ناکامی یک تیم یا یک ورزشکار اتفاق تلخی است که همه از شنیدن خبر آن مأیوس میشویم، اما همانطور که به فاکتورهای موفقیت اهمیت میدهیم باید علل شکستها را نیز بررسی کنیم تا معلوم شود سوءمدیریت و اهمال مسئولان تیمها و فدراسیونها تا چه اندازه در ناکامیها تأثیرگذار است.
قعرنشینی دوچرخهسواری ایران در بخش تایمتریل قهرمانی آسیا در حالی رخ داد که یک سهلانگاری در آن دخیل بود. بیدقتی سرپرست تیم در اعلام زمان استارت، باعث شد ملیپوشان این رشته هشت دقیقه دیرتر از زمان مقرر رقابت خود با رقبا را آغاز کنند!
در رشتهای که ثانیهها تعیینکننده نفرات برتر است، اشتباه هشت دقیقهای به قیمت تباه شدن عملکرد یک تیم تمام شد. جالب اینجاست که این اتفاق برای رشتهای افتاد که رئیس آن از بیپولی و عدم رسیدگی کمیته ملی المپیک گلایه داشت، ولی زمان مسابقه که فرارسید کوتاهی یک نفر به هدر رفتن بودجه آمادگی و اعزام دوچرخهسواران منجر شد. در واقع ضربهای که سرپرست خاطی به تیم زد، کمبود امکانات و بیپولی نزد.
جای تأسف است، چنین اتفاقاتی در ورزش ایران به کرات رخ میدهد و به نظر میرسد عدم برخورد با مدیرانی که چنین اشتباهات مهلکی مرتکب میشوند، نهتنها برایمان درس عبرت نمیشود، بلکه اشتباهاتی مشابه همانها یا حتی بدتر از گذشته برایمان تکرار میشود تا سوءمدیریت، اهمالکاری و شانه خالی کردن از انجام وظیفه مهمترین علل آبروریزی مدیریتی در میادین ورزشی باشد.
پیدا کردن موارد مشابه اصلاً سخت نیست و متأسفانه موارد زیادی برای مثال زدن وجود دارد. بازیهای آسیایی ۲۰۱۸ و جا ماندن زهرا نعمتی از مسابقه، حسرت را به دل این بانوی کماندار گذاشت. زمانی که رقبای ملیپوش تیروکمان در حال پرتاب تیر بودند، نعمتی مشغول صرف ناهار بود، آن هم به این خاطر که سرپرست و سرمربی زمان مسابقه را اشتباه به او اعلام کرده بودند. استفاده از یک بازیکن دوکارته در ترکیب تیم فوتبال امید به دلیل اشتباه سرپرست، صعود این تیم به المپیک را چهار سال دیگر به تأخیر انداخت. موردی که برای دوچرخهسواران ما روی داد، قطعاً آخرین سهلانگاری نخواهد بود و برای آنکه بیش از این به دست خودمان فرصتسوزی نکنیم باید فکر جدی به حال مدیریت تیمهای ورزشی کنیم. در شرایطی که ورزش طعم مشکلات اقتصادی را میچشد و اعزامها با هزینههای بسیار زیاد انجام میشود، نباید به این راحتی زمینه ضایع شدن ورزشکارانمان را فراهم کنیم. در وهله اول رؤسای فدراسیونها باید نفراتی را به عنوان سرپرست انتخاب کنند که علاوه بر تجربه، دانش کافی را نیز برای مدیریت کردن مسائل مربوط به ورزشکاران د. اشته باشد. علاوه بر این پیش از اعزام هر تیم به رقابتهای بینالمللی تمامی وظایف محول شده به آنها گوشزد شود و پس از بازگشت تیمها، عملکرد سرپرستها به دقت مورد ارزیابی قرار گیرد. به جز این موارد، اگر تخلف یا اهمالی از کسی سر زد باید بلافاصله با یک برخورد قاطع از تکرار هرگونه اشتباه جلوگیری شود. نمایندگان ورزش ایران با تمام کم و کاستیها میسازند و افتخارات بزرگی را کسب میکنند. در شرایط نابرابر با حریفان خارجی نباید بیش از این عرصه را بر ورزشکارانمان تنگ کرد.