جوان آنلاین: هتل اسپیناس پالاس، شب گذشته شنبه ۱۷ خرداد ۱۴۰۴، بیش از ۵ هزار جادوگر را به چشم خود دید! اما ماجرا از چه قرارست؟ اسپیناس چند وقتی است که شعبه‌ای از مدرسه هاگوارتز است و تمام پاترهد‌های شهر تهران شده است، زیرا با فرصتی که فیدیبو و وال‌گلد فراهم کرده است، پاترهدها و جادوگر‌ها به جنگ با دیوانه‌ساز‌ها می‌روند.
این گردهمایی و محفل جادوگران هاگوارتز، ترکیبی از موسیقی و سینما بود که به رهبری سینا خیرآبادی و با همراهی ۱۰۰ نوازنده در قالب ارکستر بزرگ رقم خورد. در این فیلم-کنسرت، دقیقا مانند سیر داستانی ۸ اپیزود مجموعه هری پاتر که از هفت فصل کتاب هری پاتر نوشته جی. کی. رولینگ اقتباس شده است، موسیقی فیلم اجرا می‌شد.
مخاطب‌ها که هر کدامشان عضوی از گروه هافلپاف، گریفیندور، اسلیترین و ریونکلا بودند، با هری پاتر یک ساله که قتل پدر و مادرش توسط ولدرمورت را به چشم می‌بیند، همراه می‌شوند تا زمانی که یک جوان ۱۷ ساله است و لرد ولدرمورت را پس از ازدست دادن دوستانی مانند دامبلدور، دابی، سیریوس بلک و استاد اسنیپ شکست می‌دهد.
تجلی پیوند‌های انسانی در یک رویداد هنری
آنچه این فیلم-کنسرت را متمایز کرد تاکید بر محور دوستی بود که، چون رشته‌ای نامرئی، صحنه‌های برگزیده را به یکدیگر پیوند می‌داد و روح عمیق جهان هری پاتر را آشکار می‌کرد؛ جهانی که جادو نه‌تنها در طلسم‌ها، بلکه در روابط انسانی متجلی می‌شود.
صحنه‌هایی آکنده از احساس
یکی از مهم‌ترین لحظات این رویداد، نمایش صحنه‌ای بود که هری در برابر تلاش دامبلدور برای نفوذ به ذهنش مقاومت می‌کرد. در این لحظه پرهیجان، موسیقی ارکستر به اوج رسید و تصاویر روی پرده، خاطراتی از دوستی‌های هری را بازتاب دادند: پیوند‌های عمیق با رون و هرماینی و لحظه‌هایی که رفاقت، او را از تاریکی درون رهایی بخشید. این صحنه نشان داد که نیروی نجات‌بخش هری، نه جادوی صرف، بلکه قدرت دوستی بود.
لحظه‌ای دیگر که قلب تماشاگران را فشرد، صحنه وداع با دابی جن خانگی دوست‌داشتنی بود. در سکوتی که سالن را فراگرفته بود، تصویر دابی بر پرده نقش بست. هنگامی که او در آغوش هری، با صدایی لرزان گفت: «دابی خوشحال است که کنار دوستانش است» و آرام چشم فروبست، غمی ژرف فضا را پر کرد. نوای ملایم ویولن‌ها و آوای ظریف گروه کر، این لحظه را به تجربه‌ای تاثیرگذار بدل ساخت؛ مرگی که در عین سادگی، از عمق پیوند‌های انسانی حکایت داشت و نشان داد که دوستی، حتی در برابر مرگ، پایدار می‌ماند.
میان همه جلوه‌های جادویی، از پرواز‌ها و طلسم‌ها تا موجودات شگفت‌انگیز، آنچه در انتخاب این صحنه‌ها بیش از همه برجسته بود، اهمیت روابط انسانی بود. پیوند‌های دوستی، هری و یارانش را از انزوا و هراس رهانید و در دشوارترین آزمون‌ها، پشتیبان آنها شد. این دوستی‌ها بودند که هاگوارتز را، با وجود همه آسیب‌ها، از گزند پلیدی و جادوی سیاه مصون داشتند. صحنه‌های برگزیده این کنسرت، روایتی عمیق‌تر را بازگو کردند: اینکه در بزنگاه‌های زندگی، دوستی‌های راستین هستند که جادوی حقیقی را می‌آفرینند.
در این فیلم-کنسرت سعی کردیم به سراغ چند نفر از پاترهد‌های حاضر در هتل اسپیناس برویم و درباره این اجرا و این تجربه، از زبان آنها بشنویم.
نگار عربی یکی از پاترهدها، با اشک‌هایی که بعد از اجرا روی صورتش بود، درباره این اجرا گفت: «امشب واقعا عالی بود. انقدر اجرای موسیقی منسجم و تمیز بود که اصلا حس نمی‌شد فیلم و موسیقی جداست. در آخر هم قطعه‌ای به یاد هنرپیشگان درگذشته این فیلم نواخته شد که خیلی به دل نشست و این اشک‌ها برای همان بازیگرهاست که خاطره‌های بچگی من را ساختند. فیلم-کنسرت هری‌پاتر همه هشت قسمت را مرور نکرد بلکه تمام نوجوانی ما را مرور کرد، ترکیبی از لحظات خوب و غمگین؛ فیدیبو کار‌های باکیفیتی انجام می‌دهد، بیش باد.»
