جوان آنلاین: کانال تلگرامی «صراط مستقیم» بخشی از بیانات آیت‌الله محمدباقر تحریری را به استناد «کتاب درد دل به درگاه الهی» به اشتراک گذاشت. آیت‌الله تحریری فرموده‌اند: با توجه به آیات و روایات استفاده مىشود که دو راه کلى براى نجات از گرفتاری‌ها وجود دارد:
۱) عمل به وظایف بندگى.
چون خداوند متعال انسان را براى رسیدن به خویش آفریده، راه‌هاى متعددى در دین خود براى این امر معیّن فرموده است که تمام آن‌ها بندگى انسان را در برابر ذات اقدسش اظهار مىکند و او را از مهالک حقیقى نجات می‌دهد و به سرمنزل مقصود مىرساند. قرآن کریم مىفرماید: «وَمَن یُطِعْ اللهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِیمًا»؛ و هرکس از خدا و رسولش اطاعت کند، یقیناً به رستگارى بزرگ رسیده است. همچنین رسیدن به آثار بندگى (بهشت و رضوان الهى) و دورى از آتش و بدی‌ها رستگارى بزرگ و آشکار معرفى شده است.
۲) استغفار و توبه
از راه‌هاى مهم دورى از هلاکت مادى و معنوى پس از مخالفت با دستور‌های الهى، طلب آمرزش و بخشش از ذات اقدس الهى و رجوع به سوى اوست، زیرا رحمت بی‌کرانش در مورد بندگان اقتضا مىکند با اینکه پس از مخالفت با مقام ربوبیت تشریعى‌اش مستحق عقوبت و دورى از او مىشوند، آنان را به طلب مغفرت و بازگشت به خویش دعوت کند و سپس آثار مطلوبى را بر آن‌ها مترتب نماید. از این‌رو مىفرماید: «وَأَنِ اسْتَغْفِرُواْ رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُواْ إِلَیْهِ یُمَتِّعْکُم مَّتَاعًا حَسَنًا إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى وَ یُؤْتِ کُلَّ ذِی‌فَضْلٍ فَضْلَهُ» و اینکه از پروردگارتان طلب آمرزش کنید، سپس به سوى او بازگردید تا شما را تا مدت معینى [از مواهب دنیایى]به‌خوبى بهرهمند کند و به هر صاحب فضیلتى به مقدار فضیلتش ببخشد. از روایاتى که با این بحث بسیار متناسب است، فرمایش امام على (ع) می‌باشد: «کسى که توبه کند، خدا بر او رجوع مىکند و به اعضایش امر مىشود که بر او [گناهانش را]بپوشانند و به مکان‌ها امر مىشود که بر وی کتمان کنند و حافظان اعمال نیز آنچه را به ضررش نوشتهاند فراموش مىکنند.»
البته هر گناهى توبه و جبران مخصوص خود دارد که در جاى دیگر باید آن را جست و اساس آن را امام على (ع) براى تمام گناهان چنین بیان مىفرماید که توبه چهار رکن دارد: «نَدَمٌ بِالْقَلْبِ، وَ اسْتِغْفارٌ بِالِّلسانِ، وَ عَمَلٌ بِالْجَوارِحِ، وَ عَزْمٌ اَنْ لا یَعُودَ» پشیمانى با قلب و استغفار با زبان و عمل با اعضا و قصد جدى بر اینکه به آن گناه برنگردد.
