جوامع انسانی همواره با معضلات بسیاری مواجه هستند، از جمله این معضلات وجود ساختمان‌های ناایمن در بافت‌های شهری و روستایی است که نسبت به ساخت یا ایمن‌سازی آن توجه نمی‌شود تا اینکه در بزنگاه لازم با بروز یک حادثه، فاجعه‌ای انسانی رقم می‌خورد. گاهی این حوادث در قالب بلایای طبیعی مثل زمین‌لرزه یا سیلاب اتفاق می‌افتد و امنیت ساختمان‌هایی را که از ایمنی لازم برخوردار نیستند، بیش از دیگر ساختمان‌ها تهدید می‌کند و جان ساکنان آن را به خطر می‌اندازد. مثل زلزله شهرستان بم که خانه‌های خشت و گلی را ویران و هزاران نفر از ساکنان آن را به خواب ابدی برد یا خانه‌های روستایی که در جریان زمین‌لرزه‌ها به راحتی تخریب و جان ساکنان آن از دست می‌رود. در بافت‌های شهری بی‌توجهی به اصول ایمنی در ساخت و ساز‌ها، پیامد‌های ناگوارتری به همراه دارد. دلیل روشن آن هم تراکم بالای جمعیت خصوصاً در کلانشهر‌ها است. دو حادثه مهم در تقویم حوادث کشور زنگ خطری به این موضوع است که گوش شنوایی برای آن وجود ندارد. فاجعه آتش‌سوزی و ریزش ساختمان پلاسکو که صبح روز پنج‌شنبه ۳۰ دی ۱۳۹۵ اتفاق افتاد و در جریان آن ۲۱ نفر جان باختند و ۲۳۵ نفر هم مصدوم شدند و خسارت‌های مالی کلانی هم برجای ماند. دوم خرداد ماه امسال هم ریزش ساختمان متروپل آبادان فاجعه انسانی را رقم زد و خسارت‌های جانی و مالی بسیاری برجای گذاشت و نشان داد که نفوذ افراد در ساختار‌های شهری و مدیریتی چگونه می‌تواند به فاجعه انسانی ختم شود. نفوذ‌هایی که در حال حاضر هم در ساخت و ساز‌هایی که در بافت‌های شهری جریان دارد، وجود دارد و گاهی با ریزش ساختمان‌های در حال ساخت خودش را نشان می‌دهد که روشن است شهرداری و سازمان نظام مهندسی در عمل به وظایف قانونی خود کوتاهی می‌کنند.
علاوه بر ۱۲۹ ساختمان بلندمرتبه ناایمن در تهران که نامشان در پوشه قرمز قرار گرفته، بافت‌های فرسوده هم تهدیدی برای جان شهروندان هستند. محل‌هایی مثل بازار تهران که بافت‌های تاریخی را هم در دل خود جای داده و اجتماع بزرگ انسانی همواره در بستر آن در حال آمد و شد است. در این بافت‌ها کارگاه‌های تولید وجود دارد که از بدیهی‌ترین ساختار ایمنی برخوردار نیست، به طوری که در بسیاری از مواقع همزمان با بارش باران ساختمان هم تخریب می‌شود. در طول دهه‌های گذشته شهرداری‌ها و دولت‌ها فقط ناظر بر بروز تخلف‌ها و فرسوده‌تر شدن این بافت‌ها بوده‌اند، به طوری که رشد فرسودگی این بافت‌ها از ایمن‌سازی و بهینه‌سازی سبقت گرفته‌است. تردیدی وجود ندارد که توجه به ایمن‌سازی و بهینه‌سازی نیازمند هزینه است که باید با ارائه تسهیلات از جمله بانکی به دارندگان ساختمان در این بافت‌ها آن‌ها را به ایمن‌سازی ترغیب کرد وگرنه با بروز یک حادثه جان شهروندان به خطر می‌افتد و هزینه‌های بیشتری هم برجای می‌ماند.
