جوان آنلاین: برطرف شدن مشکلات اکران فیلم «سینما متروپل» خبر خوبی بود که در این روز‌ها به گوش رسید. این فیلم پس از جشنواره فیلم فجر ۱۴۰۱، در مرحله بازبینی شورای پروانه نمایش سازمان سینمایی به اصلاحیه‌هایی برخورد و پروسه صدور مجوز آن بیش از دو سال طول کشید. پس از تعامل‌های انجام شده و اضافه شدن کپشن به انتهای فیلم، «سینما متروپل» توانست بالاخره پروانه نمایش بگیرد و از اواخر آبان در سینما‌ها اکران شود.
در شرایط فعلی سینمای ایران که کمدی‌ها سهم زیادی از اکران را به خود اختصاص داده‌اند، فیلمی مثل «سینما متروپل» شبیه یک تنفس آزاد است. آخرین فیلم ساخته محمد‌علی باشه آهنگر، از آن جنس فیلم‌هایی است که مشابه آن کمتر در سینمای ایران ساخته می‌شود و اکرانش فرصتی مغتنم را برای سینمادوستان فراهم می‌کند.
«سینما متروپل» از زاویه متفاوتی به جنگ ایران و عراق، حصر آبادان، مقاومت مردم و همبستگی آنان در یکی از مهم‌ترین مقاطع تاریخی آن سرزمین می‌پردازد و در این بین می‌کوشد با لحن و زبانی پر از نیش و کنایه، در برابر نگاه دگم و بسته‌ای که به هر بهانه‌ای می‌خواهد سینما را همچون یک پدیده تجملاتی و بی‌فایده معرفی کند و آن را به حاشیه براند، مقاومت کند.
فیلمساز با اتکا بر داستانی عاشقانه که گاه لحنی نوستالژیک و شاعرانه نیز به خود می‌گیرد، کوشیده است نوعی «سینما پارادیزوی» ایرانی را به مخاطب ارائه کند که عشق و علاقه فراوان کاراکتر‌های محوری‌اش به سینما و نمایش فیلم، خود سالن سینما و محل گردهمایی مردم برای تماشای فیلم را به مکانی مهم و تأثیرگذار بدل می‌کند که صندلی‌هایش گاه میزبان مردمی هستند که برای سرگرمی به آنجا آمده‌اند و گاه پذیرای مجروحانی می‌شوند که در همجواری با اسرای عراقی، صحنه‌هایی را رقم می‌زنند که فارغ از اختلافات دو ملت، انسانیت را فریاد می‌زند.
