جوان آنلاین: هر آنچه که رهبر انقلاب در این پیام به عنوان تکلیف تعیین فرموده‌اند، ترکیبی از عناصر پیروزی ایران در این جنگ و هر جنگ دیگری است: اتحاد ملی، پیشرفت دانش و فناوری، حفظ عزت و آبروی کشور و ملت، تجهیز کشور با ابزار‌های حراست از امنیت و استقلال ملی، به نتیجه رساندن کار‌های اجرایی کشور، معنویت و نورانیت دل، صبر، سکینه و ثبات مردمی، و شور و شوق و شعور انقلابی.
به گزارش تسنیم، ارائه این ترکیب بدین معنا است هر یک از عناصر فوق به‌تنهایی یا نمی‌تواند پیروزی ایران را در این جنگ رقم بزند و یا نبودش احتمال پیروزی را کاهش می‌دهد؛ بنابراین ترکیب آنها بود که توانست برخلاف تصور دشمن متجاوز، ظرف چند ساعت از آغاز جنگ ورق را در میدان برگرداند و چیرگی ابتدایی دشمن را به شکست او و پیروزی نهایی ایران تبدیل کند و در آینده نیز می‌تواند.
پس ما با ترکیبی برنده مواجهیم و امام خامنه‌ای به عنوان رهبری حکیم، با تعیین برنامه‌ای راهبردی، قصد تقویت این ترکیب را دارند، تا در رویارویی بعدی با دشمن نتیجه پیروزی را تکرار کنند.
از این رو رهبر انقلاب در پیام اخیرشان ضمن گذاردن این ترکیب پیروز در معرض توجه ملت ایران، از طرفی به‌طور صریح خواستار تقویت آن توسط عوامل مسئول و دخیل، و به‌طور ضمنی نیز خواستار مهار عوامل مخل این ترکیب پیروز شدند.
راهبرد دشمن اختلاف افکنی است، پس وظیفه ما حفظ اتحاد است
از نظر رهبر انقلاب «یکی از چیز‌هایی که در ایجاد قوّت در کشور مؤثّر است و کشور را قوی میکند، اتّحاد ملّی است.» (۶/۱۱/۱۴۰۱) و به همین دلیل «حفظ اتحاد ملی» به عنوان اصلی‌ترین و مؤثرترین سپر دفاعی کشور در صدر عناصر این ترکیب پیروز، به عنوان اولین تکلیف راهبردی همگانی از سوی ایشان در نظر گرفته شده است.
امام خامنه‌ای در ۲۰ شهریورماه ۱۴۰۲ ضمن تصریح بر این واقعیت که دشمن دو نقطه اساسی وحدت ملّی و امنیّت ملّی را هدف گرفته است، وحدت ملی را اینچنین تعریف میکنند: «وحدت یعنی در مسائل اساسی کشور، آنجایی که پای منافع ملّت در میان است، اختلافات مذهبی، اختلافات سیاسی، اختلافات گروهی، اختلافات قومی باید به کنار گذاشته بشود، همه باید در کنار هم باشند؛ اقوام مختلف در کنار هم، مذاهب مختلف در کنار هم؛ آنجایی که یک جهت‌گیری مشخّصی هست، این وحدت مهم است.»
