جنگ نرم كليد واژه‌اي نام آشناست كه اين روزها خيلي‌ها از آن مي‌گويند و مي‌نويسند؛ جنگي نامتقارن كه ديگر با ساخت يك مستند يا شوي تلويزيوني نمي‌توان آن را خلاصه كرد.
دشمن با ظاهري فريبنده و مجهزتر از قبل به خانه‌هاي ما هجوم آورده است و اين موضوع را مي‌توان در اشكال مختلف مشاهده كرد، اما آنچه مطرح است آن است كه در مقابل اين تهاجم نرم چه كرده‌ايم و چه بايد بكنيم؟! حقيقتي كه وجود دارد اين است كه ديگر راهكارهاي قديمي كارايي چنداني ندارد و بايد با زبان روز فعاليت كرد تا روي نوجوان و جوان در تيررس تهاجم اثربگذارد، زيرا جوان امروز كمتر رغبتي به مطالعه دارد و تا چيزي را نبيند نمي‌پذيرد؛ در حالي‌كه ما براي الگوسازي ميان آنها يا قدمي برنداشته‌ايم يا ناقص عمل كرده‌ايم (الگوسازي بازيگران و فوتباليست‌ها.)
يكي از افرادي كه مي‌تواند براي معرفي انقلاب اسلامي و هويت ايراني اسلامي‌مان مؤثر باشد، ادواردو آنيلي است؛ جواني كه با وجود داشتن يك امپراتوري به معناي كامل از بهترين برندهاي توليدات ساخت بشري خود را تسليم كامل اسلام و قرآن و در راه اعتقادات حتي جانش را فدا كرد. زندگي ادواردو هرچند در قرن 21 و در قلب اروپا رخ داده است اما انسان را ناخودآگاه به ياد مسلمانان صدر اسلام مي‌اندازد؛ مردي كه شايد خداوند او را به عنوان نشانه براي مسلمانان و شيعيان عصر حاضر قرار داده است تا فريب دنيا و ظواهر آن را نخورند. او خود مالك تمام اين برندهاي شاخصي بود كه عده‌اي آن را مبناي فخر خود بر ديگران قرار داده‌اند.
اما سؤال اينجاست ما براي معرفي اين شخصيت به نسل جوان كشورمان چه كرده‌ايم؟! اولين قدم ساخت مستند ادواردو بود پس از آن سخنراني‌هاي دكتر قديري ابيانه دوست ادواردو و نمايش فيلم در تلويزيون و دانشگاه‌هاي مختلف بود كه سبب شد بخشي از جامعه با وي آشنا شوند. پس از آن در سال 85 انجمن شهيد ادواردو آنيلي در اصفهان تشكيل شد ولي با همه اين احوال هنوز خيلي‌ها با او آشنا نشده‌اند و نمي‌دانند چه شخصيتي است كه بايد حتي به عنوان شاخصه جنگ نرم از آن استفاده كرد. مدير انجمن اسلامي شهيد ادواردو آنيلي مي‌گويد: ما تلاش خود را كرده‌ايم و معتقديم كه ادواردو مي‌تواند يك برگ برنده در جنگ نرم باشد اما متأسفانه به‌رغم ظرفيت بالا از سوي مسئولان فرهنگي همكاري و معاونت لازم صورت نمي‌گيرد تا بيشتر روي اين مسئله مانور بدهيم؛ چرا كه بعضاً بيلان‌كاري و اهميت بيشتري دارد تا تجهيز جوانان در جنگ نامتقارن فرهنگي. اين در حالي است كه بدون شك معرفي ادواردو به عنوان مصداق هويت اسلامي ما مي‌تواند به غليان احساسات و انقلاب دروني در افراد بينجامد.
تنها پخش يك سريال تخيلي كره‌اي يعني جومونگ توانست در سطح بسيار وسيعي تأثيرات فرهنگي به‌جا بگذارد پس چرا معرفي و كار درباره شخصيتي حقيقي چون ادواردو به عنوان يك قهرمان در عرصه جنگ نرم و تقوي هنوز مغفول مانده است؟!
مهدي ملك‌الكتاب خياباني از مبارزان شناخته شده قبل از انقلاب است كه در دهه 60 با ادواردو آشنا مي‌شود و مدتي را با وي زندگي كرده است. او مي‌گويد: ادواردو يك جنتلمن بود موقع غذا خوردن و برخوردهايش اين موضوع را به راحتي مي‌توانستيم بفهميم اما با همه اين وجود ساده و بي‌آلايش بود، عاشق امام خميني (ره) بود و براي كمك به انقلاب هر كاري كه مي‌توانست انجام مي‌داد. روح انساني و عرفاني ادواردو در همان ديدار كوتاه بر وي اثر گذاشته بود.
سؤال اينجاست چرا از چنين ظرفيت‌هاي عظيم براي مسلح كردن جوانان و نوجوانان‌مان در مقابل جنگ نرم دشمن استفاده مطلوب برده نمي‌شود؟! اي‌كاش مسئولان فرهنگي ما هم مانند مقام معظم رهبري نسبت به جنگ نرم حساسيت داشتند و مانند ايشان مي‌انديشيدند كه اگر اين‌گونه بود به راحتي مي‌توانستيم معادلات اين تهاجم نامتقارن را به نفع خود تمام كنيم، آنچنان كه در ساير عرصه‌ها همين گونه بوده‌ايم.
