زیاده‌خواهی‌های‌شان تمامی ندارد و به هر بهانه‌ای شده کاسه‌شان را جلوی مردم می‌گیرند، اگر چند وقت پیش باشگاه استقلال با اعلام شماره حساب از هوادارانش خواست که برای پرداخت قرارداد‌های میلیاردی بازیکنان دست در جیب‌شان کنند، دیروز هم نوبت رقیب سنتی‌شان پرسپولیس بود که دست‌شان را جلوی طرفداران خود دراز کنند.
دیروز ابراهیم شکوری، معاون باشگاه پرسپولیس در گفت‌وگویی که با برنامه تهران ورزشی رادیو داشت بر سر هواداران منت گذاشته و گفته است که با توجه به موفقیت‌هایی که در آسیا و لیگ به دست آورده‌اند، قرارداد بازیکنان را باید در شأن بازیکنان بالا ببرند و حالا هم که حساب باشگاه خالی است و خبری از بودجه دولتی مثل گذشته نیست، این هواداران هستند که باید جور قرارداد‌های بی‌ضابطه را بکشند و به باشگاه کمک کنند. البته به گفته شکوری چند وقت دیگر هم حکم شکایت کالدرون می‌رسد و هواداران باید کمک کنند تا جریمه سرمربی آرژانتینی هم پرداخت شود!
این اولین بار نیست که مسئولان دو باشگاه دولتی استقلال و پرسپولیس هزینه‌های بی‌ضابطه‌شان را می‌خواهند از جیب هواداران بردارند. سال‌هاست این دو باشگاه دست‌شان به صورت غیرمستقیم در جیب مردم است و هزینه قرارداد‌های چندده میلیاردی فوتبالیست‌های‌شان و جریمه‌های افتضاحات مدیریتی‌شان که با شکایت خارجی‌ها آشکار می‌شود از بیت‌المال پرداخت می‌شود، از جیب همان هوادارانی که اینطور طلبکارانه معاون جویای نام باشگاه پرسپولیس در مصاحبه رادیویی خود به آن‌ها هشدار می‌دهد که چند روز دیگر باید خودشان را برای کمک به باشگاه برای پرداخت پول قرارداد کالدرون آماده کنند!
سال‌هاست که مدیران دولتی و هزینه‌ساز استقلال و پرسپولیس که هنر درآمدزایی ندارند، چشم‌شان به بودجه دولتی و جیب هواداران است و هزینه سوء‌مدیریت‌ها و بلندپروازی‌های بدون پشتوانه‌شان را از بیت‌المال طلب می‌کنند، آن هم با مقایسه غلط و پوپولیستی که با کشور‌های عربی انجام می‌دهند، مانند مقایسه‌ای که دیروز این‌بار از زبان معاون پرسپولیس تکرار شد و او با بالا آوردن چوب پیشنهاد‌های تیم‌های عربی به بازیکنان تهدید کرد اگر دولت بودجه ندهد یا هواداران دست در جیب نکنند، پرسپولیس چند بازیکن تأثیرگذارش را از دست می‌دهد.
برخی مدیران دولتی فوتبال که با رانت و رابطه پست گرفته‌اند با به رخ کشیدن هزینه‌های چندصد میلیاردی یک تیم عربی برای جذب تنها یک بازیکن انتظار دارند در ایران نیز چنین هزینه‌های هنگفتی از بیت‌المال ارزانی فوتبالی شود که دهه‌هاست هم باشگاه‌هایش و هم تیم ملی‌اش در حسرت جام هستند. آن‌ها در این مقایسه پوپولیستی‌شان به روی دیگر سکه که درآمد اقتصادی بالای این کشور‌ها و شرایط سخت اقتصادی ایران به واسطه تحریم‌هاست اشاره‌ای نمی‌کنند، تفاوتی که عملاً پول‌پاشی را که مدنظرشان است در فوتبال ایران محال می‌کند.
با وجود چنین مسئله‌ای باشگاه‌های دولتی با هزینه‌های هنگفت چندصد میلیاردی که سالانه از بیت‌المال خرج ریخت و پاش‌های بی‌ضابطه‌شان به پای بازیکنان و دلالان می‌کنند، همچنان طلبکارانه سهم بیشتری می‌خواهند تا جایی که اگر تا دیروز غیرمستقیم با کمک‌های غیرقانونی وزارت ورزش دست‌شان در جیب مردم بود، امروز دیگر ابایی ندارند که با وقاحت به صورت مستقیم دست‌شان را در جیب هوادار کنند تا هزینه حیف و میل‌ها و قرارداد‌هایی که بدون هیچگونه منطقی در کمتر از یک سال پنج برابر هم شده را بپردازند.
جایی، اما باید جلوی چنین زیاده‌خواهی‌هایی گرفته شود که راه آن عبور فوتبال از مدیران دولتی و رانتی است. مدیرانی که تنها مدیر هزینه هستند، مدیرانی که تا بحث درآمدزایی مطرح می‌شود، همه چیز را در حق پخش تلویزیونی و کپی‌رایت خلاصه می‌کنند و، چون در ایران دست‌شان از رسیدن به این درآمد‌ها کوتاه است، کاسه‌شان را جلوی هوادار و دست‌شان را جلوی دولت دراز می‌کنند، بی‌آنکه در پی راه‌های دیگری برای درآمدزایی باشند.
باید از چنین مدیرانی عبور کرد، باید به جای «مددی» ها، «سمیعی»ها، «شکوری»ها و خیلی‌های دیگر که در باشگاه‌های دولتی چشم به بیت‌المال دارند، مدیرانی را نشاند که خرج‌شان را با دخل‌شان هماهنگ کنند و هزینه‌های بی‌ضابطه‌شان مانند امروز برای فریاد زدن نام‌شان در صفحه‌های هواداری در فضای مجازی یا بزرگ‌تر کردن سفره دلالی و فساد نباشد. آن وقت است که مانند امروز دیگر شاهد نخواهیم بود که مدیران باشگاه‌های دولتی برای ته‌مانده ناچیز جیب هوادار هم نقشه بکشند.