ایشان به‌زانو درآوردن جمهوری اسلامی را هدف دشمن و ایجاد اختلاف را راهبرد دشمن می‌دانند و می‌فرمایند: «وقتی که ما می‌بینیم دشمن وحدت را آماج حمله‌های خودش قرار داده، وظیفه‌مان چیست؟ وظیفه این است که این اتّحاد را، این وحدت را حفظ کنیم، نگذاریم دشمن در این خواسته‌ی پلید خودش پیروز بشود.» (۱۹/۱۱/۱۴۰۱)
از این رو رهبر انقلاب در سومین پیام تلویزیونی خودشان پس از جنگ با اسرائیل، اتّحاد و اتّفاق ملّت ایران را فوق‌العاده توصیف کردند و بابت آن به ملت تبریک گفتند و فرمودند: «بحمدالله یک ملّت در حدود نود میلیون جمعیّت، یکپارچه، یک‌صدا، شانه‌به‌شانه، در کنار هم، بدون هیچ‌گونه تفاوتی در خواسته‌ها و در مقاصدی که ابراز میکنند، ایستادند، شعار دادند، حرف زدند، از رفتار نیرو‌های مسلّح حمایت کردند، بعد از این هم همین خواهد بود. ملّت ایران بزرگواری خودش را، شخصیّت برجسته و ممتاز خودش را نشان داد در این قضیّه و نشان داد که در هنگام لازم، یک صدا از این ملّت شنیده خواهد شد، و بحمدالله این اتّفاق افتاد.» (۰۵/۰۴/۱۴۰۴)
قدرت ملی و برتری فناورانه، نتایج جنگ و محاسبه دشمن را دگرگون میکند
جنگ اخیر با اسرائیل، نقش تعیین‌کننده «پیشرفت دانش و فناوری و تجهیز کشور با ابزار‌های حراست از امنیت و استقلال ملی» را در دگرگون کردن نتیجه جنگ به همگان ثابت کرد. ایران با داشتن فناوری پیشرفته موشکی بود که توانست از سد چند لایه دفاع ضد موشکی اسرائیل و آمریکا بگذرد و در مقابل ضرباتی که اسرائیل با استفاده از فناوری‌های پیشرفته آمریکایی اعم از هواپیما‌های جنگنده و بمب‌افکن و ... به ایران وارد می‌کرد، توانست ضربات شدید متقابل و پشیمان‌کننده به دشمن صهیونی وارد کند و آنها را به‌زانو درآورد تاجایی که آمریکا و اسرائیل را مجبور به قبول شکست و ترک میدان جنگ کند.
اگر نبود فناوری پیشرفته و خیره‌کننده موشکی ایران، آیا دشمن عنود صهیونی تا رسیدن به اهداف خود، و تکه‌تکه کردن ایران و ایرانی، دست از حمله و کشتار بر‌می‌داشت؟
به همین دلیل است که رهبر انقلاب، قدرت نظامی و تسلیحاتی را از عناصر «قدرت ملی» می‌دانند و معتقدند: «آن چیزی که امنیّت را برای یک کشور حفظ میکند، «قدرت ملّی» آن کشور است، قوی بودن آن کشور است؛ قوی بودن از همه‌جهت: قوی بودن در علم، قوی بودن در اقتصاد، قوی بودن در امکان دفاع، قوی بودن در تسلیحات؛ اینها است که امنیّت یک کشور را حفظ میکند و تأمین میکند. هر وقت ما، بر اثر سوءِ سیاست زمامداران کشورمان، از رفتن به سمت ابزار‌های قدرت روگردان شدیم، دشمن بر ما مسلّط شد. در دوران قاجار، دوران پهلوی، این مصیبت سر این ملّت آمد؛ ملّت را قوی نکردند؛ لذا شما می‌بینید در جنگ بین‌الملل اوّل و جنگ بین‌الملل دوّم ـ که هیچ‌کدام به ایران ارتباط نداشت و اعلام بی‌طرفی هم کردند ـ کشور ما اشغال شد؛ وقتی کشوری توانایی دفاع از خودش را ندارد این‌جور میشود.» (۰۶/۰۸/۱۴۰۳)
از این رو، قدرت موشکی ایران اسلامی در مقابل دشمنِ تا دندان مسلح به فناوری‌های روز دنیا، به فرموده رهبر حکیم انقلاب اسلامی «یکی از بزرگ‌ترین نعمت‌های الهی است» و در نتیجه مجهز بودن ایران به انواع پیشرفته این سلاح بود که در جنگ تحمیلی اخیر «رژیم صهیونی با آن همه هیاهو، با آن همه ادّعا، در زیر ضربات جمهوری اسلامی تقریباً از پا درآمد و له شد.»
رهبر انقلاب در این باره می‌افزایند: «فکر اینکه چنین ضرباتی از سوی جمهوری اسلامی ممکن است بر رژیم وارد بشود، در ذهن آنها و مخیّله‌ی آنها خطور نمیکرد و اتّفاق افتاد. خدا را سپاس میگزاریم که به نیرو‌های مسلّح ما کمک کرد، توانستند از دفاع چندلایه‌ی پیشرفته‌ی آنها عبور کنند و بسیاری از مناطق شهری و نظامی آنها را زیر فشار موشک‌های خودشان و با تهاجم قویّ سلاح پیشرفته‌ی خودشان با خاک یکسان کنند!» (۰۵/۰۴/۱۴۰۴).
