هرچند «مرصاد» عملياتي بود كه آشكارا خيانت منافقين در جنگ تحميلي عليه ملت ايران را به نمايش گذاشت، اما اين گروهك ملحد در طول دفاع مقدس نيز همكاري‌هاي بسياري با رژيم بعث عراق داشته است كه دو عمليات آفتاب و چلچراغ منافقين به ترتيب در فروردين و خردادماه 1367 و حمله به خطوط مرزي فكه و مهران نمونه‌هايي بارز از آن به شمار مي‌روند. به هر روي در سالگرد عمليات مرصاد كه به واقع ستون فقرات نفاق را در هم شكست، مروري به روايت سه رزمنده از اين عمليات غرورآفرين خواهيم داشت.
سردار ناصر شعباني، فرمانده سپاه چهارم بعثت در كرمانشاه
من در زمان عمليات در كرمانشاه بودم. آنها در ساعت 4 بعدازظهر روز سوم مرداد 67 از مرز عبور كردند و خود من ساعت 9 از اين اتفاق مطلع شدم. من به اتفاق تعدادي از دوستان به مناطق درگيري رفتيم و چون شناخت دوست از دشمن سخت بود تا چند متري نفربرهاي آنها پيش رفتيم و تازه آن موقع فهميديم اينها نفرات نفاق هستند. از آنجا كه عراق چند روز قبل و پس از پذيرش قعطنامه به خوزستان حمله كرده بود تا در صورت رفتن پاي ميز مذاكرات سربازانش در نقاط كليدي خاك كشورمان باشند و از اين حيث بتواند امتيازاتي بگيرد، عمده نيروهاي سپاه در جنوب بودند، اما به لطف خدا تعداد ديگري از واحدها چون تيپ دوم لشكر 32 انصار همدان و تيپ 12 قائم كه بچه‌هاي سمنان بودند در منطقه حضور داشتند. تيپ بدر هم كه قصد داشت از منطقه غرب به جنوب برود هنوز كاملاً خارج نشده از حركت منافقين مطلع شد و به همراه واحدهايي كه عرض كردم مقابل دشمن صف‌آرايي كردند. اينجا اتفاق عجيبي افتاد چراكه در يك سو منافقين كه به ظاهر ايراني بودند رودرروي كشور ايران ايستادند و در طرف مقابل نيروهاي تيپ بدر كه از عراقي‌هاي معاند صدام بودند به حمايت از كشورمان به نبرد با نفاق پرداختند. به هرحال با سد شدن راه منافقين در تنگه چهار زبر كه اكنون به نام تنگه مرصاد شناخته مي‌شود، شهيد صياد شيرازي به همراه هوانيروز و نيروي هوايي ارتش ضربات سنگيني به نفاق وارد كردند و روي زمين هم بچه‌هاي سپاه و بسيج منافقين را تار و مار كردند. من در يك زمان كنار شهيد صياد شيرازي از روي هلي كوپتر نگاه مي‌كردم كه چطور با شليك خلبانان بالگردهاي ايراني نيروهاي نفاق به هوا پرتاب شده و به درك واصل مي‌شدند. در عقبه دشمن هم آقاي محسن رضايي در محور پل‌دختر گل كاشت و در آنجا نيز منافقين به شدت در هم كوبيده شدند و به اين ترتيب فروغ جاويدان‌شان نه تنها به يك غروب بلكه به يك دروغ جاويدان مبدل شد.
سرهنگ محمد نادي از نيروي لشكر 57 حضرت ابوالفضل(ع)
من در آن زمان معاون گردان ذوالفقار لشكر 57 حضرت ابوالفضل (ع) بودم. يگان ما به عنوان يگان احتياط در منطقه غرب حضور داشت. اما آن منطقه در اختيار و تحويل نيروهاي ارتش بود و ما به عنوان نيروهاي احتياط در آنجا حضور داشتيم. ما با دو گردان مستقر شديم و باقي گردان‌هاي لشكر در«تنگه شوان» در كرمانشاه مستقر بودند. منافقين با حركتي كه انجام دادند از سر پل ذهاب خط را شكسته و وارد شهر‌هاي سر پل ذهاب، قصرشيرين و كرند و اسلام‌آباد شدند.