آرزویم را زندگی کردم
بسیاری از طرفداران هری پاتر این اجرا را فرصتی برای بازگشت به دنیای جادویی هاگوارتز و زنده کردن خاطرات کودکی و نوجوانی خود توصیف می‌کردند.
یکی دیگر از پاترهدها که لباس گریفیندور را بر تن داشت، گفت: «یکی از آرزو‌های من دیدن کنسرت از موسیقی فیلم هری پاتر بود که تیک خورد. امشب انگار در دنیای دیگه‌ای بودم وقتی موسیقی Hedwig’s Theme پخش شد، اشکم درآمد.»
مجید شیخعلی که یکی از بزرگسالان حاضر در جمع نوجوانان پاترهد بود، عنوان کرد: «در زندگیم در این سی و دو سال به هیچ‌چیز و هیچ‌کس حسرت نبردم و حسادت نکردم الا کسانی که در هفته پیش در سالن اسپیناس بودند و خوشحالم که امشب با دعوت یکی از دوستانم به اسپیناس پالاس آمدم تا فیلم-کنسرت زنده هری پاتر را ببینم، من امشب یکی از آرزوهام را زندگی کردم.»
استقبال گسترده مردم باعث شد ظرفیت سانس‌های اولیه به‌سرعت پر شود و برگزارکنندگان سانس‌های جدیدی اضافه کنند و این مساله به دوبار تمدید فیلم کنسرت منجر شد که آخرین اجرای آن هم ۲۳ خرداد است که توسط فیدیبو و وال‌گلد برگزار می‌شود.
رویا عطارزاده اصل هم با تحسین این اجرا گفت: «در ردیف اول، پسربچه‌ای با لباس هری‌پاتر غرق خواب بود، انگار که به دنیای جادو سفر کرده و حالا دارد خوابش را می‌بیند و من همیشه برایم سوال بود که آن صدای جادویی موسیقی هری‌پاتر چطور خلق شده است. امشب فهمیدم بلز، کلید ورود به این دنیای مسحورکننده‌ست.»
فیلم-کنسرت هری‌پاتر شبی پر از جادو و خاطره بود؛ در انتهای اجرا، وقتی به یاد دامبلدور فقید، هاگوارتزی‌ها چوبدستی‌هایشان را بالا بردند، مردم در سالن هم گوشی‌هایشان را روشن کردند و نورشان را به آسمان فرستادند؛ لحظه‌ای که انگار همه یکی شده بودند.
اشک پاترهدها درآمد
هماهنگی تصویر و موسیقی زنده گاهی چنان مخاطب را مجذوب می‌کرد که فراموش می‌کردی این ملودی‌ها در لحظه نواخته می‌شوند. رقص دست‌های نوازنده‌های ویولون و ساز‌های زهی و هیجان بصری ساز‌های کوبه‌ای، صحنه را زنده‌تر می‌کرد و یادآوری درگذشتگان مجموعه، از دامبلدور تا دابی، قلبم را می‌فشرد؛ خصوصا صحنه‌ی مرگ دابی که غم‌انگیزترین لحظه کل هشت‌فیلم بود و تدوینش کنار بقیه صحنه‌های منتخب، بی‌نقص و تاثیرگذار بود.
نظرات مردم نشان‌دهنده ترکیبی از شگفتی، نوستالژی و رضایت عمیق از این رویداد است. برای بسیاری از طرفداران هری پاتر، این فیلم-کنسرت فرصتی بود تا دوباره به دنیای جادویی این مجموعه بازگردند و خاطرات خود را زنده کنند. کیفیت بالای اجرا، هماهنگی موسیقی و تصویر و انتخاب سکانس‌های خاطره‌انگیز از نقاط قوت اصلی این رویداد بود.
فیلم-کنسرت هری پاتر در تهران نه‌تنها یک رویداد موسیقایی و سینمایی موفق بود، بلکه به‌عنوان یک تجربه فرهنگی و احساسی، قلب طرفداران را تسخیر کرد. نظرات مثبت و استقبال بی‌نظیر مردم نشان‌دهنده تقاضای بالا برای رویداد‌های خلاقانه در ایران است. با تمدید سانس‌ها برای ۱۷ و ۲۳ خرداد ۱۴۰۴، انتظار می‌رود این رویداد همچنان مورد توجه قرار گیرد و شاید در آینده در شهر‌های دیگر ایران نیز برگزار شود تا افراد بیشتری بتوانند از این تجربه جادویی لذت ببرند.
فیلم-کنسرت هری پاتر، جمعه ۲۳ خرداد ۱۴۰۴ هم برای بار سوم در سالن اصلی هتل اسپیناس پالاس در دو سانس اجرا می‌شود تا مجموع پاترهد‌هایی که این رویا را تجربه کرده‌اند به ۱۵ هزار نفر برسد.
