سرویس دانش جوان آنلاین: متخصصان شیمی می‌گویند هم‌اکنون بسیاری از زیست‌حسگرها، انتقال‌دهنده‌های داده‌ها و پیشرفت‌های تکنولوژیکی مشابه برای نظارت ویژه بر سلامتی «به شکلی خلاقانه در ابعاد بسیار کوچک تولید شده‌اند»، اما به انرژی زیاد و منابع قدرتی نیاز دارند که می‌تواند بسیار حجیم و سنگین باشد. حال متخصصان گزارش می‌کنند که پارچه‌ای را ارائه کرده‌اند که می‌تواند گرمای بدن را بگیرد و با استفاده از آن نیروی لازم برای ریزالکترونیک‌های پوشیدنی کوچکی مانند ردیاب‌های فعالیت را تأمین کند.
اندرو و الیسون درباره تکنولوژی‌های پیشرفته مواد توضیح می‌دهند که در تئوری گرمای بدن می‌تواند با بهره‌گیری از تفاوت بین دمای بدن و هوای سرد محیط، یعنی اثر «ترموالکتریک»، نیرو تولید کند. با این روش، موادی با رسانایی الکتریکی بالا و رسانایی گرمایی پایین می‌توانند شارژ الکتریکی را از منطقه‌ای گرم به منطقه سردتر حرکت دهند.
برخی تحقیقات نشان داده‌اند که مقدار کمی قدرت را می‌توان طی هشت ساعت کار روزانه از بدن انسان تهیه کرد، اما آن‌ها اشاره می‌کنند مواد خاص مورد نیاز در حال حاضر بسیار گران، سمی یا ناکارآمد هستند. اندرو می‌گوید: «آنچه ارائه کرده‌ایم راهی است برای این‌که فیلم‌های پلیمری سبک‌وزن، منعطف و زیست‌سازگار را با بخار و از مواد زائد در پارچه‌های پنبه‌ای چاپ (پرینت سه‌بعدی) کنیم. این مواد زائد به اندازه کافی از ویژگی‌های ترموالکتریکی برخوردار هستند و ولتاژ گرمایی نسبتاً بالایی را تولید می‌کنند که برای تأمین قدرت یک دستگاه کوچک کافی است.»
او و الیسون به‌طور خلاصه می‌گویند: «اساساً بر ویژگی عایق‌بندی پایه پارچه‌ها سرمایه‌گذاری کردیم تا مشکل دیرینه در میان دستگاه‌ها حل شود. معتقدیم این کار مورد علاقه مهندسینی قرار خواهد گرفت که به‌دنبال کشف منابع انرژی جدید برای وسایل الکترونیکی پوشیدنی هستند و طراحان علاقه‌مند به ساخت پوشاک هوشمند نیز به این حوزه علاقه نشان خواهند داد.»
آن‌ها با استفاده از یک کاوشگر سفارشی میزان رسانایی الکتریکی سطح را اندازه‌گیری کردند و متوجه شدند پنبه‌ای با بافت شل‌تر در مقایسه با موادی با بافت محکم‌تر رسانایش بالاتری دارد. آن‌ها می‌افزایند: رسانایی هر دو پارچه «تا حد زیادی بعد از شستن و ساییدن دست نخورده باقی ماند».
محققان متذکر می‌شوند که عرق بدن تا حد بسیار زیادی خروجی ولتاژ حرارتی بازوبند‌های کششی را افزایش می‌دهد که البته تعجبی هم نداشت زیرا بنا بر مشاهده آن‌ها پنبه خیس در مقایسه با پارچه‌های خشک رسانایی گرمایی بهتری دارد. آن‌ها توانستند با تعبیه یک لایه پلاستیکی انعکاس گرما بین پوست بدن کسی که لباس را پوشیده و باند مورد استفاده، انتقال گرما را متوقف سازند.
