اظهارات اخیر آقای پزشکیان در جریان حضورش در سازمان انرژی اتمی و حمایت از صنعت هسته‌ای، امیدوارکننده است، چه آنکه صنعت هسته‌ای امروز یکی از معدود حوزه‌هایی است که می‌تواند همزمان به خودکفایی، ارزآوری و ایجاد اشتغال پایدار منجر شود. وقتی رئیس‌جمهور محترم می‌گوید: «با تمام توان از پیشرفت توسعه صنعت هسته‌ای صلح‌آمیز دفاع می‌کنیم»، در حقیقت از مسیر عقلانیت ملی و توسعه پایدار سخن می‌گوید. صنعت هسته‌ای برخلاف تصور عمومی، فقط به تولید برق یا دارو خلاصه نمی‌شود بلکه شبکه‌ای پیچیده از صنایع مادر، تجهیزات دقیق، مهندسی پیشرفته و نیروی انسانی متخصص را در بر دارد و هر بخش از این صنعت، خود منشأ اشتغال، تولید و ارزش افزوده است، بنابراین وقتی کشورمان به توان غنی‌سازی بومی دست یافته، به این معناست که زنجیره‌ای از فناوری‌های پیشرفته در زمینه فیزیک، شیمی، متالورژی، مواد پیشرفته و مهندسی مکانیک در آن فعال است و طبعاً این دانش‌ها در سایر صنایع نیز از ساخت توربین و تجهیزات نفتی گرفته تا تولید آلیاژ‌های خاص در صنعت و پزشکی و الخ اثرگذارند.
ایران ما سال‌هاست به پشتوانه دانشمندان بومی و فداکار، در مسیر توسعه هسته‌ای صلح‌آمیز گام برمی‌دارد و دستاورد‌هایی که امروز در تولید رادیوداروها، درمان سرطان، تولید برق، بهبود کیفیت بذر‌های کشاورزی و کاهش آلودگی‌های محیط‌زیستی حاصل شده، نتیجه همان سال‌ها تلاش خاموش دانشمندان و متخصصان است که در سخت‌ترین شرایط تحریم و تهدید، علم را زمین نگذاشتند، بنابراین اینکه رئیس‌جمهور کشورمان از این مسیر دفاع می‌کند، یعنی قدر دانشی را که می‌تواند نجات‌بخش آینده کشور عزیزمان باشد، می‌داند.
از طرفی در اقتصاد دانش‌بنیان، هیچ سرمایه‌ای گرانبهاتر از علم نیست و در جهانی که منابع طبیعی رو به پایان است و انرژی‌های فسیلی روزبه‌روز ارزش خود را از دست می‌دهند، تنها کشور‌هایی در مسیر توسعه باقی می‌مانند که بتوانند علم را به ثروت تبدیل کنند. فناوری هسته‌ای به‌ویژه در حوزه‌هایی مانند تولید رادیودارو، کاربرد‌های پزشکی و صنعتی، یکی از مهم‌ترین ابزار‌های این تبدیل است و باید با تکیه بر صنایع هسته‌ای صلح‌آمیز بخش مهمی از درآمد خودمان را از صادرات محصولات مرتبط با این حوزه به دست بیاوریم و در این مسیر حرفی برای گفتن داشته باشیم.
بازار جهانی رادیوداروها و تجهیزات مرتبط با آن، سالانه ده‌ها میلیارد دلار گردش مالی دارد. علاوه بر آن در کشورمان، جمع زیادی از هموطنان نیازمند درمان‌های تخصصی سرطان هستند و خوشبختانه دارو‌های مورد نیاز آنها در داخل تولید می‌شود و همین اقدام بستر صرفه‌جویی ارزی است. از طرفی دستیابی به چنین دانشی با محوریت هسته‌ای، می‌تواند ارزآوری خوبی هم برای کشورمان داشته باشد، بنابراین به گفته رئیس‌جمهور «لازم است به موازات تأمین نیاز‌های داخلی، برای توسعه و صادرات محصولات نیز برنامه‌ریزی و بازاریابی حرفه‌ای انجام شود و قطعاً کیفیت، اثربخشی و قیمت مناسب محصولات ما را پیشتاز رقابت خواهد کرد.»
دولت اگر بتواند با نگاه راهبردی، میان دانشگاه‌ها، مراکز پژوهشی و بخش خصوصی پیوند برقرار کند، صنعت هسته‌ای می‌تواند به موتور محرک اقتصاد دانش‌بنیان کشورمان تبدیل شود. همان‌گونه که رئیس‌جمهور گفت، «دانشگاه‌های نسل چهارم باید در خدمت حل مسائل کلان کشور باشند.» فناوری هسته‌ای می‌تواند در حل بحران آب، تخریب محیط‌زیست، آلودگی هوا، وابستگی به سوخت‌های فسیلی و نیاز به انرژی پاک، کمک و راه‌حل‌هایی عملی ارائه کند. به عنوان مثال، فناوری پرتودهی هسته‌ای می‌تواند در کشاورزی برای افزایش ماندگاری مواد غذایی و کاهش ضایعات استفاده شود و از هدررفت سالانه میلیارد‌ها تومان از منابع ملی در اثر فساد مواد غذایی در زنجیره تأمین جلوگیری کند، همچنین در حوزه آب، فناوری‌های هسته‌ای برای پایش منابع زیرزمینی، تشخیص نشت‌ها و حتی شیرین‌سازی آب شور قابل‌استفاده است. این همان علمی است که می‌تواند پاسخگوی نیاز‌های واقعی مردم باشد.
