تکرار شکست مقابل قزاقستان زنگ خطر دوباره‌ای است برای تیم‌ملی بسکتبال ایران که برای صعود به جام‌جهانی ۲۰۲۳ تقلا می‌کند و جام‌ملت‌های آسیا را نیز در پیش دارد.
شروع پنجره سوم انتخابی جام‌جهانی بسکتبال کشورمان را به چالش کشیده است، در شرایطی که انتظار داشتیم تیم‌ملی پس از تغییرات مدیریتی و فنی متحول شده باشد، اما عملکرد تیم سعید ارمغانی نه‌تن‌ها فرقی با عملکرد تیم مصطفی هاشمی نداشت، بلکه دومین باخت تاریخ بسکتبالمان برابر قزاق‌ها نیز به ثبت رسید تا مشخص شود مشکلات عمیق‌تر از آن است که با تغییر کادرفنی بتوان آن‌ها را در مدت کوتاه برطرف کرد.
انتخاب جواد داوری، رئیس جوان و بسکتبالی فدراسیون، سعید ارمغانی بود که سال‌ها در ایران مربیگری نکرده بود. با این وجود سرمربی جدید از زمان شروع کارش سعی کرد با برخورد منطقی و جمع کردن نفرات مدنظرش اتحاد و همدلی از دست رفته را دوباره به تیم‌ملی بازگرداند. ارمغانی به دور از حاشیه، اردو را برگزار کرد و تنها مشکل او جور نشدن بازی‌های تدارکاتی بود. البته تیم‌ملی اردویی هم در صربستان پشت سر گذاشت، ولی به نظر می‌رسد برگزاری بازی دوستانه با یک تیم باشگاهی چندان در عملکرد ملی‌پوشان کشورمان تأثیری نداشته است. منتها برای غلبه بر حریفان، اتحاد تنها یکی از فاکتور‌های موفقیت محسوب می‌شود.
بازی پراشتباه، ضعیف و سردرگم بسکتبالیست‌های ملی‌پوش در شهر آستانه جای هیچ توجیهی باقی نگذاشته است. تیم‌ملی سال گذشته در پنجره دوم انتخابی در تالار بسکتبال آزادی برای اولین بار طعم شکست برابر قزاقستان را چشید. تصور می‌شد در بازی برگشت انتقام آن باخت را بگیریم، ولی متأسفانه این قزاق‌ها بودند که درس بزرگی به ما دادند؛ غفلت از ضعف‌های فنی. شکست ۶۸ بر ۶۰ در بازی برگشت در حالی رقم خورد که کوارتر اول به سود تیم کشورمان به پایان رسید (۲۳ بر ۲۲)، ولی با شروع کوارتر دوم، میزبان آن روی سکه را نشان داد. قزاق‌ها با توجه به آنالیز دقیق تمامی بازیکنان اصلی برای مهار تک‌تک آن‌ها برنامه داشتند. حامد حدادی، ستاره ایران در جریان بازی کاملاً مهار شده بود. علاوه بر این تیم حریف برای دفاع مستحکم نیز برنامه داشت و بازیکنان قزاق از اشتباهات زیاد شاگردان ارمغانی، امتیاز‌های زیادی به دست آوردند. حریف توپ‌ربایی را در دستور کار داشت و با هر توپی که بازیکنان ما لو می‌دادند، قزاقستان امتیازهایش را افزایش می‌داد.
در عوض تیم ایران در حفظ توپ، دفاع تیمی و حمله به شدت ضعیف ظاهر شد و ترن‌اور‌های زیاد در جریان بازی کار دستمان داد. ضمن اینکه بازیکنان ما دقت و تمرکز لازم را در پرتاب‌ها نداشتند. آمار نشان می‌دهد، تیم ما ۱۸ پرتاب سه امتیازی داشته، اما حتی یکی از این پرتاب‌ها نیز وارد سبد نشده است! اشتباهات پی‌در‌پی ملی‌پوشان ثابت کرد ارمغانی هنوز نتوانسته ضعف‌های قدیمی را برطرف کند. بهترین بازیکن ما در این بازی حامد حدادی بود که ۱۸ امتیاز برایمان به دست آورد، درحالی‌که رستم مورزاگالیف، کاپیتان قزاقستان با ۲۶ امتیاز بهترین بازیکن تیمش بود.
