محاکمه -مصاحبه عادل فردوسی پور با علیرضا جهانبخش در یکی از سایت‌های ورزشی نشان داد عادل فردوسی پور قصد ندارد از مواضع اشتباه خود در جریان اغتشاشات و آشوب سال گذشته عدول کند.
این مجری و معلم زبان انگلیسی در پاییز ۱۴۰۱ در کنار دانشجویان معترض دانشگاه شریف خودنمایی کرد تا به همگان ثابت کند که نگاه سیاسی اش چگونه است.
برخورد های سیاسی عادل البته مسبوق به سابقه است . او در دوران اوج شهرت ورزشی اش هم با یک مصاحبه سیاسی با محمدجواد ظریف برای برنامه نود به مسئولین صداو سیما نشان داد که ورزش را سیاسی می داند و به دنبال مطامع و اهداف سیاسی در ورزش است. اگرچه عادل سال ها با حمایت بی چون و چرای پورمحمدی مدیر سابق شبکه سه تلویزیون برنامه نود را روی آنتن برد و با دستمزدهای نجومی ویژه برنامه های خاص جام جهانی را تهیه کرد ، اما هیچگاه حاضر نشد در قالب چارچوب های حرفه ای تلویزیون به قوانین احترام بگذارد و هرگونه که می خواست روی آنتن زنده با میهمان ها ومسئولین ورزشی برخورد می کرد. گاهی حتی نحوه برخورد او از موضع بالا و طلبکارانه بود و بیچاره آن مدیر که به خاطر مخاطب فراوان برنامه نود به اجبار سکوت می کرد تا سناریوی عادل اجرا شود.
شاید اگر قاطعیت مدیران جدید شبکه سه نبود ، اوضاع از این هم بدتر می شد اما بالاخره مسئولین جدید شبکه تصمیم گرفتند با تخلفات فردوسی پور برخورد و نود را تعطیل کنند. برنامه فوتبال برتر با یک جوان کم ادعا جایگزین شد و به خوبی خلاء یک برنامه انتقادی فوتبالی را پرکرد. مدیران سیما هم خیلی زود متوجه شدند که تمامی این سالها به اشتباه با رفتارهای خارج از قاعده عادل کنار آمده اند و خیلی زودتر باید جلوی زیاده خواهی های او می ایستادند. فردوسی پور به شبکه ورزش رفت وبی وقفه برنامه فوتبال ۱۲۰ را تهیه کرد و برخلاف ادعایش در مصاحبه با جهانبخش نه ناراحت بود و نه حاضر شد از حقوق ومزایایش در سیما بگذرد.
تعجب انگیز اینکه او با کمال وقاحت روبروی دوربین می نشیند و با لحنی طلبکارانه کاپیتان تیم ملی را مواخذه می کند که چرا به احترام وطن وهم میهنانشان سرود ملی خواندند و بعد از گلزنی شادی کردند.عادل به وضوح دچار توهم شده و می خواهد افکار غلط خود را از زبان عموم مردم به جهانبخش القا کند.اینگونه رفتار فردوسی پور البته مسبوق به سابقه است. این نوع مصاحبه که بیشتر جنبه باز جویی داشت ، ادامه همان مسیری است که در چند ماه گذشته براندازانی همچون علی کریمی یا سلبریتی های فراری چون اشکان خطیبی طی کردند. لحن حق به جانب واز بالا به پایین مجری مشهور کاملا مصاحبه شونده را در موضع دفاعی قرار داد تا فردوسی پور طبق معمول سناریوی از پیش طراحی شده اش را پیاده کند.
تردیدی نیست اینگونه شبهه افکنی و روش خاص مصاحبه باعث تشویش اذهان عمومی می شود، که ضروریست مدیران فرهنگی و به خصوص مسئولان صداو سیما یکبار برای همیشه جلوی این قبیل حرکات هدفمند را بگیرند. اگر چنین رفتار مغایر با اصول حرفه ای واخلاقی و خط مشی رسانه ای در شبکه ای مانند بی بی سی اتفاق می افتاد ، بلا فاصله فرد خاطی احضار می شد و حکم اخراجش را دریافت می کرد. اما گویا عادل فردوسی پور از نوعی مصونیت برخوردار است. مدیران سیما شاید منتظرند عادل هم مانند مزدک میرزایی مجری فراری پس از سرقت بخشی از آرشیوی ورزشی سیما به یک شبکه معاند خارج نشین بپیوندد و تازه از خواب غفلت بیدار شوند. آقایان در صدا وسیما در همین ایام فتنه و آشوب به خوبی تجربه کردند که استعداد جوانان جویای نام که زیر سایه همین سلبریتی های مدعی به حاشیه رانده شده بودند کمتر از آنها نیست . این جوانان فقط نیاز به زمان دارند و باید به آنها میدان داد، بنابراین نیازی نیست از فردی که به صورت واضح و آشکار به پرچم و سرود ملی کشور توهین می کند و سعی در تحریک افکار عمومی دارد، در رسانه ملی استفاده کرد.
گاهی همین موضعگیری ها به خوبی نشان می دهد مسیر حرکت صدا وسیما در پرورش شهره ها اشتباه بوده و واقعا نیازی به ایجاد انحصار برای بسیاری از مجریان، تهیه کننده ها و کارگردانان نیست و جوانان بسیاری خارج از بدنه صدا و سیما مستعد برنامه سازی عالی برای مردم هستند. مصاحبه - محاکمه علیرضا جهانبخش آزمونی برای مدیران سیماست که با زیاده خواهی و خودشیفتگی عادل چگونه برخورد می کنند. اگر یک بار برای همیشه با این بدعت ناگوار که عده ای سلبریتی توهمات خود را به همه مردم تسری می دهند و با چهره ای حق به جانب قلب حقیقت می کنند برخورد مناسب شود ، دیگر هیچ نان به نرخ روز خوری به خود جرات نمی دهد، با افکار عمومی به خصوص جوانان بازی کند.
شاید بهتر باشد مدیران سیما فهرستی از دریافتی های میلیاردی عادل فردوسی پور در زمان تهیه برنامه نود و ویژه برنامه های جام جهانی منتشر کنند تا طرفداران این مجری ورزشی که بسیار علاقه مند به حاشیه سازی است بدانند ، این برنامه ساز پرحاشیه ومدعی چقدر برای جیب مردم خرج تراشی کرده و چگونه در سایه انحصاری که در برنامه سازی داشته ثروت اندوخته است .او هم از بودجه عمومی ارتزاق می کند و هم با تحریک کاپیتان تیم ملی به سرود ملی و پرچم کشور توهین می کند.هدفش از طرح این شبهه افکنی ها و مهندسی افکار عمومی چیست ؟ آیا او بی دلیل ذهن مخاطبش را مشوش می کند یا در حال تکمیل یک پازل از پیش طراحی شده است؟ آیا وقت تجدید نظر درباره عادل فردوسی پور و امثال او نرسیده است؟ بهتر است آقایان در این مقوله بیشتر تامل کنند.
عالی 
