سرویس سبک زندگی جوان آنلاین: چطور میشود که برخی در برخورد با بحرانها توانمند برخورد میکنند و برخی دیگر ناتوان؟ برخی با دیدن کوچکترین مشکلی به اصطلاح جا میزنند و از رویارویی با آن سر باز میزنند و برخی دیگر میایستند و با مشکل روبهرو میشوند. این احساس ناتوانی مشکلات دیگری هم برای ما به وجود میآورد که استرس یکی از آنهاست. خیلیها از روبهرو شدن با مشکلات میترسند و به این ترتیب شاید در حالت ایستایی و سکون قرار بگیرند. به عبارتی، ممکن است در جریان زندگی پویا و به طور خودانگیز، جاری نباشند. نمود تمامی اینها را این روزها در قرنطینه و استرس ناشی از بیماری دیده و احساس کردهایم. حتی اگر خودمان رنج استرس درباره گرفتن بیماری را نداشتهایم، ولی در گوشه و کنار جامعه دیده و شنیدهایم.
آیا توانمندیمان را باور داریم؟
چه بسیار دوستان و آشنایانی را دیدهایم که نگران بوده و از نگرانی و ترس بیماری کرونا زندگی را بر خود و اعضای خانواده و اطرافیانشان تلخ کردهاند. این افراد از رنج استرسی که در وجودشان گاه بالا میگرفت و بیشتر رنجشان میداد، عذاب کشیدهاند. شاید بارها خود را ملامت کرده باشید که آخر این چه طرز فکری است که من دارم، این چه جور زندگی است که برای خودم ساختهام! ولی بیآنکه دلشان بخواهد در این عذاب باقیماندهاند.
شاید یک باور در این افراد پایین آمده باشد؛ باور به توانمندی. این باور که ما توانمندیم و میتوانیم به لطف خدا از پس هر آنچه برایمان مقدر شده و در تقدیرمان قرار گرفته است بربیاییم. اینکه ما تلاشمان را میکنیم و خودمان را در جریان زندگی قرار میدهیم.
همه ما استرس میگیریم، اما...
این را درک میکنم که وقتی انسان در استرس قرار گرفته است، شاید نتواند این حرفها را از کسی بپذیرد یا اینکه بتواند بپذیرد و خودش هم به خوبی بداند، ولی به خاطر غلبه استرس به درونش، نتواند آنها را در باور بیاورد و و با ایمان به این باور درونش را آرام کند. این استرسها را بسیاری از ما از جمله خود من در دورههایی از زندگی تجربه کردهایم و درد بزرگ ناشی از آن را چشیدهایم.
افرادی را میشناسم که با داشتن آگاهیهای لازم درباره باور به خود و ایمان به پروردگار و بسیاری باورهای مثبت که میتواند استرس را از وجود آدم دور کند، باز هم گرفتار استرس شدهاند. مثلاً در این روزهای قرنطینه که بیماری ویروسی پیشروی ما گذاشت، از ترس خواب به چشمشان نیامده یا لذتهای زندگی خود را تباه کرده باشند، چون ترس رهایشان نکرده است. واقعیت این است که همه ما کمابیش استرس میگیریم، اما نحوه برخورد ما با موضوع متفاوت است.
به قدرت درونت اعتماد کن
برخی عوامل مانند تحلیل رفتن انرژی درونی و حیات یا برخی ذهنیات منفی که در پی آن جذب نیروهای منفی را بالا میبرد، ممکن است باعث استرس گرفتن شود، با وجود اینکه شخص میداند که توانمند است و آگاهیهای لازم را هم دارد، ولی گذشته از این مورد، میتوان دلیل بسیاری از این استرسها را نداشتن و پایین بودن اعتماد به خود دانست. هر چه اعتماد ما به خودمان بالاتر میرود، قدرتمان بیشتر میشود. احساس قدرت در درون، قدرت ترس را پایین میآورد. شاید نکته اصلی همینجا باشد: قدرت درون. یکی از چیزهایی که میتواند قدرت درون را بالا ببرد و تواناییهای فرد را به او نشان بدهد، پاکسازیهای درونی است. پاکسازیهایی که به راههای معنوی صورت میگیرد، میتواند درون ما را و روح ما را شفاف کند. در کتاب چاکراها نوشته اولیویااچ. میلر که سمیهپیلوار تجربه کرده آمده است: «در بدن انسان هفت مرکز انرژی بسیار مهم وجود دارد. آنها را نه میبینیم، نه احساس میکنیم. این مراکز با اشعه ایکس و MRI هم دیده نمیشوند. اما هزاران سال است که شرقیها از اهمیت آنها در سلامت روحروانجسم و ذهن بشر آگاهند. انرژی زندگی از میان این مراکز، که آنها را چاکرا مینامیم، جریان مییابد.»
چاکراها یا مراکز انرژی هفتگانه در ستون فقرات در کالبد اثیری قرار دارند و در واقع رابط بین روح و جسم هستند. چاکرا کلمهای سانسکریت و به معنای چرخ است. چاکراها مدام در حال چرخش هستند که به آنها نیروی حیات هم میگویند و از میان شبکهای از مجراهای باریک به نام نادی در سراسر بدن جریان دارند. حدود ۷۲ هزار نادی در کالبد انسان وجود دارد. چاکراها روی نادی اصلی قرار دارند و در سرتاسر ستون فقرات امتداد دارند. چاکراها در حقیقت دوار هستند. زمانی که مجرای چاکراها بسته شود یا از حالت تعادل خارج شوند، منجر به بیماری میشود. سرکوب کردن هر نوع احساسات و عواطف و شوک عصبی و هر نوع ناراحتی و لطمه روحی باعث میشود که چاکراها، یعنی مراکز انرژی حیاتی از حالت تعادل خارج شوند.
درونمان را پاکسازی کنیم
در ادیان مختلف پاکسازی درونی و بالا بردن ایمان از راههای گوناگون توصیه شده است. مکتب انسان ساز اسلام در این زمینه از همه پیشروتر بوده و نسخههایی شفابخش برای انسان دارد. نماز و گرفتن روزه در اسلام، روزههای متفاوت سکوت، پرهیز از خوردن و آشامیدن و... یکی از این پاکسازیهاست. روزه در ماه مبارک رمضان میتواند مراقبهای پرقدرت برای بالا بردن روحیه و ایمان درونی و قلبی ما باشد. انجام پاکسازیها میتواند برای همه ما مفید باشد. استرسی که بسیاری از ما این روزها پیدا کردیم و تمام زندگی ما را تحت تأثیر قرار داد، در برخی تا جایی پیش رفت که خلاقیتمان را فراموش کردیم و تمرکزمان را از دست دادیم. این اتفاق تلنگر خوبی بود تا به خودمان بیاییم. به خود بیاییم و فکری به حال استرسها و مواردی که آن را در وجودمان تقویت میکند کنیم. این استرسها همانهایی هستند که ما را میترسانند و از یادمان میبرند که چقدر تواناییم. از یادمان میبرند که در برابر قدرتمان پشیزی قدرت ندارند، به شرط آنکه قدرت خود را باور کنیم. پاکسازی معنوی و درونی کاری میکند که شفافتر درون خود را ببینیم و آنچه را ببینیم که به راستی هست و با شعار ناتوان بودن به خود دروغ نگوییم. هماکنون که حال و هوای قرنطینه هنوز تمام نشده است، فرصت خوبی است که به داد درونیات خود برسیم. حالا که زندگی هست و فرصت ادامه زندگی به ما داده شده است، سپاسگزار باشیم و با نادیده گرفتن تواناییهای خود فرصت درست زندگی کردن را از خود نگیریم. بسیاری از مردم، دیگر در جمع ما زندگی نمیکنند و برایشان خیر و رحمت میطلبیم ولی برای سایرین زندگی در جریان است و فرصت هنوز باقی است. پس چه خوب است از این فرصت شادمانه استفاده کنیم و حالمان را به حالی خوب تبدیل کنیم تا هیچ ترسی شهامت جولان دادن در دلمان را پیدا نکند. فقط کافی است که تواناییهایمان را به یاد بیاوریم و برای شکوفا کردن آنها و آنچه برایش به این هستی آمدهایم، اگر هنوز کاری نکردهایم، زودتر دست به کار شویم.
این را به یاد داشته باشیم، که ترس زاییده ذهن است و میتوان به راحتی از کنارش گذشت، اگر خودمان به آن بال و پر ندهیم. اگر نه خودمان به این احساس کوچک ممکن است آنقدر با ترسیدن، پر و بال بدهیم که در برابر مان قد علم کند و بخواهد عرض اندام کند. با توانمندیهایمان ترس را ریز نگه داریم و آنان را با بزرگنمایی زیر میکروسکوپ تبدیل به هیولا نکنیم.