کسب‌نکردن مدال طلا در مسابقات قهرمانی کشتی آزاد نوجوانان جهان و از دست رفتن عنوان قهرمانی مشابه اتفاقی بود که برای کشتی در مسابقات جهانی و المپیک رخ داد. شکست‌های پی در پی در فینال اوزان مختلف آن هم مقابل کشتی‌گیران یک کشور عملاً در مسابقات نوجوانان جهان کاری با کشتی کرد که در رقابت‌های جهانی و المپیک کرده بود.
آنجا کشتی‌گیران نامدار ایران مقابل رقبای عمدتاً ژاپنی حرفی برای گفتن نداشتند و اینجا نوجوانان در برابر کشتی‌گیران امریکایی آن هم در حالی که ایران و امریکا رقابتی تنگاتنگ برای کسب عنوان قهرمانی داشتند. به نتیجه پایانی که نگاه کنید به خوبی متوجه می‌شوید که منظورمان چیست.
امریکا با ۱۵۴ امتیاز قهرمان شد و ایران با ۱۵۰ امتیاز دوم و این اتفاق در حالی رخ داد که ایران در پنج وزن فینالیست داشت و در هر پنج وزن شکست خورد که سه تایش مقابل امریکایی‌ها بود. ماجرا وقتی تأسفبار‌تر می‌شود که کشتی‌گیران ایران حتی دیدار رده‌بندی را هم به امریکایی‌ها باختند تا عملاً تمام امتیازهای‌های کامل را تقدیم آنها کنند، در حالی که اگر دو کشتی را برنده می‌شدند، آن وقت جای قهرمان و نایب قهرمان به راحتی عوض می‌شد.
با این شرایط باید نگران آینده بود؛ نگران روز‌هایی که این نوجوانان قرار است جای بزرگان کشتی را بگیرند. خوب یادمان می‌آید که همان روز‌های پس از مسابقات جهانی و المپیک نوشتیم که زنگ خطر برای کشتی به صدا درآمده و اگر مسئولان فکری به حال این وضعیت نکنند آن وقت باید منتظر شکست‌های بعدی هم باشند. حالا همان اتفاق‌ها در رده‌های پایه تکرار می‌شود و این یعنی باید نگران آینده بود.
نتیجه به دست آمده در حالی رقم خورد که ایران سال گذشته در همین مسابقات عنوان قهرمانی را کسب کرد و در جمع مدال‌ها صاحب دو مدال طلا هم شد، اما امسال با وجود فرصت ایده‌آل برای تکرار قهرمانی، نه طلا گرفت و نه قهرمان شد. اینکه چرا کشتی‌گیران ایران فینال‌ها را به راحتی واگذار می‌کنند، سؤال مهمی است که کادر فنی تیم‌های ملی و البته کمیته فنی فدراسیون کشتی باید به آن پاسخ دهند. خیلی راحت می‌توان این اتفاق را بر گردن کشتی‌گیر انداخت، اما این در شرایطی است که در یکی‌دو وزن با این مشکل روبه‌رو باشیم، اما وقتی کار به فینال پنج وزن و حتی دیدار رده‌بندی می‌رسد آن وقت مشخص می‌شود که کار از جایی دیگر خراب است و فقط مربوط به یک کشتی‌گیر نمی‌شود.
آنچه در مسابقات کشی آزاد قهرمانی نوجوانان جهان رخ داد، باید مسئولان فدراسیون کشتی و بزرگان این رشته را به فکر بیندازد و وادارشان کند که ریشه این مشکل را پیدا کنند و بخشکانند. بدیهی است که اگر این مشکل خیلی زود حل نشود و در رده‌های دیگر سنی نیز تکرار شود آن وقت کار از دست خارج خواهد شد.
بررسی دقیق نحوه مبارزات کشتی‌گیران، شرایط روحی و روانی آنها، آمادگی جسمانی و البته توانمندی کادر فنی تیم‌های ملی برای برون‌رفت از چالش در لحظات حساس مواردی است که باید به دقت از سوی کمیته فنی تیم‌های ملی کشتی بررسی شود تا این معضل بزرگ برطرف شود. فراموش نکنیم که رقبا به خوبی نقاط ضعف ما را رصد می‌کنند و بموقع از همین نقاط ضعف به ما ضربه می‌زنند. یادمان نرود که این اتفاق‌ها چند بار تکرار شده و به هیچ عنوان نباید اجازه تکرار بیشتر آنها را بدهیم. یادمان نرود که وقتی به راحتی آب خوردن طلا و مدال را تقدیم حریف می‌کنیم، آن وقت سکو را هم در اختیار او گذاشته‌ایم. ادامه چنین روندی حتماً سکوی دوم را هم از ما خواهد گرفت.
