جوان آنلاین: فیلم «سگ سیاه» ساخته گوآن هو، فیلمساز نسل نوی چینی است که در جشنواره کن سال۲۰۲۴ موفق به دریافت جایزه بخش جنبی فستیوال شد؛ فیلمی که ردپای ژیا ژانکه، فیلمساز قدیمی‌تر چینی در سر و شکل ظاهری و همچنین محتوا و مضامین آن به خوبی قابل رؤیت است، ژانکه کارگردان در این فیلم در جایگاه نویسنده فیلمنامه بوده و مضامین مورد علاقه او به روشنی در فیلم قابل دریافت است. فیلم سگ سیاه به شدت فیلم مضمون‌محوری است با این توضیح که به هیچ وجه وارد حوزه مضمون‌زدگی و شعارزدگی نمی‌شود و این از مهم‌ترین امتیازات فیلم محسوب می‌شود. فیلم به شکلی دراماتیک، تنهایی، هویت انسانی و نگاه ضد سرمایه‌داری و مارکسیستی سازندگان را منتقل می‌کند، اما فرق «سگ سیاه» با آثار مضمون‌زده اینچنینی این است که وارد ورطه تیپ‌سازی و شعارزدگی نمی‌شود و همه اجزای فیلم از تصویر و اجرا تا متن و دیالوگ‌ها را در اختیار یک مضمون واحد انسانی و ضدسرمایه‌داری قرار می‌دهد تا نتیجه یک اثر همگون و منسجم شود که علاوه بر انتقال پیام از زیبایی‌شناسی هنری نیز بهره‌مند است.
«سگ سیاه» فیلم تصویر است و کارگردان به عنوان اصلی‌ترین طراح و خالق تصاویر سعی کرده است با همه میزانسن‌ها و قاب‌هایی که بسته، منظور خود را در انتقال پیام به زبان تصویر ارائه کند. قراردادن شخصیت اول فیلم با نام لانگ در قاب‌های لانگ شات به خوبی گیر افتادن یک مرد تنهای از زندان رها شده را در اجتماع سخت و بحرانی پیرامونی منتقل می‌کند و فیلمساز از همان شروع تا انتها سعی کرده با کمترین دیالوگ و به بیشترین زبان تصویر، سینمای به معنای واقعی را خلق و ارائه دهد.
داستان فیلم «سگ سیاه» درباره یک بدلکار موتورسوار به نام لانگ است که پیش از آنکه به زندان برود، محبوب و سرشناس بوده، اما حالا با پدرش زندگی می‌کند و باید با یک گانگستر محلی روبه‌رو شود که در پی انتقام مرگ خویشاوند خود است. لانگ تصمیم می‌گیرد سگی وحشی را جست‌و‌جو کند که برای او جایزه‌ای تعیین شده است، در این راه او باید تصمیمات سختی بگیرد که زندگی‌اش را برای همیشه تغییر می‌دهد. ادی پنگ، نقش اصلی فیلم لانگ را ایفا می‌کند. پنگ که پیش‌تر به خاطر بازی در فیلم‌های رمانتیک شناخته می‌شد، در این فیلم با بازی در نقشی کاملاً متفاوت، تصویری از مردی سرد و کم‌حرف را به نمایش می‌گذارد که در تلاش است گذشته خود را پشت سر بگذارد و زندگی جدیدی را آغاز کند. لانگ به عنوان شخصیت اصلی فیلم خیلی کم حرف می‌زند و بیشترین اطلاعات مربوط به او از طریق دیگران ارائه می‌شود. از سوی دیگر، شخصیت‌پردازی لانگ با همین بیان کم به شکلی جزئی و تدریجی انجام می‌شود، اما در نهایت با شخصیتی سمپاتیک همراه می‌شویم که می‌تواند جزو ماندگارترین کاراکتر‌های ۲۰۲۴ سینمای جهان لقب گیرد.
همسانی و نزدیکی لانگ و یک سگ ولگرد که به خوبی وضعیت مشابه این دو را تصویر و تداعی می‌کند و زندگی سگی این مرد چینی را برای‌مان می‌سازد، از وجوه بصری و تماتیک جذاب سگ سیاه است که در کمتر فیلمی شاهد این میزان تشابه دراماتیک میان انسان و حیوان بدون در افتادن در ورطه سانتی‌مانتالیسم بوده‌ایم.
«سگ سیاه» شاید در ابتدا فیلمی غیرمتعارف و خاص به نظر برسد، اما هرچه پیش می‌رود فضاسازی بی‌نظیر و تم تکان‌دهنده فیلم چنان درگیرکننده می‌شود که امکان رها کردن فیلم برای مخاطب وجود نخواهد داشت. فیلم داستان مرد جوانی است که به اتهام قتل عمد زندان رفته، قبلاً در سیرک موسیقی راک می‌زده و الان پدرش به عنوان سرپرست یک باغ وحش در بستر بیماری است.
دشمنان و بدمن‌های بیرونی و زندگی سخت و تنهایی آزاردهنده‌بخشی از مشکلات قهرمان اصلی فیلم است؛ قهرمانی که با پناه بردن به یک سگ به نوعی به رستگاری و رهایی می‌رسد و پیوند انسان و حیوان این فیلم از جذاب‌ترین و باورپذیرترین نمونه‌های دوستی انسان و حیوان به شمار می‌آید؛ دوستی که تنها برای وقت گذرانی نیست و جنبه مرگ و زندگی برای کاراکتر اصلی داستان پیدا می‌کند. «سگ سیاه» می‌تواند نمونه بسیار مهمی برای سینماگران ایرانی باشد که هم دوست دارند فیلم مهم و پیام‌دار بسازند و هم نمی‌خواهند وارد فضای کلیشه، شعار و مضمون‌زدگی شوند.
