اثری که هم اینک در معرفی آن سخن می‌رود، تأثیر نهضت حسینی (ع) بر ساحت سیاست، جامعه و فرهنگ ایرانی را مورد بررسی قرار داده است. این پژوهش توسط اعظم فولادی پناه و مهشید کبیری انجام شده و مرکز اسناد انقلاب اسلامی، به انتشار آن اقدام کرده است. تارنمای ناشر در اشارتی کوتاه، در باب موضوع این کتاب آورده است: «یکی از مهم‌ترین مشخصه‌های عاشورا و نهضت امام حسین (ع)، پیوند و ارتباط دین و سیاست است. امام خمینی (ره) هم با الهام از این حرکتِ امام حسین (ع)، نسبت به مسائل جامعه حساس بود و در برابر ستم‌ها و ظلم‌های رژیم پهلوی قیام نمود و مردم و جهان اسلام را به حمایت از دین خدا دعوت کرد. ایشان با شناخت دقیق از سیاست‌های استکبار جهانی، در تحمیل و حمایت از رژیم پهلوی در ایران و مشابهت‌های فراوان این رژیم با حاکمان اموی، با الهام از فرهنگ احیاگر عاشورا و بهره‌گیری از دو عنصر امر به معروف و نهی از منکر و تکلیف الهی که شالوده و اساس شکل‌گیری حماسه عاشورای حسینی بود، نهضت اسلامی خود را پایه‌ریزی کرد و به مبارزه علیه رژیم شاهنشاهی پرداخت. امام خمینی (ره)، نهضت خود را به پیروی از قیام خونین امام حسین (ع) و بر پایه تجربه تاریخی و عبرت‌آموزی از نقاط ضعف و قوت قیام‌های شیعیان در طول تاریخ، خصوصاً مبارزات عالمان شیعی در سده‌های اخیر استوار کرد و مسیر مبارزه، اهداف و آینده انقلاب را مشخص نمود....»
سایت مرکز اسناد انقلاب اسلامی در یادداشتی دیگر در باب ترتیب مطالب در فصول دهگانه این تحقیق می‌نویسد: «این اثر در ۱۰ فصل، تنظیم شده است. فصل اول با عنوان قیام‌های شیعی متأثر از نهضت حسینی به واکنش‌های قهری شیعیان در مواجهه با ظلم و ستم خاندان‌های حکومتگر بنی‌امیه و بنی‌عباس و سرانجام آن‌ها می‌پردازد. فصل دوم این کتاب، به تاریخچه مختصری از چگونگی برپایی عزاداری برای اباعبدالله حسین (ع)، از سال ۶۱ ق تا دوران زندیه اشاره دارد. قاجاریه و عزاداری سید الشهدا (ع) عنوان سومین فصل از این کتاب است. فصل چهارم به روند عزاداری‌ها در دوره پهلوی اول می‌پردازد و در آن به موضوعاتی، چون سیر قدرت‌یابی رضاشاه در ایران، شیوه‌های وی در محدود ساختن روحانیون و علما در کشور و در نهایت به ممنوع شدن عزاداری و همچنین برپایی مجالس مخفی عزاداری برای سالار شهیدان در این دوره، نگاهی دارد. فصل پنجم با عنوان محرم در سال‌های ۱۳۴۰- ۱۳۲۰، با ذکر حوادثی، چون ورود متفقین به ایران و خروج رضاشاه از کشور در شهریور ۱۳۲۰ش آغاز و با بررسی سیاست‌های مذهبی محمدرضا پهلوی در قبال مجالس سوگواری امام حسین (ع) و تأثیرات نهضت حسینی بر حوادث سیاسی دهه ۳۰ به پایان می‌رسد. فصول ششم و هفتم این کتاب تاریخ شفاهی، روایتگر حوادث سیاسی- اجتماعی سال‌های ۱۳۴۲ - ۱۳۴۰ ش است. فصل هشتم این کتاب، به عزاداری‌های سیاسی در محرم سال‌های ۱۳۴۴- ۱۳۴۳ نگاهی دارد. فصل نهم این پژوهش، به نماد‌های انقلاب اسلامی می‌پردازد و به دنبال آن است تا گوشه‌هایی از فعالیت‌های سیاسی روحانیان و وعاظ را از یکسو و از سوی دیگر نقش مساجد، هیئات مذهبی و حسینیه‌ها در نهضت امام خمینی (ره) را تبیین کند. فصل دهم به‌عنوان آخرین فصل و با عنوان محرم در سال‌های ۱۳۵۷- ۱۳۵۶ ش، به فعالیت‌های مبارزان در واپسین سال‌های عمر رژیم پهلوی اشاره دارد. در این فصل سعی شده است روایتی از تظاهرات روز عاشورای سال‌های ۱۳۵۶و ۱۳۵۷ در تهران و سایر شهرستان‌ها که در واقع مهر باطلی بر نظام پوسیده رژیم زد، مورد بازخوانی قرار گیرد....»
