جوان آنلاین: در جریان رویداد شیرین و کم‌سابقه حضور مردم در راهپیمایی روز جهانی قدس، واکنشی که مطلقاً «خوب نبود» نسبت به دکتر علی اکبر صالحی، مرد زحمت‌کش و محترم انرژی اتمی و استادتمام دانشگاه شهید شریف رخ داد. مطلقاً «خوب نبود»... مطلقاً «خوب نبود»، و بدتر آن که فرصتی را برای برخی که «بالاخره جنگ روانی بلد هستند» پدید آورد، تا ناگهان و گویی که از قبل هماهنگ شده باشند، با هم در حساب‌های «توییتر» یا در حساب‌های قانونی «اینستاگرام»، نقش استاد اخلاق را بازی کنند و ابراز تأسف بنمایند! در این میان واکنش جناب «محمود واعظی»، رییس‌دفتر رییس جمهوری جالب بود؛ ایشان فرمودند: «امیدوارم آنان که نظرات متفاوتی دارند، باور کنند که منطق، بهتر و کارسازتر از توهین است». آقای «حسام آشنا» هم در حساب خود در توییتر نوشت: رسوا خواهید شد. آقای «محمد بطحایی»، وزیر آموزش و پرورش هم خیلی سریع‌تر از واکنش به جنایت تجاوز ناظم مدرسه در حساب توییتر خود نوشت: «تنها نتیجه‌اش به حاشیه بردن حضور میلیونی مردم در روزی است که باید صدایی واحد از ایرانیان به جهان مخابره شود».
خب؛ بله؛ البته «منطق بهتر و کارسازتر از توهین است»، «بالاخره کسانی رسوا خواهند شد ... (رسوایی ... ده‌نمکی ... رسوایی ... ده‌نمکی)»، و «باید صدایی واحد از ایرانیان به جهان مخابره شود» ولی، این وعاظ اخلاق خرقه‌دریده، وقتی رییس جمهوری به منتقدان منصف برجام اهانت می‌کردند، کجا بودند تا از باب خیرخواهی در حساب غیرقانونی توییتری خود «درس اخلاق اتمی» بدهند؟ چرا باید رفتارهایی از بالاترین مقام اجرایی کشور بروز کند که سطح تنش اجتماعی را بیهوده و تا این حد بالا ببرد و به روح و ذهن مردم هزینه‌داده و زجرکشیده فشار بیاورد؟ چرا باید رییس جمهوری در جریان مبارزات انتخاباتی 1396، با کلمات و لحنی‌ناپخته، پنجه در چهره منتقدان بکشد و بگوید: «چجوری آب و صابون بیاریم رویتان را بشوریم؟!» (کاش می‌شد لحن خس و خاشاکی گفتار را هم به الفبا درآورد تا معلوم شود که چقدر گفتار و رفتار بد بود). خب حالا که پیمان JCPOA به «تقریباً هیچ/Almost Nothing» تبدیل شده، «یه جور آب و صابونی بیارید و روی را بشورید!» (مرا حیف می‌آید که از نام فارسی «برجام» برای این پیکره نحیفی که ربطی به رستم دستان ندارد اطلاق کنم). مدیردفتر منطقی فعلی و مدیر تبلیغات انتخاباتی 1396، مشغول خلال‌دندان مبارک در نشستی رسمی بودند که به نامزد انتخاباتی آن روز «درس اخلاق اتمی» بدهند که این رفتار خس و خاشاکی در سطح بالای سیاسی، عام و خاص را بی‌حساب خشمگین می‌کند؟ و اگر خواص، بلوغ بیش از شما نشان دادند و چیزی نگفتند، کف خیابان انقلاب، مردم عامی درد کشیده‌ای پیدا می‌شوند که اگر شما را پیدا نکردند که در واکنش بگویند: «چجوری آب و صابون بیاریم رویتان را بشوریم؟!»، به استادتمام دانشگاه صنعتی شهید شریف متعرض خواهند شد. طنز تلخ ماجرا آن است که برخی نخبگان سیاسی این کشور، آن هم در حساب‌های غیرقانونی خود در فضای مجازی و در حالی که همین اخیراً در جریان مبارزات انتخاباتی خودشان اغلب موازین اخلاق را پشت سر انداختند، حالا از در «درس اخلاق اتمی» برآمده‌اند، و توصیه و نصیحت و نال و نفرین خود را به پیکر مردم درد کشیده کف خیابان می‌کشند و به آنها پند اخلاق می‌دهند! ...
فرجام مطلب این که، همه نخبگان موظف هستند که رسالت آرامش‌بخشی و منطقی‌سازی عرصه فرهنگ عمومی را تکلیف خود بدانند، ولی وظایف کسانی که در صدر قدرت هستند بیشتر است، خصوصاً که پیشاپیش فرموده‌اند که بر تارک وزارت اطلاعات، زمانی «جنگ روانی بلد بوده‌اند». تا حال، منتقدان منصف برجام، نجابت قابل ملاحظه‌ای از خود در قبال اقوال سبک دولتیان نشان داده‌اند، و مطلقاً توقع نیست که دولتیان برای دفاع از سوءتدبیر و ساده‌اندیشی خود در JCPOA و مواضع پس از آن که هنوز هم ادامه دارد، از این در وارد شوند، که این، بیانگر غایت ضعف مرام خواهد بود. باید به این دوستان که در صدد «درس اخلاق اتمی» به مردم عادی زجرکشیده هستند، نصیحت کنیم که در این قضیه چندساله مناقشه هسته‌ای، «مردم حقاً و انصافاً به وظیفه خودشان عمل کردند». وظیفه‌شان این بود که بیایند و در این راهپیمایی‌ها حمایت خود را از سیاست‌مداران مشروع کشور ابراز کنند، «که به بهترین وجهی این وظیفه ادا شده است؛ اما، ما و شما وظائف سنگین‌تری داریم. آن کسانی که به یک نحوی یک نوع مرجعیتی در افکار مردم دارند؛ از این سیاسیون و رؤسای احزاب و کارگردانان جریانات سیاسی، و یک عده‌ای از این‌ها حرف‌شنوی دارند، این‌ها خیلی باید مراقب رفتار خودشان باشند؛ خیلی باید مراقب گفتار خودشان باشند. اگر آنها کمی افراطی‌گری کنند، دامنه این افراطی‌گری در بدنه مردم به جاهای بسیار حساس و خطرناکی خواهد رسید که گاهی خود آنها دیگر نمی‌توانند آن را جمع کنند، که ما نمونه‌هایش را دیده‌ایم. افراط وقتی در جامعه به وجود آمد، هر حرکت افراطی به افراطی‌گری دیگران دامن می‌زند. اگر نخبگان سیاسی بخواهند اخلاق را زیر پا بگذارند، یا برای اصلاح ابرو، چشم را کور کنند، چه بخواهند، چه نخواهند، مسوول خشونت‌ها و هرج و مرج‌ها، آنهایند. ما به همه این آقایان، این دوستان قدیمی، این برادران توصیه می‌کنیم بر خودتان مسلط باشید؛ سعه‌صدر داشته باشید؛ دست‌های دشمن را ببینید؛ گرگ‌های گرسنه کمین کرده را که امروز دیگر نقاب دیپلماسی را از چهره‌هایشان برمی‌دارند و چهره حقیقی خودشان را نشان می‌دهند، ببینید؛ از این‌ها غفلت نکنید» و بیهوده پنجه در چهره خودی‌ها نکشید.
منبع: صبح نو - حاجی‌حیدری، استادیار دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران
