جوان آنلاین: علی الفت، کارگردان و مستندساز، درباره موضوع مستند «عقرب زرد» به «جوان» گفت: در بررسی‌هایی که انجام دادم، دریافتم تاکنون مستند جامع و کاملی که به شخصیت علی چیت‌سازیان بپردازد، ساخته نشده است. در‌حالی‌که این پتانسیل وجود داشت که با توجه به وجوه شخصیتی مختلف ایشان، یک فیلم مستند کامل تولید شود. به همین دلیل تحقیقات را آغاز کردیم و با دوستان، همرزمان و خانواده ایشان صحبت کردیم تا به خط روایی مشخصی برسیم، همان خطی که اکنون در فیلم می‌بینید. در واقع احساس کردیم این خط روایی و قصه‌ای که روایت می‌کنیم، هم جذاب است و هم شخصیت ایشان را همانگونه که بوده، معرفی می‌کند. از سوی دیگر، این روایت برای نسل جدید و مخاطبی که چندان پیگیر چنین موضوعاتی نیست نیز جذاب خواهد بود. علاوه بر این، در فیلم به مسائلی پرداخته شده که تا امروز یا بسیار کم مطرح شده یا اصلاً بازگو نشده است. به همین دلیل ما سراغ این موضوع رفتیم و به این قصه و روایت رسیدیم.
این مستندساز درباره چالش‌های ساخت این پروژه بیان کرد: در مباحث مرتبط با انقلاب با چند چالش اساسی روبه‌رو هستیم؛ از یک‌سو محدودیت منابع و دسترسی وجود دارد و از سوی دیگر، بخشی از اسناد و آرشیو‌ها متأسفانه در گذر زمان از بین رفته‌اند و عملاً قابل استفاده نیستند، به‌ویژه در شهر‌هایی مانند همدان که توجه چندانی به ثبت تاریخ شفاهی و آرشیوی نشده است. بسیاری از فیلم‌ها و اسناد تاریخی از میان رفته بودند. وقتی ارگان‌های مختلف تصمیم گرفتند این آثار را جمع‌آوری و ثبت کنند، چیز زیادی باقی نمانده بود؛ جز چند هزار عکس که آن هم به دلیل کیفیت پایین اسکن‌ها و انتقال ناقص اطلاعات، نوسان زیادی در کیفیت داشت. همین موضوع یکی از چالش‌های اصلی ما بود. باید توجه داشت که در ساخت فیلم‌های تاریخی، به‌ویژه درباره شخصیت‌هایی که دیگر در قید حیات نیستند، آرشیو جایگاه ویژه‌ای دارد، چراکه بخش مهمی از استناد مستند به همین منابع وابسته است. اگر آرشیو وجود نداشته باشد، فیلمساز ناچار است به سراغ بازسازی یا استفاده از ایده‌هایی برود که همذات‌پنداری مخاطب را تقویت کند. البته در این پروژه خوشبختانه توانستم اجازه دسترسی کامل به آرشیو را داشته باشم، اما همچنان مشکلات مربوط به کیفیت و دسترسی جزو دغدغه‌های اصلی کار بود. همچنین معتقدم باید دسترسی به اطلاعات و آرشیو برای همه محققان و مستندسازان یکسان باشد.
الفت پیام اصلی «عقرب زرد» را مقابله با ریاکاری دانست و افزود: از نگاه سازنده، مهم‌ترین مضمون اثر مقابله با ریاکاری‌های مرسومی است که امروز در سطح جامعه دیده می‌شود. در کنار آن، فیلم بر اهمیت درک، مدارا و تحمل اندیشه‌ها و دیدگاه‌های متفاوت ـ حتی در یک مجموعه یا ارگان واحد ـ تأکید دارد. به بیان دیگر، محور اصلی فیلم، هم نقد ریاکاری اجتماعی است و هم دعوت به پذیرش تنوع فکری.
وی در پایان در خصوص بازخورد تماشاگران نسبت به این اثر گفت: تاکنون بازخورد‌ها نسبت به فیلم مثبت بوده؛ هم مخاطبان جوان استقبال خوبی داشته‌اند و هم مخاطبان قدیمی که آن فضا را درک می‌کنند از فیلم رضایت نشان داده‌اند. در واقع در این اثر، صادقانه با مخاطب صحبت می‌شود و تلاش شده اسناد و مدارک از هر دو طرف، هم طرف موافق و هم طرف مخالف، به‌طور یکسان ارائه شود تا تصمیم‌گیری نهایی برعهده خود مخاطب باشد. نقد‌ها و بازخورد‌هایی هم که دریافت کرده‌ایم، هم از سوی مخاطبان و هم از سوی منتقدان، بسیار مثبت بوده است.
