جوان آنلاین: حسابش دیگر از دست در رفته است؛ حساب کارشکنی کشورهایی که از صدور ویزا برای ورزشکاران ایران خودداری میکنند. یک روز امریکاست، روز بعد انگلیس و حالا کار به جایی رسیده است که حتی مجارستان، سنگاپور، یونان، مصر و استرالیا نیز بازی درمیآورند؛ اتفاقی که اگر چه جنبههای
سیاسی آن به مراتب پررنگتر از جنبههای ورزشی است، اما به طور مستقیم با ضعف دیپلماسی ورزشی در ایران ارتباط دارد؛ ضعفی که ضربههای هنگفتی به ورزش ایران زده، اما کمتر کسی به دنبال برطرف کردن آن است.
آخرین حقی که از ورزشکاران ایران پایمال شد، به کارشکنی انگلیس در صدور ویزای تکواندوکاران ایران برمیگردد؛ اتفاقی که برای سومین مرتبه تکرار شد! آن هم در شرایطی که رئیس فدراسیون با توجه به تجربیات تلخ گذشته از دو ماه قبل از گرندپری منچستر اقدامات لازم جهت اخذ ویزا برای ملیپوشان را آغاز کرده بود، ولی در نهایت انگلیس بار دیگر کارشکنی کرد تا تکواندوکاران ایران شانس کسب سهمیه المپیک پاریس از طریق رنکینگ را به دلیل عدمحضور در مرحله نهایی گرندپری از دست بدهند، اما این نخستین بار نبود که انگلیس با کارشکنی، حق تکواندوکاران ایران را پایمال میکرد و پیش از این نیز دو مرتبه دیگر از صدور ویزا برای ملیپوشان ایران سر باز زده است.
ماه گذشته نیز ووشوکاران ایران شانس حضور در رقابتهای قهرمانی جهان را از دست دادند؛ مسابقاتی که از ۲۵ تا ۲۹ آبان ماه به میزبانی تگزاس در امریکا برگزار شد، اما کارشکنی امریکاییها در صدور ویزای ورزشکاران ایران، حضور در این مسابقات را لغو کرد. این در حالی بود که فدراسیون از چهار ماه قبل روند دریافت ویزا را آغاز کرده بود تا کارشکنی احتمالی امریکاییها مانع حضور ووشوکاران ایران در قهرمانی جهان نشود، اما دست آخر نیز نه تلاشهای فدراسیون جواب داد و نه رایزنیهای کمیته ملی و بینالمللی المپیک چراکه امریکا با نادیدهگرفتن منشور و جنبش المپیک از صدور ویزا برای ووشوکاران ایران سر باز زد و تیم ملی ووشوی ایران در حالی فرصت حضور در قهرمانی جهان را از دست داد که در آخرین حضور خود در این رقابتها در سال۲۰۱۹ موفق به ایستادن بر سکوی نخست شده بود.
تیم ملی والیبال ایران نیز یکی دیگر از قربانیان کارشکنیهای امریکا در سال جاری بود. تیرماه امسال و در خلال رقابتهای لیگ ملتهای والیبال ایران باید راهی امریکا میشد چراکه «آناهایم» میزبان هفته سوم لیگملتها بود، اما در عین ناباوری میزبان از صدور ویزای تمام اعضای تیم ایران خودداری کرد و با وجود تمام رایزنیها دست آخر تیم ملی در شرایطی راهی امریکا شد که نه فقط امین اسماعیلنژاد و آرمان صالحی، دو مهره اصلی تیم به دلیل عدمصدور ویزا از اعزام به آناهایم جا ماندند که امریکا حتی برای عطایی، سرمربی تیم نیز ویزا صادر نکرد و تیم بدون مربی راهی امریکا شد. هر چند عطایی تنها عضو بازمانده کادر فنی نبود و امریکا به کارخانه (مشاور فنی)، خوریانی (آنالیزور)، نیما دهپناه (پزشک)، رضا قلیپور (فیزیوتراپ) و حمزه فتحی، ماساژور تیم ملی هم ویزا نداده بود تا تیم ملی والیبال ایران نصفهنیمه برای مصاف با فرانسه، بلغارستان، آرژانتین و کوبا راهی آناهایم شود.
