آیا عقل مردم به چشمشان است!؟

آیه 33 سوره‌ی زخرف

 

وَ لَوْلَا أَن یکونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَّجَعَلْنَا لِمَن یکفُرُ بِالرَّحْمَنِ لِبُیوتِهِمْ سُقُفاً مِّن فِضَّةٍ وَمَعارِجَ عَلَیهَا یظْهَرُونَ
و اگر نبود که مردم یکسره و یک دست (کافر) می‌شدند، برای خانه‌های کسانی که به خدای رحمن کفر می‌ورزند، سقف‌هایی از نقره قرار می‌دادیم و نیز نردبان‌هایی که بر آن‌ها بالا روند.

 

 

* زرق و برق دنیا به قدری بی‌ارزش است که خداوند در این آیه می‌فرماید: ما حاضریم دنیا را در حد وفور به کفّار بدهیم ولی چون عقل مردم در چشم آن‌هاست، اگر به کفّار بدهیم همه به سوی کفر گرایش پیدا می‌کنند.

 

 

* نه فقط همسان بودن همه‌ی انسان‌ها در مسائل اقتصادی و معیشتی مورد اراده‌ی خداوند نیست، بلکه در مسائل اعتقادی هم نباید امور به سمتی برود که حقّ انتخاب از افراد گرفته و گمان کنیم اگر همه‌ی مردم جهان یک فکر و یک عقیده شوند، به مطلوب رسیده‌ایم.

 

 

* در دادن و پس گرفتن نعمت‌ها باید ظرفیت جامعه مراعات بشود. «لولا... لجعلنا...»

 

* امّت واحده‌ای ارزش دارد که بر اساس ایمان باشد نه کفر. «لولا ان یکون الناس امّة واحدة»

 

* ثروت، نشانه‌ی عزّت در نزد خداوند نیست. «لجعلنا لمن یکفر بالرّحمن لبیوتهم سقفاً من فضّة»