جناب خدیجه (سلام‌الله‌علیها) حقیقتاً مظلوم است؛ به‌خاطر اینکه شَرف همسرى پیغمبر در مورد ایشان داراى یک ارزش مضاعف است؛ دیگران مشرّف به شَرف همسرى پیغمبر (ص) شدند لکن این رنج‌هایى را که پیغمبر (ص) در عمده دوران رسالت به آن‌ها مبتلا بودند ندیدند. ۱۰ سال در مدینه بود، خب عزّت بود، احترام بود، و زندگى راحت بود نسبت به آن دوره؛ جناب خدیجه (سلام‌الله‌علیها) دوران رنج پیغمبر را، دوران سختى‌هاى پیغمبر را تحمّل کردند و دیدند. اوّلاً خود این نفس ایمان آوردن به پیغمبر - که اوّلین کسى که ایمان آورد امیرالمؤمنین (ع) و حضرت خدیجه (س) بودند- یک امتیاز بزرگ است، یک ارزش بسیار بالایى است. عبور کردن و صرف‌نظر کردن از عقایدى که انسان سال‌هاى متمادى با آن‌ها زندگى کرده آسان نیست، براى ما پیش نیامده یک چنین چیزى تا بفهمیم چقدر مشکل و مهم است. ایشان با آن فطرت پاک، صدق قضیه را، حقّانیت قضیه را بلافاصله فهمید؛ تا پیغمبر را دید، با آن حال - با آن حالت معروف و مذکور در کتاب‌ها- که از حِرا برگشته بود فهمید که یک حادثه مهم اتّفاق افتاده و قلب مبارکش مجذوب شد و ایمان آورد. بعد پاى این ایمان ایستاد؛ حالا شما ثروت را می‌فرمایید، این یک کلمه به زبان آسان است؛ کارى است که خب، کسانى که پول دارند می‌توانند بالاخره یک پولى هم مصرف کنند، خرج کنند، امّا اینکه انسان از همه زندگى راحت خارج بشود - یعنى همه پولش را مصرف کند، همه ثروتش را صرف کند- یک کار یک‌ذرّه و دوذرّه نیست؛ درباره امام حسن مجتبى (سلام‌الله‌علیه) مثلاً می‌گویند که ایشان چندبار از مال خودشان خارج شدند یا چند بار از نصف مالشان خارج شدند؛ این جزو بزرگ‌ترین امتیازات است. این بزرگوار این امتیاز را دارد که از همه اموال خودش خارج شد و همه را صرف کرد در راه ترویج اسلام و تقویت پیغمبر. بعد هم دچار آن سختى‌ها و آن مشکلات طاقت‌فرسا [شد]که یکى‌اش همین مسئله شِعب ابى‌طالب بود و آن سه سالى که آنجا بودند و آن سختى‌هایى‌که این بزرگوار متحمّل شد و این ایمان را محکم نگه داشت.
خب قرآن درباره کسانى که قبل از فتح و بعد از فتح انفاق می‌کنند [می‌گوید]«یستوى منکم من انفق من قبل الفتح و قاتل»؛ این «قَبلِ الفَتح»، قبل از فتح مدینه است؛ یعنى قبل از آنکه مدینه‌اى در اختیار پیغمبر قرار بگیرد و زندگى‌اى، راحتى، حکومتى، تسلّطى، قدرتى در اختیار آن بزرگوار باشد؛ در حال نهایت شدّت، ایشان انفاق کردند؛ هم مالشان را، هم جان‌شان را، هم راحتی شان را. خب این‌ها واقعاً فضایل مهمّى است؛ این‌ها مغفولٌ‌عنه مانده؛ حضرت، مظلومه است؛ این بزرگوار واقعاً مظلومه است. تعبیر کردند جناب آقاى اعرافى گفتند غریب؛ واقعاً همین‌جور است؛ جناب خدیجه (سلام‌الله‌علیها) غریب است. حالا شما می‌گویید مادر یازده امام، [امّا]در واقع مادر دوازده امام؛ چون ایشان مادر امیرالمؤمنین هم هست. ایشان امیرالمؤمنین را در آغوش خودش، در دامان خودش، در زندگى خودش پرورش داده تا چند سالگى.»
بیانات در دیدار دست‌اندرکاران همایش بزرگداشت حضرت خدیجه (سلام‌الله‌علیها)؛ ۲۰/۰۲/۱۳۹۵