شاید اگر زمانی که امریکا از صدور ویزا برای کاراتهکاهای ایران سر باز زده بود، اقدامی جدی در این راستا شده بود، مهر ماه امسال مجارستان به خود اجازه نمیداد کاراتهکاهای ایران را از حضور در رقابتهای قهرمانی جهان محروم کند! اما همانطور که امریکا از صدور ویزا برای تیم ملی کاراته ایران جهت حضور در وردگیمز که هر چهار سال یک بار برگزار میشود سر باز زد تا اعزام تیم کاراته ایران به بیرمنگام منتفی شود، سفارت مجارستان نیز از ارائه ویزا به تیمهای پاراکاراته ایران، کاتای انفرادی پسران، کاتای تیمی دختران و تیم داوری ایران برای حضور در رقابتهای قهرمانی جهان خودداری کرد. این اتفاق در شرایطی رخ داد که تمامی مدارک لازم برای دریافت ویزا از جمله دعوتنامه فدراسیون جهانی، رزرو هتل و سایر اقدامات برای ملیپوشان کاراته و پاراکاراته ایران انجام شده بود، اما خیلی ساده و تلخ کاراتهکاهای ایران از حضور در رقابتهای قهرمانی جهان بازماندند؛ اقدامی غیرحرفهای که به عربستان نیز جرئت داد از صدور ویزا برای کاراتهکاهای ایران سر باز بزند. در حالی که کیمیا یوسفی، آتوسا گلشادنژاد و مرتضی کریمی خود را مهیای حضور در بازیهای رزمی۲۰۲۳ جهان در ریاض میکردند، سفارت عربستان برای ملیپوشان کاراته ایران ویزا صادر نکرد؛ اتفاقی مشابه که تابستان سال گذشته مشکاتالزهرا صفی را از حضور در ویمبلدون محروم کرد. قرار بود مشکاتالزهرا صفی، تنیسباز ۱۸ساله ایرانی به عنوان نخستین زن ایرانی در مسابقات گرند اسلم ویمبلدون شرکت کند، اما به دلیل صادرنشدن روادید سفرش به بریتانیا، مسابقات تنیس ویمبلدون را از دست داد.
ورزشکاران ایران حضور در رویدادهای زیادی را به دلیل کارشکنی کشورهای مختلف در صدور ویزا از دست دادهاند که موارد اشاره شده تنها چند نمونه از آن است. بسیاری، اما سعی دارند با تأکید بر پرزوربودن سنبه کشورهایی، چون امریکا و انگلیس، ضعف مدیریت و ضعف دیپلماسی ورزشی ایران را کمرنگ نشان دهند، اما واقعیت این است که پیگیری جدی این موارد میتواند باعث برطرف شدن این معضل جدی شود چراکه براساس قوانین اکثر فدراسیونهای جهانی رشتههای مختلف، کشور میزبان موظف است بدون هیچ قید و شرطی برای تمامی نفرات تیمها ویزا صادر کند و در غیر این صورت مشمول جرایم مختلف میشود. به طور مثال چندی پیش بود که اتحادیه جهانی کشتی به دلیل ندادن ویزا به اتباع روسیه، میزبانی رقابتهای قهرمانی جوانان جهان را از لهستان گرفت؛ سرنوشتی که گریبان فنلاند را هم گرفت چراکه این کشور نیز اعلام کرده بود برای اتباع روسیه ویزا صادر نمیکند و به همین دلیل میزبانی کشتی قهرمانی جهان (زیر۲۳سال) از این کشور گرفته شد.
سرانجام، اما ادامهدارشدن کارشکنیها در زمینه صدور ویزا برای ورزشکاران ایرانی به خصوص تکواندو که سه مرتبه از این مورد زخم خورده کار را به جایی رساند که وزیر ورزش و جوانان دست به قلم شد و در نامهای به رئیس کمیته ملی المپیک از او خواست اعتراض ایران به تداوم سیاست دوگانه نهادهای بینالمللی ورزشی را به کمیته بینالمللی المپیک و فدراسیون جهانی تکواندو اعلام کند: «مستحضرید که متأسفانه برای مسابقات گرندپری جهانی تکواندو در شهر منچستر انگلیس، این کشور از صدور روادید برای ورزشکاران و مربیان تیم ایران خودداری کرد که لطمه سنگینی به این تیم در روند کسب سهمیه وارد کرده است. این حرکت، بنا به فرمایش مقام معظم رهبری در دیدار اخیر با جامعه ورزش مصداق بارز سیاستهای دوگانه است که در عالم ورزش به هیچ وجه قابل توجیه نیست و ادامه آن موجب تضییع حقوق ورزشکاران و مربیان شایسته خواهد بود، بنابراین ضرورت دارد کمیته ملی المپیک از طریق مبادی مرتبط، اعتراض خود را به کمیته بینالمللی المپیک و فدراسیون جهانی تکواندو اعلام کند و به صورت شفاف از آنها بخواهد به نحو مقتضی در جهت جلوگیری از تضییع حقوق ورزشکاران ایرانی اقدام کنند.»
هر چند در بحث صدور ویزا ایران کمتر توانسته است حرف خود را به کرسی بنشاند، اما موفقیت اخیر فدراسیون والیبال که لابی استرالیا با کنفدراسیون والیبال آسیا جهت خارج کردن مسابقات قهرمانی مردان آسیا از انتخابی رقابتهای جهانی را داشت، ثابت کرد تلاش درست و اصولی بینتیجه نخواهد ماند، به شرط آنکه آقایان مسئول در این مسیر ثابتقدم باشند و به جای حرف زدن و شعار دادن، اقدامات حسابشده و اصولی انجام دهند.