اما منطق دفاعی رهبر انقلاب که ریشه در تعالیم قرآن دارد، اینگونه است که ما نباید در این نقطه توقف کنیم، چرا؟ زیرا ایشان معتقدند «بدخواهان ما در مواردی در خطوط مقدّمند؛ پس ما باید خودمان را در مقابل بدخواهانمان قادر بر دفاع کنیم، و این نمیشود مگر اینکه به خطوط مقدّم برسیم؛ قرآن درس لازم را در این مورد به ما داده: وَاَعِدّوا لَهُم مَا استَطَعتُم؛ این کلمه‌ی «مَا استَطَعتُم» خیلی مهم است؛ یعنی هر چه میتوانید؛ هر چه میتوانید خودتان را آماده کنید! معنای این [درس]آن است که باید ما این حرکتی را که چند سال است شروع شده و خب ثمراتش را در مواقع گوناگون مشاهده کرده‌ایم، اینها را بایستی افزایش بدهیم؛ باید این ادامه پیدا کند. پس بنابراین پیشرفت نباید متوقّف بشود؛ قانع نباید بشویم. یک روزی مثلاً فرض بفرمایید مِن‌باب‌مثال در مورد دقّتِ موشک، یک چیزی را، یک حدّی را برای خودمان در نظر گرفتیم، حالا احساس میکنیم این حد کافی نیست؛ کافی نیست! باید جلوتر برویم، باید جلوتر برویم!» (۰۵/۰۴/۱۴۰۴)
لزوم صیانت از دو عنصر آفریننده «عزت ملی» در قلم و بیان
ملت ایران در این جنگ ۱۲ روزه با دو سلاح اتحاد آفرین جمهور و اسلام، در قامت جمهوری اسلامی، نیرو‌های مسلح خود را برای دفاع از ایران پشتیبانی کرد، و جالب اینکه رهبر انقلاب «عزت ملی» را ناشی از دو چیز می‌دانند: «حضور میدانی ملت و تأمین امنیت توسط نیرو‌های مسلح»؛ بدین‌ترتیب تمام پیروزی‌های ملت ایران در مقابل جنگ‌های تحمیلی و اقدامات ضد امنیتی دشمنان، حاصل این است که در جمهوری اسلامی، از ابتدا این دو عنصر عزت‌آفرین در کنار هم بوده و هستند.
رهبر انقلاب ایستادن ملت پای جمهوری اسلامی را به‌دلیل علاقه‌مندی به «عزت ملی» می‌دانند و می‌فرمایند: «ملّت ایران اسلام را دوست دارند؛ ملّت ایران استقلال را دوست دارند، عزّت ملّی را دوست دارند؛ ملّت ایران از دنباله‌روی و پیروی قدرت‌ها بیزارند؛ ننگشان میکند که مثل دوران طاغوت، آمریکایی‌ها و دیگر قدرتمندان بخواهند بر این ملّت فخر بفروشند و امر و نهی کنند؛ ملّت ایران تحمّل نمیکند این چیز‌ها را، برای همین هم هست که پای جمهوری اسلامی ایستاده‌اند؛ چون شعار جمهوری اسلامی شعار عزّت ملّی، استقلال ملّی و پیشرفت ملّی است؛ اینها شعار‌های جمهوری اسلامی است؛ ملّت به اینها علاقه‌مند است و این راه، راه خدا است.» (۱۳/۱۰/۱۴۰۲)
ایشان درباره عزت‌آفرینی نیرو‌های مسلح هم معتقدند که «نیرو‌های مسلّح سپر فولادین امنیّت ملّی به شمار میروند... اگر کشوری قدرت دفاع از امنیّت خودش را نداشته باشد، چاره‌ای ندارد جز اینکه خودش را در ذیل این قدرت و آن قدرت تعریف کند؛ مجبور است به یکی خودش را وصل کند؛ یعنی چه؟ یعنی عزّت ملّی خودش را به گروگان بگذارد. اگر این کار را نکند، یعنی عزّت ملّی خودش را خرج نکند، طبعاً حرف سیاسی او هم در دنیا اعتباری ندارد؛ اگر پیشرفت اقتصادی‌ای هم داشته باشد، این پیشرفت اقتصادی اقتضای تداوم ندارد، تضمین تداوم ندارد.» (۱۸/۰۷/۱۴۰۲)
حال در چنین شرایطی که ملت و قوای مسلح ایران با حضور و اقدام به‌موقع خود، عزت ملی می‌آفرینند و از آن حراست میکنند؛ آیا تکلیف قلم‌زنان و گویندگان چیزی غیر از روایت این عزت و آبرو و تلاش برای حفظ آنها است؟ و اگر روزی قلم یا زبانی بر خلاف جهت تأمین این عزتمندی بچرخد و عدم حضور این ملت در صحنه و یا خلع سلاحش را تبلیغ و مطالبه کند؛ آیا جای اغماض دارد؟
حل نشدن مشکلات معیشتی مردم، می‌تواند شیرینی پیروزی را در کام آنها تلخ کند
ملت نجیب و شریف ایران در حالی در جنگ ۱۲ روزه با اسرائیل پای «عزت ملی» ایستاد که با مشکلات مهمی در داخل کشور مواجه است.
