جوان آنلاین: پیکر زنده‌یاد ثمینه باغچه‌بان نویسنده کودک و نوجوان و پیشکسوت آموزش کودکان ناشنوا، امروز (جمعه ۲۸ شهریور) از مدرسه ناشنوایان تهران به سوی خانه ابدی تشییع شد.
به گزارش ایرنا، در این مراسم جمعی از شاگردان مرحوم باغچه بان، استاد شفیعی کدکنی، علی ربیعی دستیار رئیس جمهور در امور اجرایی، عبدالرضا دژن رئیس اداره آموزش و پرورش استثنایی تهران، مژگان فرح‌بد معاون سازمان آموزش و پرورش استثنایی شهر تهران و دیگر همکاران و پیشکسوتان آموزش ناشنوایان حضور داشتند.
شاگردان زنده‌یاد باغچه‌بان با زمزمه «درود بر باغچه بان» پیکر او را تشییع و از زحمات او قدردانی کردند.
دستیار رئیس جمهور در امور اجرایی در این مراسم گفت: برخی افراد در تاریخ یک ملت نه به عنوان یک فرد بلکه به عنوان یک نهاد عمل می‌کنند.
علی ربیعی فزود: ایران یعنی خانواده باغچه‌بان، ایران یعنی هر کسی که دستگیری از دیگران و ساختن چیزی برای جامعه، ایران یهنی همه اینها و ما همه مدیون خانواده باغچه‌بان هستیم. تنها هدف باغچه بان افراد ناشنوا نبود بلکه این حرکت به اندازه کل انسان‌های ایران و انسانیت در هر جا تاثیر داشته است.
وی ضمن اعلام پیام تسلیت رییس جمهور به شاگردان و خانواده باغچه‌بان، اظهار کرد: امیدوارم راه او را زنده نگه دارید؛ راه او ادامه پیدا خواهد کرد و روح ایشان جاودانه خواهد ماند.
قدمی رئیس سابق سازمان آموزش استثنایی نیز با ذکر جمله‌ای از حضرت علی (ع) گفت: حضرت علی (ع) می‌فرماید هر کس که بمیرد پرونده‌اش بسته می‌شود به جز آدم‌هایی که در دنیا کار‌های خوبی کردند. مدرسه، بچه‌ها، کتاب، معلم همه اینها به زندگی مرحوم باغچه بان و دخترش گره خورده بود.
وی‌افزود: شب اول قبر شب سختی است، اما حضرت علی (ع) می‌گوید در این شب از همه سوال می‌کنند که در دنیا تو چه کردی، حالا وقتی از مرحوم باغچه بان میپرسند و او سرش را بالا می‌گیرد و می‌گوید: به آدم‌ها کمک کردم و مدرسه ساختم؛ بنابراین حتما جای ایشان در بهشت است.
مژگان فرح‌بد معاون سازمان آموزش و پرورش استثنایی نیز با ابراز ناراحتی از درگذشت زنده‌یاد باغچه‌بان گفت: به خودمان تسلیت می‌گویم؛ امیدوارم بتوانیم قدردان زحمات این عزیزان و ادامه دهنده راه آنان باشیم و یادشان را زنده نگه داریم. این که اسم و زحمات آنان را گرامی داریم، بزرگترین هدف است نه فقط به اسم بلکه به عمل.
پروانه باغچه بان خواهر مرحوم باغچه‌بان نیز اظهار کرد: قرار نبود این انفاق بیفتد قرار بود امروز ثمینه جانم اینجا باشد، خیلی خوشحالم که شاگردان ایشان را از نزدیک می‌بینم. او حتما می‌بیند که شما آمدید و کلی خوشحال می‌شود.
وی افزود: امیدوارم آموزشگاه باغچه‌بان مثل قدیم پابرجا باشد. مرحوم پدرم وصیت کرده بود که هر وقت فوت کردم مرا در همین مدرسه باغچه‌بان دفن کنند، اما آن موقع قبول نکردند.
رئیس مدرسه ناشنوایان نیز با ابراز دل‌شکستگی از درگذشت زنده‌یاد ثمینه باغچه‌بان ادامه داد: یاد ایشان همیشه در قلب ماست. نقاشی‌های خانم باغچه‌بان به سمت خورشید پر کشید؛ این جمله را آقای داوود کیانیان در وصف او نوشته بود.
دبیر فدراسیون ورزش ناشنوایان نیز دراین مراسم گفت: امروز روز ناراحت‌کننده‌ای برای همه ناشنوایان است. ایشان خدمت زیادی به ناشنوایان خصوصا ناشنوایان قهرمان کرد.
رضا خصالی معاون برنامه‌ریزی و توسعه سازمان آموزش و پروش استثنایی نیز با اشاره به سرمایه‌های‌اجتماعی یک جامعه گفت: من امروز نه به عنوان یک مقام مسئول بلکه به عنوان یک دانشجوی رشته تاریخ می‌خودهم یک جمله در شان ایشان بگویم. ایران چیزی جز سرمایه اجتماعی و اندوخته‌هایی که در طی قرن‌ها کسب کرده نیست. اگر امروز اسم مفاخر را می‌بریم همه آنها سرمایه‌های ما هستند.
وی افزود: خانم باغچه‌بان همیشه زنده است و این هنر ماست که این میراث را حفظ کنیم. خدمتی که ایشان و خانواده ایشان انجام دادند، قیمتی دارد که نمی‌توام گفت، اما آیا می‌توان این میراث را حفظ کرد؟
به گزارش ایرنا، ثمینه باغچه‌بان، ۵ فروردینِ ۱۳۰۶ در تبریز متولد شد، در سال ۱۳۴۱ در پی تاسیس شورای کتاب کودک، فعالیت خود را در آن جا آغاز کرد و دو کتاب «پل چوبی» و «نوروز‌ها و بادبادک‌ها» به قلم او از کتاب‌های برگزیده شورای کتاب کودک است.
ثمینه باغچه بان فرزند جبار باغچه بان، نویسنده ادبیات کودک و نوجوان و از پیشگامان آموزش کودکان ناشنوا، ۲۶ شهریور در سن ۹۷ سالگی درگذشت.
از کار‌های شایان توجه ثمینه باغچه‌بان که با کمک یونیسف انجام پذیرفت، ارائه ترانه فولکلوریک «دویدم و دویدم» در قالب کتاب و تهیه ویدئوی آن به زبان اشاره است که پلی بین کودکان ناشنوا و شنوا شد. این کتاب به زبان انگلیسی و اسپانیایی برگردان شده است؛ او در معرفی فعالیت‌ها و پیشرفت‌های چشم‌گیر ایران در زمینه توانبخشی ناشنوایان در کنفرانس‌های جهانی، نوشتن کتاب‌هایی درباره آموزش و پرورش ناشنوایان، آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان و برگردان آثاری در زمینه آموزش ناشنوایان، اختلالات گفتاری و ناگویایی به زبان فارسی نقشی بسیار موثر داشت.
در سال ۱۹۷۷ از سوی Clarke School Fellowship For The Middle East USA یک بورس تحصیلی به نام ثمینه باغچه‌بان نام گذاری شد.
از دیگر آثار او می‌توان به کتاب‌های «جم جمک برگ خزون»، «آفتاب مهتاب چه رنگه» و کتاب «روشنگر تاریکی‌ها» , درباره پدرش جبار باغچه‌بان اشاره کرد.
