جوان آنلاین: برخورد با مربیان جوان و با انگیزه‌ای که با وجود تلاش‌های بی‌وقفه و پرهیز از پرداختن به حاشیه و ... توجه خود را به انجام حرفه‌ای کار معطوف کرده‌اند، به یک روال در فوتبال کشور تبدیل شده است. یک نمونه روشن از این مسأله، داستان «وحید هاشمیان» است؛ مربی که در پی یک شکست، تلاش‌ها برای به کنار گذاشتن او دوچندان شده آن هم در حالی که هنوز پتانسیل و توانمندی‌های خود را به طور کامل اجرایی نکرده است.
به گزارش ایرنا، در شرایطی که تنها چند هفته از شروع لیگ گذشته و تیم در فاصله‌ای اندک از صدر جدول قرار دارد، این پرسش پیش می‌آید که آیا دادن اولتیماتوم به سرمربی تیم پرسپولیس و رفتن سراغ گزینه‌های خارجی، درست است؟
در حالی‌که طبق اعلام رسانه‌ها، خروجی جلسه اعضای هیأت مدیره باشگاه پرسپولیس اولتیماتوم ۶ امتیازی برای «هاشمیان» بود، اما اخباری مبنی گفت‌وگوی ویدئویی «اوسمار ویرا» با هیات مدیره پرسپولیس منتشر شده و اینکه او برای پاسخ نهایی ۴۸ ساعت مهلت خواسته است. گفته می‌شود اختلاف مالی جزئی بین طرفین وجود دارد که «پیمان حدادی» سرپرست مدیرعاملی آن را حل‌شدنی دانسته و گفته برطرف خواهد شد.
هاشمیان، یکی از فوتبالیست‌های بزرگ ایران که سابقه بازی در بوندس‌لیگا را در کارنامه خود دارد، بعد از بازنشستگی از دنیای بازیگری، تصمیم گرفت وارد دنیای مربیگری شود. او با انگیزه و شخصیت قوی خود، گام به این عرصه گذاشت، اما متأسفانه، آنچه در فوتبال ایران مشاهده می‌شود، به هیچ‌وجه نشان‌دهنده حمایت از مربیان جوان و با استعداد نیست. مربیانی، چون هاشمیان که می‌توانند آینده فوتبال کشور را رقم بزنند، به راحتی و تنها به دلیل یک شکست، قربانی فشار‌ها و بی‌رحمی‌های مدیریتی می‌شوند.
لیگ ترسوها؟
در چنین شرایطی، پرسشی که ذهن هر فردی را به خود مشغول می‌کند این است که چگونه می‌توانیم در یک لیگ که باید برای رقابت‌های بین‌المللی آماده‌سازی کند، همچنان با چنین برخورد‌هایی مواجه شویم؟ «لیگ ترسوها»؛ این عنوانی است که به‌خاطر عملکرد تیم‌ها در لیگ بیست و پنجم، نسبت داده می‌شود، زیرا در این لیگ، به جای اینکه مربیان و تیم‌ها با شجاعت و انگیزه تلاش کنند، شاهد رقابت‌هایی هستیم که بیشتر به گونه‌ای از «ترس» و «فشار» عمل می‌کنند تا «رقابت» و «برنامه‌ریزی‌های استراتژیک». از این رو، مربیانی که به دنبال ایجاد تحوّل در فوتبال ایران هستند، به سرعت از صحنه کنار گذاشته می‌شوند.
نظر مایلی‌کهن؛ حمایت از هاشمیان با شرط
«محمد مایلی‌کهن» سرمربی پیشین تیم ملی فوتبال ایران، به‌عنوان یکی از مربیان شناخته‌شده در دنیای فوتبال کشور، به حمایت هاشمیان پرداخته و نسبت به تداوم حضور او در نیمکت تیم، تاکید دارد. مایلی‌کهن که خود سال‌ها در پرسپولیس حضور داشته و مسائل این تیم برایش از اهمیت بالایی برخوردار است، در این باره به پژوهشگر ایرنا گفت: «هاشمیان هم پسر خوب و مودبی است و هم مربی شایسته؛ او بهترین کلاس‌های مربیگری را هم دیده است. شرایط به‌گونه‌ای است که می‌توان به این تیم امیدوار بود به شرطی که کسی در کار او دخالت نکند.»
این اظهار نظر مایلی‌کهن نه تنها تائیدی بر توانمندی‌های هاشمیان است، بلکه به خوبی نشان می‌دهد که اگر کسی در مسیر مربیگری او مانع ایجاد نکند، می‌توان به موفقیت‌های این مربی در پرسپولیس و حتی فوتبال ایران امیدوار بود. مایلی‌کهن همچنین بر این نکته تاکید دارد که نباید اجازه داد فشار‌های غیرورزشی به مربی تحمیل شود و باید به او فرصت داده شود تا توانمندی‌هایش را در عمل به اثبات برساند.
چرا فوتبال ایران به مربیان جوان نیاز دارد؟
در فوتبال ایران، مربیانی، چون وحید هاشمیان می‌توانند تغییرات مثبت زیادی ایجاد کنند. این مربیان نه فقط از لحاظ فنی و تاکتیکی می‌توانند به تیم‌ها کمک کنند بلکه به‌دلیل انگیزه بالا و شخصیت قوی خود، می‌توانند تاثیرات مثبتی بر روحیه بازیکنان و فضای تیم بگذارند. فوتبال ایران در حال حاضر به مربیانی نیاز دارد که با علم روز و انگیزه بالا وارد میدان شوند و از فشار‌های موجود در کشور برای پیشرفت و موفقیت استفاده کنند.
اگر مربیانی همچون هاشمیان مورد حمایت قرار گیرند، می‌توانند نه تنها برای تیم‌های خود، بلکه برای فوتبال ایران در سطح ملی و بین‌المللی تاثیرگذار باشند. بنابراین، به جای فشار آوردن به این مربیان، باید فرصت بیشتری به آنها داده شود تا خود را در میدان اثبات کنند و از همه پتانسیل‌های‌شان بهره‌برداری کنند.
فوتبال ایران باید به مربیانی همانند هاشمیان فرصت دهد تا در آرامش کار خود را پیش ببرند و از ظرفیت‌های جوانی و انگیزه‌شان بهره‌برداری کند. دادن اولتیماتوم‌های بی‌مورد فقط باعث تضعیف روحیه این مربیان و ایجاد فضای بی‌ثباتی در تیم‌ها می‌شود. حالا که پرسپولیس در فاصله کمی از صدر جدول قرار دارد، نباید به دلیل نتایج اولیه فصل، چنین فشار‌هایی به مربی تحمیل شود. در نهایت، حمایت از مربیان جوان و ایجاد فضایی مناسب برای رشد آنها، می‌تواند موجب موفقیت‌های بزرگ‌تری در آینده فوتبال ایران شود.
پرسش اصلی این است که آیا در شرایطی که پرسپولیس فقط چهار امتیاز با صدر جدول فاصله دارد و هنوز لیگ در ابتدای راه است، باید به یک مربی جوان که خود را به عنوان یک فرد باشخصیت و با انگیزه معرفی کرده، اولتیماتوم داد؟ به‌ویژه زمانی که تیم‌های لیگ برتر در حال حاضر در شرایطی قرار دارند که در هر هفته ممکن است نتایج تغییر کند و فاصله‌ها کم یا زیاد شوند.
فاصله امتیازی و فشار‌های بی‌مورد
در این میان، اگر کمی به وضعیت تیم‌های حاضر در لیگ نگاهی بیندازیم، متوجه خواهیم شد که فاصله امتیازی میان تیم‌ها به هیچ وجه نشان‌دهنده بحران‌های جدی در تیم‌ها نیست. به عنوان مثال، در این فصل از لیگ برتر، تیم پرسپولیس با فاصله‌ای چهار امتیازی از صدرنشین در حال رقابت است. به این ترتیب، اختلاف امتیاز بین تیم‌های رده‌های بالا و پایین، به گونه‌ای نیست که باعث شود یک مربی از کار خود برکنار شود. چهار امتیاز در دنیای فوتبال، فاصله‌ای است که به راحتی قابل جبران است و هنوز بسیاری از مسابقات باقی‌مانده‌اند. اما همانطور که دیدیم، این فاصله نه تنها مانعی برای ادامه مسیر مربیانی همچون هاشمیان نبود، بلکه به سرعت تلاش‌ها برای خارج کردن او از میدان، افزایش یافت است.
موضوع دیگر اینکه، در این شرایط آنچه انتظار می‌رفت، حمایت از مربیان جوان و با انگیزه است؛ نه اینکه مربیانی که به دنبال پیشرفت فوتبال ایران هستند، به سرعت از عرصه خارج شوند و جای خود را به مربیانی بدهند که شاید در دنیای فوتبال ایران نامی داشته باشند، اما به هیچ وجه در سطح بین‌المللی نتوانسته‌اند خود را ثابت کنند.
نیاز فوتبال ایران به مربیان بادانش و باشخصیت
فوتبال مدرن در کشور‌های پیشرفته نشان داده که استفاده از مربیان جوانی که دانش روز دارند، هر روز بیشتر می‌شود. مربیانی همچون هاشمیان که نه تنها از نظر فنی قوی باشند، بلکه به عنوان الگویی برای نسل‌های آینده عمل کنند. مربیانی که در کنار دانش خود، با شخصیت و اخلاق حرفه‌ای، به ارتقای سطح فوتبال کشور کمک کنند و به جای اینکه درگیر خرافه‌پرستی و جادوگری شوند، تمرکز خود را روی مسائل فنی و استراتژیک قرار دهند. به عبارت دیگر، فوتبال ایران نیاز به مربیانی دارد که توانایی پیشرفت را داشته باشند و در عین حال، اصول و مبانی اخلاقی و حرفه‌ای را در اولویت قرار دهند.
در نهایت، اگر فوتبال ایران می‌خواهد به سطح جهانی برسد و در مسابقات بین‌المللی موفق باشد، باید نگاه خود را به مربیان جوان و با استعداد باز کند و از آنان حمایت کند. باید به جای مربیانی که به جادوگری و خرافی‌گری متوسل می‌شوند، به مربیان جوانی فرصت داده شود تا در بلندمدت بتوانند دانش خود را به تدریج عملیاتی کنند. این تنها راهی است که می‌تواند فوتبال ایران را به جایگاه واقعی خود برساند.
