ساده‌زیستن یک هنر بسیار بزرگ و باارزش برای بشر است. اصولاً اغلب انسان‌های خوب چیز‌های ساده را دوست دارند. ساده‌زیستی به زندگی بشر معنا و مفهوم می‌دهد، اما گرایش به تجملات و ریخت و پاش و اسراف آدمی را از سبک و اصول زندگی ایرانی - اسلامی دور می‌کند. آدمی با ساده‌زیستی به نشاط و آرامش روحی - روانی می‌رسد.
ساده‌زیست‌ها هر چیزی را همانطور که هست با کمترین تغییر ممکن می‌پسندند. آن‌ها زیبایی را در سادگی می‌بینند، هرچند هم که با دنیا و آدم‌های پیچیده مواجه باشند. اکثر آن‌ها افرادی مهربان، صمیمی و اصیل هستند و ادا و اطوار ندارند، اما ساده و پر مغز سخن می‌گویند. آن‌ها افرادی هستند که زندگی را همانطور که هست قبول کرده‌اند و با دیدن سبزی جنگل و عظمت دریا به وجد می‌آیند. بهار که می‌شود شکوفه‌ها حال آن‌ها را دگرگون می‌کند و عمیقاً خدا را برای دیدن این همه زیبایی شکر می‌کنند.
از نظر فرهنگ دینی ساده زیستی یکی از ارزش‌های متعالی به حساب می‌آید. چون زیست ساده، پاسخ انسان‌های داناً به زندگی ناپایدار دنیا بوده که قطعاً در پرتو آن، آرامش درون و برون حاصل می‌شود. بنابراین، ساده زیستی با نوع شناخت انسان و نگرش او به زندگی دنیا بسیار مرتبط است و فضیلتی که در زندگی روزمره بسیاری از ما به دست فراموشی سپرده شده و متأسفانه تجمل‌گرایی جای این فضیلت بسیار ارزشمند را پر کرده است، در حالی که با ساده‌زیستی زندگی آسان‌تر می‌شود و ارتباطات بین افراد افزایش پیدا می‌یابد. اگر افراد ساده‌زیستی را پیش بگیرند، یقیناً صله‌رحم افزایش می‌یابد و ارتباطات بین افراد به وسیله مهمانی‌های ساده و دورهمی‌های به دور از تجمل بیشتر خواهد شد.
شادبودن مفهوم واقعی زندگی و هدف اصلی هستی یک انسان است و کسی به کمال می‌رسد که جز خدای او، خود هم از خویش رضایت درونی داشته باشد. ساده‌زیستی یکی از موجبات صلح درونی فرد است. ملاک اینگونه افراد در انتخاب همه وسایل (لباس، اثاث خانه و...) سادگی است. به طور مثال هرچه پارچه مدنظر ساده‌تر باشد، برای او مورد پسندتر و‌دلخواه‌تر واقع خواهد شد. خداوند متعال در قرآن کریم، هدف از خلقت انسان را عبادت کردن و رسیدن به کمال و سعادت حقیقی معرفی کرده، بدین صورت که شرط رسیدن به کمال و سعادت، تلاش و کوشش در این مسیر است و برای واداشتن انسان به تلاش مداوم، ذات و نفس را در وجود وی قرار داده است.
از سوی دیگر، برای مهارکردن نفس و جلوگیری از افراط در علاقه به دنیا، عشق، ایثار، فداکاری و... را به بشر هدیه کرد. یکی دیگر از این هدیه‌های الهی، زهد و ساده‌زیستی است. یکی از ارزش‌های اخلاقی و از اساسی‌ترین اصول زندگی فردی و اجتماعی به شمار می‌آید. زهد و ساده‌زیستی در قرآن کریم و در اکثر آیات و روایات و کلام ائمه و معصومین (ع) بسیار مورد تأکید قرار گرفته است. اصل زهد و ساده‌زیستی از اهمیت بسیار زیادی برخوردار بوده و دارای آثار ارزشمندی از جمله علم، حکمت، هدایت و... است.
