رخ داده، داشتن عزت نفس، تلاش برای کسب مهارت توانایی کنترل هیجانات درونی، تکانشی عمل نکردن و مدیریت کردن احساسات در لحظات سخت و پر تنش، توانایی درخواست کمک از دوستان و نزدیکان برای کسب مهارت‌های رفتاری و ارتباطی از جمله راهکار‌ها در این زمینه است. هرگز خود را یک قربانی در اتفاقات ناگوار و سختی‌ها نبینید، همواره در زندگی و با وجود مشکلات و سختی‌های پیش آمده به دنبال معنای مثبت باشیم و هرگز از کمک کردن به دیگران دریغ نکنیم.
