«جوان‌گرایی برای تیم ملی لازم است» این جمله‌ای است که طی سال‌های گذشته زیاد شنیده شده و این روز‌ها هم تا دل‌تان بخواهد از آن شنیده می‌شود.
نسل بازیکنان لژیونر و تأثیرگذار تیم ملی ایران کم‌کم پا به سن می‌گذارند و این یعنی اینکه ایران به شدت نیازمند تزریق بنزین سبز جوانی است، اما چگونه تیمی که قرار است برود جام جهانی و امیدوار است برای اولین بار بتواند از گروه خود صعود و به مرحله بعدی جام جهانی هم برسد، باید جوان‌گرایی کند؟ این سؤالی است که مدعیان جوان‌گرایی کمتر به آن توجه می‌کنند و همه با سروصدای زیاد فقط می‌گویند باید جوان‌گرایی صورت گیرد.
امیر قلعه‌نویی به خوبی می‌داند که تیمش نیاز به این امر دارد، خوب می‌داند که بازیکنانی مثل جهانبخش، سامان قدوس و حتی مهدی طارمی و سردار آزمون به روز‌های پایانی فوتبال خود نزدیک می‌شوند، اما این را هم خوب می‌داند که در حال حاضر بازیکنی که بتواند به درستی جایگزین آنها شود، وجود ندارد، علتش هم برمی‌گردد به آماده‌خوری باشگاه‌های فوتبال؛ باشگاه‌هایی که سال‌هاست چیزی به اسم آکادمی برای پرورش بازیکن جوان ندارند و صرفاً دست به جیب هستند برای خرید بازیکن از جای دیگر، حالا باید پرسید در چنین اوضاع و احوالی چگونه می‌توان دم از جوان‌گرایی زد. مهدی طارمی بعد از آخرین مسابقه تیم ملی در مرحله مقدماتی جام جهانی مقابل کره‌شمالی حرف معناداری زد. طارمی به بازیکنان شاغل در فوتبال ایران توصیه کرد اگر می‌خواهند پیشرفت کنند باید لژیونر شوند و در اروپا بازی کنند. این اظهار نظر یعنی اینکه فوتبال باشگاهی ایران توان پرورش بازیکنانی در حد ملی برای مقابله با بزرگان فوتبال جهان را ندارد؛ حرفی که درست هم است، وقتی به یاد آوریم که تیم‌های باشگاهی بزرگ ایران چگونه در رقابت‌های لیگ نخبگان و حتی لیگ قهرمانان (۲) مغلوب تیم‌های رقیب شدند و هیچ کاری نمی‌توانستند انجام دهند.
در چنین شرایطی ما از امیرقلعه‌نویی توقع جوان‌گرایی داریم. توقع داریم کل تیم را عوض و تیمی جوان و آماده را راهی میدان کند که بتواند پیروز هم از میدان خارج شود ولی با کدام سرمایه؟ شاید امروز بهترین زمان باشد که باشگاه‌های فوتبال ملزم به داشتن آکادمی برای پرورش بازیکن باشند؛ بازیکنانی که پرورش پیدا کنند تا هم کمک‌حال تیم خودشان باشند و هم بموقع بتوانند تیم ملی را یاری کنند.
تیم ملی این روز‌ها باید خود را آماده حضور در جام جهانی کند؛ تیمی که بازیکنانش میانگین سنی بالایی دارند، اما در حال حاضر تنها داشته‌های فوتبال ایران هستند که باید به آنها اتکا کنیم، البته که می‌توان با تزریق برخی بازیکنان جوان آینده‌دار به تیم ملی شرایطی را فراهم کرد که آنها تا جام جهانی کم‌کم آماده شوند، اما جوان‌گرایی صرف و خالی کردن تیم ملی از بازیکنان باتجربه و تأثیرگذار بدون تردید اشتباهی است که ضربه بدی را به تیم ملی می‌زند.