اولین گستره ساده‌زیستی، داشتن زندگی آسان است. در زندگی آسان، فرد ساده‌زیست به حداقل امکانات مورد نیازش اکتفا می‌کند و نسبت به داشتن امکانات زائد دنیوی سخت‌گیری نمی‌کند. البته یک زندگی ساده، معنا و ارزش متفاوتی برای هر فرد دارد. برای خیلی‌ها این به معنای حذف همه موارد به جز موارد اساسی، اجتناب از آشفتگی برای رسیدن به آرامش و اختصاص دادن زمان به آن چیز‌هایی که برای فرد اهمیت دارد، است. این به معنای کنار گذاشتن بسیاری از کار‌هایی است که اکنون انجام می‌دهید تا زمان‌تان را به افراد و کار‌هایی که دوست دارید، اختصاص دهید. این به معنای رها شدن از شلوغی است تا تنها آن چیز‌هایی را نگه دارید که برایتان اهمیت دارند.
با این وجود، دست یافتن به سادگی همیشه به آسانی میسر نمی‌شود. این مستلزم طی کردن یک مسیر است و به خودی خود یک هدف نیست و اغلب در آن دو قدم به جلو و یک قدم به عقب برمی‌گردید. در نظر داشته باشید که قاعدتاً لازمه زندگی، داشتن سطح استانداردی از جنبه‌های مختلف است و منظور از زندگی ساده‌تر پایین آوردن پارامتر‌ها و حقیرشمردن زندگی نیست، بلکه درک بهتر معنای زندگی است.
زمانی که یاد بگیرید ساده‌تر زندگی کنید، قادر هستید زمان بیشتری را به فعالیت‌هایی بپردازید که دوست دارید و بیشتر وقت خود را با افرادی بگذرانید که از همنشینی با آن‌ها لذت می‌برید. در بسیاری از مسائل و درگیر‌های جسمی و روحی آزاد می‌شوید و پیرامون شما را مباحثی پر می‌کنند که در واقع ارزشمند یا ضروری هستند. هدف اساسی ما از ساده‌کردن زندگی آن است بسیاری از چیز‌هایی را که در حال حاضر زندگی روزمره اغلب ما را پر کرده‌اند (چیز‌هایی نظیر، عجله، استرس، افراد و کار‌هایی که مورد علاقه ما نیستند یا حتی برای ما آزاردهنده هستند و فکر‌های منفی) حذف کرده و در عوض فرصتی را برای فکرکردن، خلاقیت و ارتباط‌های مؤثر ایجاد کنیم.
قاعدتاً هرگز نمی‌توانید این نظم را به طور قطع در زندگی خود ایجاد کنید، چراکه شما هم در این دنیای پر مشغله زندگی می‌کنید و در دنیای حقیقی درباره ما برای برآورده کردن برخی از نیاز‌های اساسی زندگی از قبیل داشتن یک سرپناه حداقلی، مجبور هستید که خود را درمعرض استرس و گاه کار‌های طاقت فرسا قرار دهید. به نظر می‌رسد در انسان‌های ساده زیست صفات و هیجان‌های منفی‌ای مثل حسادت، خشم و... کمتر بوده و به شخصیت سالم‌نزدیک‌تر باشند. اینگونه انسان‌ها نه از مد و زمانه عقب هستند نه افسرده‌اند. فقط یاد گرفته‌اند که دنیا جایی است برای زندگی کردن نه فقط زیستن! دنیا وقتی بوی زندگی می‌گیرد که انسان‌ها عاری از هیچ‌گونه قضاوت یا برچسبی همنوع خود را دوست بدارند و از خوشی هم خشنود شوند، ساده باشند، ساده بگیرند و ساده زندگی کنند. به دور از تجملات و دنیای متظاهر کنونی.
ساده‌زیستن یک هنر بسیار بزرگ و با ارزش برای بشر است. اصولاً اغلب انسان‌های خوب چیز‌های ساده را دوست دارند. جان کلام اینکه زیست ساده به زندگی بشر معنا و مفهوم می‌دهد، اما گرایش به تجملات و ریخت و پاش و اسراف آدمی را از سبک و اصول زندگی ایرانی - اسلامی دور می‌کند. آدمی با زیست ساده به نشاط و آرامش روحی - روانی می‌رسد. یادمان باشد پرهیز از بریز و بپاش و مصرف‌گرایی را در اولویت‌های اساسی و ابتدایی برنامه زندگی‌مان قرار دهیم و اطرافیان‌مان را نیز به نهی از این منکر و عدم تعلق به مادیات و زرق و برق این دنیای فانی تشویق کنیم. به امید روز‌های ساده و لحظاتی شیرین که به دست انسان‌های ساده به وجود آید.
