جوان آنلاين: گفته مي شود مذاكره دستگاه ديپلماسي ايران با 1+5 تنها در حوزه هسته اي است اما آمريكا تمايلي ندارد به همين اندازه بسنده كند. به همين دليل است كه اعلام مي كند در مذاكرات دور دوم وارد عرصه موشكي نيز خواهد شد. اين روزنه اي است كه متن توافق اوليه در پارگراف دوم باز گذاشته است.
اگر چه مسئله اي قطعي نيست و في نفسه نمي تواند محدوديتي براي فعاليت هاي موشكي ايران ايجاد كند اما در هر صورت قابل تامل است. چون اين اجازه را به آمريكا مي دهد كه در كنار مسائل هسته اي سخني از موشك هاي بالستيك ايران هم همداشته باشد كه البته در مذاكرات نبايد به آن تن داد.
اين يكي از نشانه هاي عقب نشيني در برابر آمريكا و تاييد سخنان برخي از مقامات جمهوري اسلامي ايران است كه عقب نشيني در برابر آمريكا پاسخ نمي دهد و آن را حتي جري تر مي كند. حال پرسش اين است كه آيا آمريكا در حالي كه مي بيند دولت ايران به هر شكل خواهان به نتيجه رسيدن مذاكرات است، علاقه ندارد تا بستر مذاكرات را به ديگر زمينه ها از جمله حقوق بشري از جنس صرف سياسي گسترش دهد.
اين جمله را بخوانيد: «وزارت خارجه آمریکا، روز گذشته با انتشار بیانیهای که در سومین سالگرد حصر خانگی زهرا رهنورد، میرحسین موسوی و مهدی کروبی صادر کرده بر خواست خود برای آزادی «زندانیان عقیده» در ایران تاکید کرده است.»
آمريكا در آستانه دور دوم مذاكرات با استفاده از ديپلماسي فشار و كسب حمايت بين المللي بدش نمي آيد كه با استفاده از آنچه كه روبروي خود در ميز مذاكرات 1+5 مي بيند، در امور داخلي ايران دخالت كند. حال اين جمله را بخوانيد: «همراه با جامعه جهانی اعتراض خود را به ادامه زندانی کردن آنها و آزار خانوادههایشان نشان داده و خواستار آزادی هر چه سریعتر آنهاست».
آيا آمريكا به طور غيررسمي اما كاملا واضح، مشخص و ابزارگونه از اين مسئله استفاده نخواهد كرد. حتي ماري هرف، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا براي اثبات مواضع بيانيه اي كه منتشر شده از قانون اساسي ايران استناد آورده است.
شايد آمريكا به اين مسئله واقف باشد كه به هر صورت همان مواضع اي را بيان مي كند كه در لايه هايي از دولت يازدهم وجود دارد و بر همين اساس به دنبال هماهنگ كردن خود با آنها است تا اهداف «مطلوب» از دل مذاكرات هسته اي در زمين 1+5 به دست بيايد!
در اين زمينه آمريكا تنها نيست. از آنجا كه غرب سعي دارد سياست هاي تحميلي خود را با نمايش مردمدارانه و يكجا ارائه دهد تا فشار لازم به كشور هدف آورده شود، سازمان عفو بين الملل نيز روز گذشته در اين زمينه با آن همساز شده و با انتشار بيانيه اي به همين مسئله داخلي پرداخته است. جالب آنكه مسئول امور حقوق بشر آلمان هم روز 25 بهمن خواستار آزادي «فوري» موسوي، رهنورد و كروبي شده است.
جداي از اينكه اين مسئله اي داخلي كه در هر كشوري مي تواند به گونه هاي مختلف وجود داشته باشد، نبايد فراموش كرد كه آمريكا در حال تسريع خواسته هاي خود به بهانه مذاكرات است و حتي سعي دارد آن را به داخلي ترين امورات ايران گسترش دهد.