یادداشت/
17 شهریور نقطه عطف انقلاب اسلامی بود و نشان داد که رژیم پهلوی جز سرنگونی چاره دیگری ندارد، از بی نظیرترین حوادث اجتماعی تاریخ معاصر و تا چه حد ضدمردمی، غیر انسانی و دیکتاتوری است.
با اوج گیری مبارزات ضدشاهنشاهی ملت ایران و
ناکارآمدی دولت "جمشید آموزگار" در کنترل اوضاع در چهارم شهریور 57،
جعفر شریف امامی یکی از فراماسونرهای وابسته به رجال سیاسی کهنه کار پهلوی زمام
امور را به عهده گرفت.
آموزگار با شعار فریبکارانه "آشتی
ملی" کار خود را آغاز و "احترام به روحانیت" را نیز دستمایه نجات
رژیم پهلوی برای بازسازی نیروهای از دست رفته و تجدید قوا برای حمله به انقلاب
قرار داده بود، اما ثمره آغاز کار دولت آشتی ملی تظاهرات مردم در پنجم شهریور و
شهادت دهها نفر در این تظاهرات در شهرهای قم و تهران بود.
با وجود این تقویم شاهنشاهی که از سال 1354 به
جای تقویم رسمی کشور برقرار شده بود، در یک عقب نشینی از صحنه خارج و مجدداً تقویم
هجری شمسی برقرار شد.
در ششم شهریور 57 حضرت امام خمینی (ره) تغییر
مهره ها و تغییر تقویم روند نهضت توصیف کردند.
التهاب تب و تاب در جامعه به راهپیمایی 13
شهریور 57 برابر با عید سعید فطر به تپه قیطریه تهران منتهی شد و شعارهای تند و
تندتر علیه حکومت جبار پهلوی و دعوت از ارتش برای همبستگی به ملت از شعارهای این
حرکت بود.
راهپیمایان به صورت خودجوش اجتماع 17 شهریور
جمعه در میدان ژاله را مطرح ساختند و در اولین ساعات جمعه ارتشبد غلامعلی اویسی از
رادیو تهران با صدور اطلاعیه شماره یک فرمانداری نظامی، حکومت نظامی اعلام و آن را
برای شش ماه به اطلاع رساند که طبق این اطلاعیه، ساعات منع عبور و مرور از ساعت 21
تا پنج صبح روز بعد و حداکثر اجتماع دو نفر اعلام شده بود.
مردم بدون اطلاع از اعلام حکومت نظامی در برابر
شرایط انجام شده قرار گرفتند ولی حاضر نشدند از بیم جان خویش به سالها مبارزه برای
برقراری نظام صالح و نفی سلطه اجانب و تحقیر تاریخی ملت ایران روی برگردانند؛ به
همین علت شجاعانه به سوی میدان ژاله سرازیر شدند و در میدان ژاله با استقرار تانک،
زره پوش و صدها نیروی مسلح مواجه شدند.
نیروهای مسلح با چند اخطار بلافاصله تیراندازی
به سوی مردم را آغاز کرده و در نیم روز حدود چهار هزار نفر را به خون خویش شناور
ساختند.
تعقیب مردم در کوچه های فرعی و به رگبار بستن
آنان، حکایت از عزم حکومت برای ارعاب و کشتار داشت، زیرا معمولاً برای پراکندن
مردم ابتدا از گلوله استفاده نمی کنند.
به هر تقدیر، 17 شهریور در تاریخ انقلاب اسلامی
جایگاهی رفیع یافت، چرا که برای ملت بزرگ ایران، هیچ تردیدی باقی نماند که رژیم
ستمشاهی جز قبول سرنگونی، چاره دیگری ندارد و مردم اتقلاب را تا رسیدن به پیروزی
پی گرفتند.
حضرت امام راحل (ره) با صدور پیامی به همین
مناسبت، ضمن بیان همدردی با ملت، دولت آشتی ملی را نیز غیر قانونی و تحمیلی
خواندند و خواستار استمرار مبارزات ملت تا نیل به مقصود شدند.
حادثه 17 شهریور 57، سبب ساز حوادث بعدی خود شد
و شهدای این روز الهام بخش مبارزات شدند.
روح شهدای جمعه خونین 57 شاد و یادشان گرامی برای همیشه./
سیروس معمر/ روزنامه جوان سرپرستی کرمانشاه