ملموس‌ترین و برجسته‌ترین این مشکلات از جنس اقتصادی است، مثل گرانی و تورم، و به همین علت عمده کار مسئولان اجرایی کشور هم باید معطوف به حل این مشکلات باشد.
هشتم شهریورماه سال ۱۴۰۲ بود که رهبر انقلاب در دیدار با اعضای دولت شهید رئیسی با مهم توصیف کردن مسئله معیشت مردم فرمودند: «وقتی که مشکلاتی در باب معیشت به وجود می‌آید، مثل همین گرانیِ خانه و اجاره‌ی خانه و ... که خب یک عدّه‌ای را واقعاً مستأصل میکند، همه‌ی کار‌های خوبی که شما میکنید تحت‌الشّعاع قرار میگیرد؛ یعنی همه‌ی اقدامات مثبتی که با این زحمت انجام میگیرد، با مشکلات در معیشت مردم از چشم‌ها دور میماند؛ واقعاً حیف است! روی این کار کنید.»
ایشان در ادامه با بیان اینکه «باید کاری کنید که این تورّم هرچه ممکن است پایین‌تر بیاید» افزودند: «به من این‌جور گزارش شد که برخی از کار‌ها هست که تأثیرش در کاهش تورّم تأثیر نسبتاً سریعی است، از جمله به سرانجام رساندن کار‌های نیمه‌کاره، این طرح‌های نیمه‌تمامی که وجود دارد که خیلی هم زیاد است؛ اینها را اگر به سرانجام برسانید، تأثیر سریعی را در کاهش تورّم میگذارد، آن‌طوری که افراد صاحب‌نظر به ما گفته‌اند. یا مسئله‌ی ناترازی بانک‌ها که اشاره کردید، از این قبیل است... اینها را باید یک جوری علاج کرد که کمک فراوانی میکند به کاهش تورّم و به مسئله‌ی کمک به معیشت مردم.»
تمام این مشکلات، قبل از حمله اسرائیل به ایران هم وجود داشته و برای حل آنها تلاش‌های زیادی هم شده است، اما به نتیجه نرساندن این تلاش‌ها در مدت قابل قبولی پس از جنگ، علاوه بر آفاتی که در شرایط عادی بر آن مترتب است، در شرایط پسا پیروزی بر اسرائیل می‌تواند با تلخ کردن کام مردم، شیرینی پیروزی در مقابل دشمن را تحت‌الشعاع قرار دهد و به حاشیه براند.
در این خصوص نباید از نظر دور داشت که دشمن به علت شکستی که در میدان نبرد نظامی از ملت ایران خورده است، به‌طور طبیعی خواهد کوشید تا از طریق تشدید تحریم‌ها که عمده هدفش گروگان گرفتن معیشت مردم است، شیرینی این پیروزی را در کام آنها تلخ کند؛ بنابراین مسئولان اجرایی کشور برای صیانت از این پیروزی باید در به‌نتیجه رساندن کار‌های اولویت‌دار و اصلی کشور که حل مشکلات مزمن معیشتی مردم و خنثی کردن تحریم‌ها است، تلاش مضاعف کنند.
