عالم اخلاقی زنده‌یاد آیت‌الله حاج شیخ نصرالله شاه‌آبادی، از نماد‌های جاذبه و مهرورزی در میان روحانیان معاصر به شمار می‌رفت. او به مدد همین کردار دلنشین، توانست بسا جوانان را به ساحت عقاید و اخلاق دینی جذب و مانع از انحراف آنان شود. اثری که هم اینک درباره آن سخن می‌رود، مجمعی از دیدگاه‌های علما و فضلای حوزه علمیه قم و نجف، در باب سلوک فردی و اجتماعی آن بزرگ است که در اثری به نام «همزه وصل» گرد آمده است. دفتر آن عالم فقید در دیباچه‌ای بر این یادمان چنین آورده است:
«خداوند در قرآن، پیامبر رحمت خویش حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی (ص) را به اوصاف حمیده‌اى توصیف می‌نماید و ایشان را به جهت اخلاق حمیده‌اش می‌ستاید و متذکر این نکته می‌گردد که چنانچه داراى این روى باز و خلق خوش نبودى، مردم از اطرافت پراکنده می‌شدند! بارى خداوند شخص اول عالم خلقت را الگوى جهانیان در تمامی مراتب زندگی معرفی می‌نماید که اولین و مهم‌ترین آن، اخلاق نیکوى رسول مهربانی‌ها به خلایق می‌باشد. آن حضرت نزدیک‌ترین انسان‌ها را به خویش، خوش‌اخلاق‌ترین ایشان معرفی کرده است. در اخلاق پیامبر رحمت، این نکته بیش از همه به چشم می‌خورد. پیامبر متواضع‌ترین مردم بود. هر که او را دعوت می‌نمود، اجابت می‌کرد. پیامبر نسبت به همه بامحبت بود. پیامبر از کسی کینه به دل نمی‌گرفت، مگر دشمنان خدا. پیامبر در انجام اوامر الهی کوتاهی نمی‌کرد. پیامبر در مقابل خلاف، اغماض نمی‌نمود. پیامبر در دسترس مردم بود. پیامبر از مراجعات مردم، ملول و آزرده نمی‌شد. پیامبر نسبت به فقرا و ایتام و بی‌سرپرستان بسیار عطوف بود. پیامبر در گره‌گشایی از مشکلات مردم پیشقدم بود. درد و ناراحتی مردم، او را می‌آزرد. پیامبر از کسی توقع نداشت. پیامبر در سلام کردن پیشقدم بود. این‌ها گوشه‌اى از هزاران صفات حمیده اسوه و الگوى بشریت حضرت ختمی مرتبت (ص) است که اهل‌بیت (ع) نیز به همین سیره بودند. مومنین حقیقی و در رأس آن‌ها علماى آل محمد که پیشوایان و رهبران امت اسلامی می‌باشند، نیز ازهمین الگو پیروى کرده‌اند.
مرحوم آیت‌الله آقاى حاج شیخ نصرالله شاه‌آبادى (ره) فرزند عالم و عارف کامل مرحوم آیت‌الله العظمی میرزا محمدعلی شاه‌آبادى (ره) که عمر با برکت خویش را در میان مردم در شهرهاى تهران و نجف و قم سپرى نمودند، نمونه بارز اخلاق اسلامی براى جامعه معاصر بودند. هرکس که اندکی با ایشان آشنایی داشت، اخلاق حمیده نبوى را در وجود این عالم متواضع و محبوب و خوش‌خلق می‌یافت. انبوه مؤمنین و جوانان گریان در تشییع پیکر پاک این عالم مردمی، گواهی بر این مطلب است. مرحوم آیت‌الله شاه‌آبادی، به دنبال وصل و آشتی بود و از تفرقه و اختلاف پرهیز می‌کرد. وی در نجف اشرف، همزه وصل بیوت علمای اعلام بود و تا در نجف بود، نگذاشت تضادی علیه نهضت اسلامی صورت گیرد. آیت‌الله شاه‌آبادی این سیره و مرام را تا آخر عمر داشت و علت ورودش به مجلس خبرگان رهبری، بازگشت اخلاق و دیانت و وحدت و انسجام به جامعه بود. کتاب حاضر، گوشه‌اى از مکارم این شخصیت وارسته از زبان بزرگان، به پیوست زندگینامه و پیام‌های تسلیت و اشعار درباره آن عالم اخلاقی می‌باشد. البته در کتاب حدیث نصر به صورت مفصل، خاطرات زندگی ایشان شرح داده شده است و این کتاب مختصرى از احوالاتشان است که به مناسبت اولین سالگرد رحلت آن عالم خدوم پیش روى مؤمنین به خصوص طلاب و جوانان جویاى فیوضات رحمانی می‌باشد. امید که مورد توجه حضرت حق تعالی قرار بگیرد.»
