مسعود براتی در کانال تلگرامی خود نوشت: بعد از آنکه رئیس‌جمهور در نیویورک درباره پول‌های آزاد شده گفت: «این پول متعلق به مردم ایران و دولت ایران است، بنابراین ایران تصمیم خواهد گرفت که با این پول چه کند.» امریکایی‌های طرفدار بایدن تلاش کردند، بگویند تغییری در وضعیت پول‌ها ایجاد نشده است. خب مشخص است وقتی پول‌ها از حالت بلوکه و غیرقابل استفاده به حالت آزاد و قابل استفاده و از وون کره‌جنوبی به یورو نزد بانک‌های قطری تبدیل شده است، حتماً تغییری حاصل شده و وضعیت تغییر کرده است. پس این تلاش طرفداران بایدن برای هیچ نشان دادن موضوع بیهوده است. درباره گستره استفاده این پول‌ها هم برخی منتقدان دولت از عبارت نفت در برابر غذا استفاده می‌کنند تا با این کار ارزش اتفاق رخ داده را هیچ بشمارند. در این باره چند تا نکته می‌نویسم:
اول اینکه آرزو‌های غیرواقعی دولت روحانی در امید به اروپایی‌ها سبب شد پول‌ها در کره بلوکه شوند. نباید دولت ایران در آن شرایط (از خروج امریکا تا اردیبهشت ۹۸) میعانات به کره می‌فروخت. همین آرزو‌ها سبب ایجاد یک برگه مذاکراتی برای امریکا شد، در صورتی که ایران می‌توانست چیز دیگری به عنوان امتیاز طلب کند؛ پس زحمت اصلی را دولت روحانی کشیده است.
نکته دیگر اینکه در دولت سیزدهم هرچه فروش نفت و میعانات انجام می‌شود، پول آن آزادانه مصرف می‌شود و تا به حال گزارشی از بابت بلوکه‌شدن پول‌های نفتی ایران حتی از سوی غربی‌ها مخابره نشده است. این همان تفاوت مهم ناشی از تغییر رویکرد دولت رئیسی با دولت روحانی است. مصرف ارز در کجا باشد برای اقتصاد ایران بهتر است؟ این به نیاز‌های وارداتی ایران برمی‌گردد. متأسفانه بخش مهمی از نیاز ارزی ایران در حوزه اقلام اساسی است و لذا بیشتر پول‌های نفتی ایران در این مسیر مصرف می‌شود. مصرف پول‌های آزاد شده حتی با روایت غربی‌ها، کمک مهمی به ثبات بازار ارز می‌کند. حتی این پول به دلیل آنکه از جنس حواله و در سیستم بانکی کارسازی می‌شود از اسکناس برای اقتصاد ایران کارآمد‌تر است. البته در سطح کلان اصلی‌ترین تدبیر، جلوگیری از ایجاد‌شدن منابع ارزی زیر نظر و تسلط خزانه‌داری امریکاست.
