مریم رستمی با بیان این مطلب، اظهارکرد: کودکان از عوامل مختلفی مثل تاریکی، تنهایی، برخورد با افراد غریبه میترسند و بسیاری از والدین تلویزیون و بازیهای کامپیوتری را مسبب ترس فرزندانشان می‌دانند، در واقع ترس که غالباً با اضطراب نیز همراه است در شکلگیری شخصیت کودک تاثیری مهمی دارد.
این کارشناس ادامه داد: نکته قابل تامل در این زمینه شناخت انگیزههای ترس توسط والدین و همراهی آنان با فرزندانشان است. به عنوان مثال تا قبل از شش ماهگی بعضی از نوزادان از صدای زنگ تلفن یا مچاله‌کردن یک تکه کاغذ به شدت وحشت دارند، اما با افزایش سن دلهرهها نیز تغییر می‌کنند و درد، تنهایی، بیماری، نبود احساس محبت دیگران و تصور اینکه فرزند خوبی برای خانواده نباشد کودک را دچار تشویش و نگرانی می‌کند.
وی همچنین افزود: شرایط زندگی کودک اصلی‌ترین عامل سرکوبی ترس است کودک باید احساس کند اطرافیان او توانایی رویارویی با مسایل زندگی را دارند. خانوادهای که بیش از حد نگران و پشتیبان کودک هستند خود به خود ترس را در وجود او نهادینه می‌کنند، البته این بدان معنا نیست که ترس کودک کم اهمیت یا نادیده گرفته شود.
رستمی با تاکید بر اینکه هیجان و دلهره مفید و سازنده بوده و باید به کودک غلبه بر این احساسات را آموخت، تصریح کرد: بازی کردن یکی از روشهایی است که کودک طی آن با خیالی راحت و در اوج شادی و نشاط مسایل مختلف را تجربه می‌کند به علاوه بهتر است والدین از کودکشان بخواهند علت ترس و احساسش را توضیح داده و از ترسهای دوران کودکی خود برای او تعریف کنند.
