وقتی رئیس‌جمهور ٦٠ میلیون ایرانی را نیازمند حمایت اقتصادی از سوی دولت معرفی می‌کند و آمار‌های دخل و خرج خانوار نشان می‌دهد دهک دهم و نهم ثروتمند کشور فاصله بسیاری زیادی با سایر دهک‌ها دارند باید گفت انباشت فقر و ثروت در جامعه اتفاق افتاده‌است و به سرعت باید ابزار مالیات برای شناسایی کلیه دارایی‌ها و درآمد‌ها جهت مالیات‌ستانی از ثروتمندان به منظور پوشش هزینه‌های کشور یا باز توزیع بین دهک‌های پایین درآمدی فعال شود.
یکی از آسیب‌های جدی توزیع غیر منصفانه ثروت و امکانات در جوامع مداخله ثروتمندان در امور سیاستگذاری و قانونگذازی است به‌طور نمونه بعد از مدتی اینگونه احساس می‌شود که عمده روند‌ها و رویداد‌های اقتصادی به سود ثروتمندان و زیان طبقات پایین است.
برای نمونه امروز باید دولت توضیح دهد آنچه در بازار سرمایه می‌گذرد و سود‌هایی که در این بازار تحصیل می‌شود تا چه اندازه وابسته به یارانه‌های انرژی، چون خوراک و برق ارزان به صنایع و بنگاه‌ها است و آیا این انرژی ارزان متعلق به ٨٠ میلیون ایرانی نیست و اگر هست، چرا مردم از سود این شرکت‌ها سهمی نمی‌برند و صرفاً دارندگان سهام در بازار سرمایه سود می‌برند؛ و در نمونه دیگر آیا بودجه‌ریزی غلط و بانکداری انحرافی در تولید تورم نقش دارند یاخیر؟
اگر آری چرا مالیات بر عایدی سرمایه عملیاتی نمی‌شود تا ارزش افزوده‌ای که صرفاً به دلیل تورم‌های بخشی نصیب دارندگان انواع ثروت شده‌است بین نیازمندان بازتوزیع شود. باید پذیرفت بخشی از سودی که بانک‌ها به سپرده‌گذاران خود می‌دهند از محل خلق نقدینگی و کاهش ارزش ریال موجود در جامعه پرداخت می‌شود که این فرایند به زیان طبقات پایین جامعه است ویا دولت وقتی کسری بودجه‌های خود را از محل استقراض از بانک مرکزی تأمین می‌کند، این نیز به کاهش ارزش ریال منتج می‌شودکه به زیان طبقات محروم است.
باید پذیرفت عده زیادی اگر چه در جامعه با مصائب فقر دست و پنجه نرم می‌کنند، اما عده‌ای هم دارای ثروت زیادی در بازار بانک و سرمایه و سهام، زمین و ساختمان، ارز و طلا هستند که اگر قرار نیست این ثروت‌ها مهار شود، حداقل ارائه ارزش افزوده به این اشخاص از محل کاهش ریال و قدرت خرید مردم و کالا‌های عمومی، چون انرژی متوقف شود و یا به دلیل آنکه این ارزش افزوده‌های افسانه‌ای در ایران به افراد ثروتمند تخصیص داده شده‌است در صورت خروج سرمایه از ایران مالیات توسعه عمومی از این اشخاص اخذ شود. در نهایت باید یک جایی مقوله انباشت فقر وثروت را با ابزار مالیات از بین برد تا حداقل سیاستگذاری اقتصادی اثر مناسبی بر عموم مردم جامعه داشته باشد، نه اینکه همچنان از جیب فقرا به ثروتمندان یارانه دهیم.