در بازی رفت مقابل قزاقستان، حدادی و بهنام یخچالی غایب بودند و تصور می‌شد با اضافه شدن آن‌ها در دیدار برگشت نتیجه دیگری رقم بخورد. منتها این دو بازیکن هم نتوانستند جلوی باخت دوم ایران را بگیرند. محمد جمشیدی یکی از ضعیف‌ترین بازی‌هایش را انجام داد و در ۳۳ دقیقه حضورش فقط شش امتیاز گرفت. نکته عجیب اینکه در طول بازی سرمربی از متین آقاجانپور و نوید رضایی‌فر اصلاً استفاده نکرد. اگر در بازی رفت با چهار امتیاز اختلاف باخته بودیم در بازی برگشت در سالن ولودروم این اختلاف به هشت امتیاز رسید. برخلاف قزاق‌ها، تیم ایران نه‌تن‌ها برنامه‌ای برای مهار بازیکنان حریف نداشت، بلکه حدادی کلیدی‌ترین بازیکن تیم‌ملی به خاطر دفاع بسته قزاقستان نتوانست بازی همیشگی‌اش را به نمایش بگذارد. ضعف شدید در پرتاب نکته بسیار مهمی است که باید چاره‌ای اساسی برایش اندیشیده شود. ناکامی در زدن یک شوت سه امتیازی پسرفت بزرگی است برای بسکتبال ملی ایران.
اگرچه صعودمان به دور بعدی انتخابی قطعی شده است، ولی در گروه D، قزاقستان صدرنشین ماند و ما نیز باید به دومی گروه راضی باشیم. بعد از قزاق‌های ۱۰ امتیازی، ایران هشت امتیاز دارد و سوریه و بحرین شش امتیازی هم برای سومی در گروه تلاش می‌کنند. سه تیم اول گروه ما در مرحله بعدی باید با سه تیم اول گروه B مصاف دهد. این یعنی باید منتظر بازی‌های سخت با استرالیا، ژاپن و چین باشیم. تیم‌ملی ایران در مقابل قزاقستان دو باخت متوالی متحمل شده و با این شرایط چطور قرار است از پس قدرت‌های شرق آسیا و همچنین کانگورو‌ها بربیاییم. قرار بود با آمدن سعید ارمغانی اتفاقات خوبی برای تیم‌ملی رقم بخورد، اما تیم او در اولین محک جدی و رسمی خود همه را ناامید کرد. بازی آخر ما در پنجره سوم، فردا مقابل سوریه برگزار می‌شود. به هیچ‌وجه نباید این تیم عربی را دست‌کم بگیریم. در بازی رفت وقتی شاگردان هاشمی در آزادی خیال می‌کردند بازی آسانی با سوریه در پیش دارند برای شکست این تیم به دردسر افتادند و برای کسب پیروزی با ۱۲ امتیاز اختلاف تلاش زیادی کردند. تیم ایران تغییراتی داشته و باخت به قزاقستان روحیه تیم را متزلزل کرده است. ضمن اینکه نقاط ضعف ما برای سوری‌ها عیان شده و بازی نیز در شهر حلب به میزبانی سوریه برگزار می‌شود، به همین خاطر کادرفنی باید با ریکاوری مناسب و آنالیز سوریه اجازه رقم خوردن یک شکست دیگر را ندهند. البته سوریه در مصاف با بحرین باخته و آن‌ها نیز به نوعی شرایط خوبی ندارند. منتها تیم سوریه برای صعود به دور بعد انگیزه زیادی دارد و امیدواریم این انگیزه کار دست ما ندهد. جدا از نتیجه بازی فردا، فدراسیون و کادرفنی باید فکر آیند باشند. قطعاً با این سبک و سیاق نمی‌توانیم مقابل استرالیا حرفی برای گفتن داشته باشیم و حتی تیم‌های درجه ۲ آسیا نیز جلوی ما مدعی هستند.
