بیانیه مشترک شورای همکاری خلیج‌فارس و اتحادیه اروپا نقطه عطفی در تکرار ادعا‌های مداخله‌جویانه و مخالف حاکمیت آنها علیه ایران محسوب می‌شود. در این بیانیه گستاخانه، همراه با تکرار ادعا‌های پوچ امارات‌متحده‌عربی درباره جزایر ایرانی تنب‌بزرگ، تنب‌کوچک و ابوموسی، به محدودیت موضوع هسته‌ای، پهپادی و موشکی هم اشاره و بر همکاری ایران برای تضمین صلح و امنیت بین‌المللی تأکید شده است!
در این ادعای هتاکانه ردپای امریکا از جهات مختلف مشهود است. در حال حاضر امریکا برای به انزوا کشاندن و تحت فشار قرار دادن ایران، سیاست ایجاد تفرقه و تنش بین ایران و کشور‌های منطقه را احیا می‌کند و این بیانیه یکی از مصادیق آن محسوب می‌شود؛ سیاستی که به جز ایران کل منطقه را پوشش می‌دهد و زمینه احیای نفوذ تاریخی امریکا را فراهم می‌کند. علاوه بر آن، همسویی متن بیانیه با اظهارات مقام امریکایی نشان می‌دهد ناکامی غرب از اعمال فشار پس از فعال‌سازی مکانیسم ماشه برای زمینه‌چینی طرح مسائل موشکی و منطقه در مذاکرات احتمالی آتی، آنها را مجبور به استفاده از اهرم‌های منطقه‌ای کرده است. در واقع، امریکا بخشی از تریبون درخواست‌های غیرقانونی خود را به کشور‌های حاشیه خلیج‌فارس واگذار کرده است تا آنها را با خود همنوا و از بی‌طرفی خارج کند.
سران برخی از کشور‌های عربی خلیج‌فارس، بعد از تحولات ۷ اکتبر به ویژه در لبنان و سوریه، دچار اشتباه محاسباتی شدند. آنها گمان می‌کنند تغییر معادلات در منطقه تا حدودی مطابق اهداف و آرمان‌های آنها پیش می‌رود و چشم‌انداز تحولات به نفع آنها خواهد بود. طراحان این بیانیه هم با همین تصور، به طور علنی تمایلات‌شان در مورد ایران را جار زدند و به موضوعات ممنوعه‌ای، چون موشکی و هسته‌ای ورود کردند، این در حالی است که رژیم‌صهیونیستی با حمله به قطر و نقض حاکمیت آن، نشان داد تا چه اندازه خطر بالقوه برای منطقه و به ویژه کشور‌های عرب منطقه است. ریشه این اشتباه در درک مفهوم رژیم‌صهیونیستی و استقلال هویتی آن با امریکاست؛ همان اشتباهی که مکرراً بعضی نخبگان سیاسی و مقامات در قبال امریکا انجام می‌دهند و با تفسیر تجاوزگری و توسعه‌طلبی رژیم‌صهیونیستی آن را در تضاد با امیال امریکا می‌دانند، در حالی که مرکز فرماندهی تحولات منطقه و تسهیل مسیر جنگ افروزی و جنایت رژیم‌صهیونیستی، کاخ سفید است و رژیم تحت حمایت، سازماندهی و همکاری با امریکا اقدام می‌کند.
در حقیقت، رژیم‌صهیونیستی را می‌توان بازوی اجرایی امریکا در منطقه دانست. مواضعی از این دست که نشان از درک نادرست از واقعیت‌ها دارد، تنها به ساده‌انگاری در فرایند تصمیم‌گیری امریکا دامن می‌زند، در نتیجه نقشه راه امریکا یا همان خلق یک خاورمیانه جدید و توسعه اشغالگری بیشتر به هدف نزدیک می‌شود؛ امری که در وهله اول گلوی اعراب منطقه را خواهد گرفت و جنگ را به خانه خواهد کشاند. در همین چارچوب نیز در داخل، این دست تحلیل‌های ناشیانه با محوریت جداسازی امریکا از رژیم‌صهیونیستی، سایه جنگ را به کشور نزدیک‌تر می‌کند.
برخی جریان‌های سیاسی که مذاکره را همچنان به عنوان راه‌حلی برای کشور تجویز می‌کنند و همواره در تلاش برای تطهیر امریکا و اروپا هستند، در واکنش به این اقدام ضدایرانی فریادی سر نمی‌دهند، در حالی که پیش‌تر صدای اعتراض‌شان برای حضور برخی کشور‌ها در تکرار ادعا‌های امارات بر سر جزایر سه‌گانه گوش فلک را کر می‌کرد و تا مدت‌ها نقل محافل سیاسی شان بود، اما اکنون که مسائل هسته‌ای و توانمندی‌های دفاعی کشور، آشکارا محل تاخت و تاز آنها شده است، هیچ واکنش مناسبی وجود ندارد، به این دلیل که «تغییر پارادایم» و «لزوم تغییر پارادایم از تهدید به فرصت» در اصل همان تسلیمی است که ترامپ بار‌ها خواهان آن شده بود، با متن انضمام‌شده بیانیه همخوانی دارد، زیرا غنی‌سازی صفر و کاهش توان موشکی و پهپادی که از فرامین اولیه کاخ سفید است، از منظر آنها پیش‌درآمد تغییر پارادایم خواهد بود و شرایط ممکن را برای تداوم مذاکرات به سبک امریکا مهیا می‌کند.
دولت در واکنش به این اقدام مواضعی کاملاً روشن و قاطعانه بروز و به آنها اخطار داد. سخنگوی وزارت امور خارجه تکرار ادعای امارات‌متحده‌عربی درباره جزایر ایرانی تنب‌بزرگ، تنب‌کوچک و ابوموسی، دخالت ناروا در موضوعات دفاعی ایران و نیز موضوع هسته‌ای ایران را کاملاً مردود دانست و نسبت به دخالت‌های مخرب و تفرقه‌انگیزانه برخی کشور‌های اروپایی در امور منطقه خلیج‌فارس هشدار داد. علاوه بر این روز گذشته سفرای اروپایی به وزارت امورخارجه احضار شدند و مراتب اعتراض شدید ایران به دولت‌های متبوع آنها ابلاغ شد. محمد قالیباف، رئیس مجلس شورای اسلامی نیز در نطق پیش از دستور خود در صحن علنی مجلس شورای اسلامی، ادعا‌های مداخله‌جویانه و بی‌اساس مطرح شده در بیانیه را به شدت محکوم و خاطر نشان کرد که ملت ایران بر سر آن با هر متوهمی کوچک‌ترین مماشاتی نمی‌کند، اما باید دید واکنش یک جریان سیاسی غرب‌باور به این بیانیه مداخله‌جویانه دولت‌های غربی چیست؟