به محض رسيدن منافقين به شهر، اقدام به قطع برق و ارتباط مخابراتي و تيراندازي و آشفته نمودن اوضاع شهر كردند. منافقين با حضورشان تا گردنه حسن‌آباد پيش آمدند. از آنجا كه نيروهاي گردان ذوالفقار لشكر 57 حضرت ابوالفضل(ع) لرستان نيروهاي احتياط منطقه بودند، تعدادي از نيروها و گردان‌ها نظير گردان انبيا و گردان محبين كه مربوط به لرستان مي‌شدند، در مرخصي بودند كه از طريق اعلام راديويي و پخش اطلاعيه تمامي نيروهاي رسمي و بسيجي استان خودشان را سريع به منطقه رساندند. نيروهاي منافقين به قصد براندازي حكومت آمده بودند، براي همين نيروها را جمع‌آوري كرديم و در تنگه شوان (توفانان) عقبه را تشكيل داده و جلوي دشمن ايستاديم. از آنجا كه آنها متكي به جاده بودند و همه خودرو‌ها و تجهيزات و ادواتشان در طول مسير جاده حركت مي‌كرد، نمي‌توانستند تكان بخورند. از طرفي با حمايت و شجاعت مردان حماسه‌ساز در نيروي هوايي منافقين زمينگير شدند.
نيروهاي خودي با سازماندهي و طرح منظم و حساب شده، پنجم مردادماه، عمليات «مرصاد» را با رمز «ياعلي بن ابي طالب (ع)» آغاز نموده و طي چندين ساعت، صدها تن از منافقين را به هلاكت رسانده و بقيه را به فرار واداشتند. در اين عمليات، رزمندگان از قسمت سه راهي اهواز (پشت پمپ بنزين اسلام‌آباد) دشمن را دور زدند و تلفات زيادي بر منافقين وارد كردند. هوانيروز هم با اعزام هلي‌كوپتر و بمباران دقيق موضع و ادوات منافقين، تلفات فراوان و مؤثري بر آنان وارد ساختند و خوشبختانه آنها نتوانستند فرصتي به دست بياورند و به آمال و خواسته‌هاي خود دست يابند. در عقبه منافقين يعني در جاده پل‌دختر هم راه آنها بسته شده و در واقع مثل موش گير افتاده بودند.
منصور شيرزادي مسئول تخريب سپاه چهارم بعثت در عمليات مرصاد
هنگام عمليات من در ارتفاعات حسن آباد بودم. صداهايي شنيدم و بچه‌ها مسلح شدند كه بزنند. يك لحظه نگاه كردم و ديدم زن، پيرزن و بچه‌هاي كوچكي ديده مي‌شدند كه با پاي برهنه و كف پاي خوني از ارتفاعات به آن سمت مي‌آمدند. همه آنها را جمع كرديم و سوار ماشين به عقب فرستاديم. همان جا درگيري ما با منافقين شروع شد. آنجا احساس كردم هدف‌هايي كه مي‌زنند بسيار دقيق است. در واقع سلاح‌هاي مجهز داشتند. با توجه به درگيري‌ها جاده چهار زبر بسته شده بود. ماشين ما به سمت آنجا رفت و دو گردان احتياط و يك دستگاه لودر و يك دستگاه بولدوزر آنجا بود كه ما آن لودر و بولدوزر را راه انداختيم تا سنگري ايجاد كنيم و در چهار زبر مستقر شويم. منافقين هم با همان توان مستقر شدند و چيزي نداشتند تا سنگر بزنند و آنجا سيبل شدند. نيروي منافقين از حسن‌آباد به پايين آمدند و آقاي شاهرخي، مسئول عمليات ما به همراه نيروهايشان با منافقين در پايين گردنه درگير شدند. بسيار صحنه عجيبي بود، در دهانه‌هاي آتش گلوله‌ها به هم مي‌خورد. بچه‌ها با شجاعت بسياري ايستادند و اجازه ندادند منافقين از آن سمت حركت كنند. اين مقاومت تا صبح ادامه داشت. ما يك خاكريز جلو داشتيم و دو تا از بچه‌هاي تيربارچي را فرستاديم و سر همان خاكريز ايستادند تا اگر نيروهاي منافقين آمدند با آنها درگير شوند و اتفاقاً در نقطه خوبي آنها را سركوب كرديم. صبح روز بعد منافقين آماده شدند و خاكريز را رد كردند. خدا روح صياد شيرازي را شاد كند، من ايشان را آنجا ديدم كه خودش مستقر شد. مسئوليت هوانيروز و نيروي هوايي با صياد شيرازي بود. هوانيروز واقعاً پشتيباني هوايي خوبي انجام دادند و منافقين را بمباران كردند. آنقدر تلفات آنها در منطقه زياد شد كه شروع به فحاشي به مسعود و مريم رجوي كردند. مرداد ماه بود و هوا بسيار گرم. در آن وضعيت گروه منافقين متلاشي شد. برخي كه ماشين داشتند با آن به عقب بازگشتند و بعضي ديگر پياده. آنهايي كه پياده بودند بچه‌ها در حالت دشتباني مي‌رفتند و با آنها درگير مي‌شدند.
