جوان آنلاین: محرم آمده است. ماهی که دل‌ها را می‌لرزاند، اشک‌ها را جاری می‌کند و قلب‌ها را با پیام‌های بلند عاشورا پیوند می‌زند. ماهی که یادمان می‌آورد ایستادگی یعنی چه، غیرت یعنی چه و آزادگی با خون حسین (ع) چگونه معنا شد. محرم نه فقط ماه عزاداری بلکه ماه بیداری است. ماهی است که هر سال می‌آید، تا تلنگری بزند به جان‌ها، تا دوباره از خودمان بپرسیم در کدام جبهه ایستاده‌ایم؟ با کدام پرچم زندگی می‌کنیم؟ در این روزها، وقتی صدای طبل، نوحه، روضه و سینه‌زنی از هیئت‌ها بلند می‌شود، وقتی چشم کودک مان به اشک مادر در مجلس روضه می‌افتد، وقتی بوی نذری خانه را با عطر حسینی پر می‌کند، انگار وقت آن است که میراث عاشورا را جدی‌تر بگیریم. گاهی کافی است دل را بسپاریم به تاریخ، به روز‌هایی که خورشید در اوج ظهر، شرمنده حضرت زینب (س) بود. آنجا، در دشت نینوا، نه‌فقط خون بر زمین ریخت، بلکه مفاهیم بزرگی در جان تاریخ حک شد، مفاهیمی مثل عفاف، حجاب، غیرت و امر به معروف و نهی از منکر...
امروز در خانه‌هایمان، در کوچه‌ها و خیابان‌های شهر، میراث عاشورا فقط یک خاطره نیست، یک مسئولیت است. زینب (س)، بانویی که پس از عاشورا قامت خم نکرد و پرچمدار عفافی شد که از دل کربلا برخاست. همان حجاب عزتمندی که امروز دختران و مادران ما با آن، پیام کربلا را پرصلابت فریاد می‌زنند. در خانه‌ای که مادرش باحجاب است، فرزندانش معنای پوشش را نه در اجبار که در عشق به ارزش‌ها می‌آموزند. حجاب، تنها یک تکه پارچه نیست، پرچمی است که روی دوش زن مسلمان افراشته می‌شود؛ نشانی از وفاداری به راه زینب (س) و نه گفتن به بی‌هویتی مدرن نما. بار‌ها دیده‌ایم دختر نوجوانی را که در یک روز گرم تابستان، با اینکه حجاب دارد ولی لبخند می‌زند، او سرباز گمنام جبهه‌ای است که در آن، نه سلاحی در دست است و نه خشونتی بلکه یک تصمیم دارد، «حفظ میراث زینبی در برابر تهاجم رسانه‌ها». امروز، اگر در دل خانه ها، گفت‌و‌گو‌هایی آرام و دوستانه درباره خوبی‌ها و بدی‌ها شکل بگیرد، جامعه از درون مقاوم خواهد شد. امر به معروف یعنی برای هم مهم هستیم، یعنی نمی‌گذاریم حقیقت در میان گرد‌وغبار بی‌تفاوتی گم شود. اما در این ماه هئیت‌ها فعال‌تر از همیشه نه فقط جای عزاداری بلکه باید مدرسه‌هایی باشند توأم با اشک و آگاهی تا بچه‌ها و فرزندان‌مان غیرت را از نوحه خوانی‌ها، حیا را از اشک‌ها و احترام را از فضای معنوی مجلس بیاموزند. وقتی مادری همراه دخترش در هیئت شرکت می‌کند، بی‌آن‌که حرفی بزند، هزار درس نانوشته به او یاد می‌دهد. حضور خانواده‌ها در هیئت ها، خود نوعی امر به معروف است. اعلام اینکه هنوز هستند کسانی که به آرمان‌های حسینی پایبندند. بیایید از خانه هایمان شروع کنیم. بیایید حجاب را نه‌فقط برای بیرون، بلکه در دل خودمان معنا کنیم. بیایید امر به معروف را تمرینی برای گفت‌و‌گو‌های عاشقانه در خانواده بدانیم، نه جدل و تحکم. بیایید بچه هایمان را با اشک‌های زینب (س) و لبیک‌های حسین (ع) بزرگ کنیم. در جهانی که ارزش‌ها در حال رنگ باختن هستند، اگر خانواده‌ای به حجاب و امر به معروف پایبند باشد، همان خانه، سنگر مقاومت خواهد شد.