ایستادن مردم پای نظام اسلامی ارتباط مستقیم با دینداری و معنویت آنها دارد
آنچه که سبب شده است ملت ایران برخلاف تمام مشکلاتی که با آن مواجه است، پای جمهوری اسلامی بایستد ـ همانطور که رهبر انقلاب فرموده‌اند و پیش از این نیز ذکر شد ـ علاقه‌شان به اسلام و راه خدا و عزت‌طلبی مؤمنانه است.
محرک ملت ایران در مواجهه با تمام مشکلاتی که دشمنان برای آن ساخته و پرداخته‌اند، معنویت و نورانیت دل این ملت بوده است، و منشأ صبر، سکینه و ثباتشان در مقابل جنگ و تحریم و حتی تحمل سوء مدیریت‌های مسئولان اجرایی نظام نیز این بوده که ملت، حاکمیت اسلام را برای ایران برگزیده است.
دین و معنویت مفاهیمی بسیار پررنگ در میان نسل‌های نخستین انقلاب اسلامی بوده که روحانیت نقش اصلی و محوری در ترویج آن و تربیت و آماده کردن مردم برای انقلاب داشته است.
نهاد روحانیت با داشتن چنین تجربه‌ای می‌تواند با به‌روزسانی خود در زمینه تربیت دینی و معنوی نسل‌های کنونی انقلاب نیز موفق عمل کند و آنها را برای مواجهه و غلبه بر هر قدرت طاغوتی و ظالمی آماده کند.
رهبر انقلاب در پیامشان به مناسبت صد سالگی حوزه علمیه قم، به‌طور مبسوط در این خصوص سخن گفته‌اند، اما پیش از آن در دیدار مبلغان حوزه علمیه قم نیز بر این مسئله تصریح کردند که «در نظام اسلامی پایه و قوام نظام، مردمند، ایمان مردم است و اگر چنانچه ایمان مردم نباشد، نظام نخواهد بود» (۲۱/۰۴/۱۴۰۲)
تمام تلاش دشمن نیز از تبلیغ و ترویج مظاهر ضد دینی در کشورمان نیز بر همین اساس است که با زدودن دین و معنویت از جامعه ایرانی، دلبستگی آنها را به نظام اسلامی زائل و از این طریق ایران را تسلیم خود کند.
در چنین شرایطی «حضرات روحانی» مطابق با آنچه که رهبر انقلاب در پیام خود به مناسبت صد سالگی حوزه از آنها مطالبه کرده‌اند، باید به وظایفشان در زمینه «هدایت معنوی و نورانی کردن دلها» عمل کنند تا این عنصر نیز در ترکیب عناصر پیروزی ملت ایران مانند اوایل انقلابْ عملْ و «جوانان مؤمن انقلابی» برای اداره کشور و ادامه مسیر انقلاب تربیت کند.
امام خامنه‌ای جوانان را امید‌های آینده کشور می‌دانند و می‌فرمایند: «در میان جوانان کشور، پرانگیزه‌ترین‌ها و با ایمان‌ترین‌ها بیشترین امید‌ها را برای این کشور و برای این ملت به وجود می‌آورند.» (۱۴/۰۲/۱۳۸۷)
جوانان مؤمن، خاستگاه شور انقلابی
«شور و شوق و شعور انقلابی» را به معنای واقعی کلمه فقط از جوان مؤمن انقلابی می‌توان انتظار داشت. رهبر انقلاب معتقدند که «یقیناً بدون نیروی جوان مؤمنِ پُرانگیزه‌ی پُرتوان، بارِ سنگین جمهوری اسلامی پیش نخواهد رفت؛ بدون مدیریّت جوان و پُرانگیزه و مؤمن کار‌ها پیش نمیرود، باید جوان‌ها آنجا باشند.» (۰۶/۰۲/۱۴۰۱)
نکته مهم این است که شور انقلابی ممکن است مثل یک شعله‌ای بلند شود و فرو بنشیند؛ «اما آن هیزم‌های محکمی که با این شعله توانسته است آتش بگیرد و خود را به سمت مشتعل شدن و برافروخته شدن و گداخته شدن پیش ببرد، تاثیرشان از آن شعله بیشتر است.» (۱۶/۰۲/۱۳۸۷)
از این رو اینک انتظار رهبر انقلاب از جوان مؤمن ایرانی آن است که به مانند آن هیزم‌های محکم برافروخته و گداخته، شعله شور انقلابی را در مقابل دشمن حفظ کنند تا تضمینی برای پیروزی باشند.
