جوان آنلاین: مستند «ABCD» در دل بحران ساخته شده، یک اقدام درست از مستندسازی که تلاش کرده درباره رویداد‌های اجتماعی و محیط زیستی واکنش به موقع داشته باشد، فیلم را پیشتر و ایامی که هنوز کرونا در جریان بود دیدم، نگاه دوباره به فیلم، اما با حسی غریب همراه است، گویی ترس دوباره در بیننده زاده شده و به خاطر می‌آوردکه از چه کابوسی عبور کرده و در میانه این کابوس دوزخی، چه جان‌های گرانبهایی را جا گذاشته است.
دوربین خانجهانی، در خانه‌ها و مغازه‌ها حضوردارد، چشم‌های نگران را ثبت کرده و در پس تصاویر و قاب‌های ثابت دلهره انسان در بحران را به تصویر کشیده است. اغلب زنان و مردانی که در فیلم او مقابل دوربینند، ماسک بر چهره دارند، یادگاری از روزگاری که نفس کشیدن خطرناک بود.
در فیلم به اکران فیلم «خروج» ابراهیم حاتمی کیا در سینماماشین اشاره می‌شود، یک تفریح مناسبتی که قرار بود روز‌های خوش با هم بودن و در سالن فیلم دیدن را به خاطرمان بیاورد، اما آن تجربه هم شکست خورد و دیگر ادامه نیافت.
روایت در مستند خانجهانی با مونوگ پیش می‌رود، پیک موتوری به فضا‌های مختلف سر می‌زند و از زندگیش می‌گوید، گویی او تنها عنصر زنده و متحرک شهری است که تا آستانه فروپاشی پیش رفته. شهری که سینما‌ها و رستوران‌هایش مرده و طراوت و شور از آن رخت بربسته. یکی از امتیاز‌های فیلم این است که به مردم به عنوان سوژه اصلی فیلمش نزدیک شده و دغدغه هر کدام را به تصویر می‌کشد دختری که مادرش را از دست داده، زنی که نمی‌تواند به زیارت برود، مغازه داری که با امید به اخبار چشم دوخته شاید شرایط عادی شود. مستند «ABCD» درباره مردم است، مردمی که زیر سیل حوادث، می‌کوشند زنده بمانند و زندگی کنند.
فیلم محسن خانجهانی فرمی دایره شکل دارد، با دختر نوازنده شهر شروع و با او به پایان می‌رسد، موسیقی حزن انگیز زندگی دختر، برای بسیاری از ما آشناست. ما که در تهران بزرگ، روز‌های برزخی کرونا را فراموش کرده‌ایم، اما زخم‌های آن روزگار بر تن ماست.
مستند «ABCD» ساخته محسن خانجهانی (تولید مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی) در فیلیمو قابل تماشاست.