در بخش صنعت نیز انرژی هسته‌ای نقش حیاتی دارد. از بازرسی غیرمخرب قطعات حساس صنعتی تا تولید ایزوتوپ‌های خاص برای صنایع پیشرفته، همه و همه به فناوری‌های هسته‌ای وابسته‌اند. این کاربرد‌ها در عمل، ضامن کیفیت و ایمنی در تولیدات صنعتی هستند. کشوری که در این عرصه صاحب فناوری باشد، از وابستگی به واردات نیز رها می‌شود. بُعد اقتصادی انرژی هسته‌ای نیز چشمگیر است. تولید برق از نیروگاه‌های هسته‌ای در بلندمدت به‌مراتب مقرون‌به‌صرفه‌تر از سوخت‌های فسیلی است. هزینه راه‌اندازی شاید بالا باشد، اما در طول زمان، با کاهش هزینه سوخت و بهره‌وری بالا، بازگشت سرمایه بسیار بیشتر است. افزون بر این، اشتغال‌زایی مستقیم و غیرمستقیم در صنایع وابسته به هسته‌ای، از طراحی و ساخت قطعات گرفته تا تعمیرات و بازرسی، می‌تواند فرصت‌های شغلی گسترده‌ای برای جوانان تحصیلکرده کشور فراهم کند. صنعت هسته‌ای همچنین می‌تواند کشورمان را از واردکننده انرژی به صادرکننده فناوری تبدیل کند. صادرات سوخت هسته‌ای، خدمات مهندسی، تجهیزات ایزوتوپی و حتی فناوری پرتودهی، هر یک می‌توانند منابع درآمدی قابل‌توجهی برای کشور ایجاد کنند، بنابراین غنی‌سازی اورانیوم نمادی از بلوغ صنعتی و استقلال اقتصادی کشورمان است و کشور‌هایی که از این توان برخوردارند، می‌توانند بدون اتکا به بیگانگان، سوخت نیروگاه‌های خود را تولید و حتی به کشور‌های دیگر صادر کنند. آقای پزشکیان در شرایطی از غنی‌سازی و توسعه صنعت هسته‌ای دفاع می‌کند که برخی فشار‌ها و فضاسازی‌های خارجی همچنان پابرجاست، با این حال او با درک درست از آینده اقتصاد، به‌خوبی می‌داند که عقب‌نشینی از این مسیر به معنی از دست دادن فرصتی تاریخی است. دفاع از غنی‌سازی به معنای پافشاری بر حق ملت ایران عزیزمان برای توسعه علمی و فناوری است، پس این موضع، عقلانی است، بنابراین مسیر غنی‌سازی هسته‌ای باید با قدرت، دقت و برنامه‌ریزی پیش برود. این مسیر تضمین‌کننده امنیت انرژی و زمینه‌ساز رشد اقتصادی، ارتقای جایگاه علمی و افزایش نفوذ فناوری ایران اسلامی در منطقه خواهد بود. حمایت دکتر پزشکیان از این رویکرد، نشانه‌ای از نگاه آینده‌نگرانه و ملی‌گرایانه به پیشرفت اقتصادی است.
جان کلام آنکه امروز انتخاب توسعه صنعت هسته‌ای و ادامه مسیر غنی‌سازی، انتخابی راهبردی و ضروری برای آینده اقتصادی و علمی کشورمان است و باید بدون تردید و با عزمی راسخ آن را پیگیری کنیم. فناوری هسته‌ای ظرفیت‌های عملی و ملموسی برای ایجاد ارزش افزوده، رشد صادرات دانش‌بنیان، کاهش وابستگی به درآمد‌های ناپایدار نفتی و ارتقای رفاه عمومی فراهم می‌آورد. تولید رادیوداروها و خدمات پزشکی هسته‌ای، تأمین پایدار سوخت نیروگاهی، تولید ایزوتوپ‌های صنعتی و صادرات خدمات فنی، همه منابعی هستند که می‌توانند حرکت اقتصاد را ساختارمند و باثبات کنند. عقب‌نشینی از غنی‌سازی، بازگشت به وضعیتی است که دیگران درباره سرنوشت انرژی و فناوری ما تصمیم‌گیری کنند، چنین امری همانا واگذاری بخشی از استقلال ملی است. مواضع قاطع رئیس‌جمهور که توسعه صلح‌آمیز هسته‌ای را با تمام توان حمایتی دنبال می‌کنند، شجاعانه و در راستای منافع بلندمدت کشور قابل تقدیر است.
