جوان آنلاین: شهردار دموکرات لس‌آنجلس از روز سه‌شنبه در این شهر حکومت نظامی ۱۰ ساعته (۸ شب تا ۶ صبح) اعلام کرد تا مشخص شود که تنش‌ها در اعتراضات مهاجرتی امریکا به قدری عمیق شده که منتقدان دونالد ترامپ نیز به روش‌های امنیتی روی آورده‌اند. معترضان با بی‌توجهی به حکومت نظامی به خیابان‌ها آمدند و حالا جنبش همبستگی با اعتراضات در لس‌آنجلس، به ۱۰ شهر بزرگ و دست‌کم هشت شهر کوچک‌تر گسترش پیدا کرده است. برخی دانشگاهیان در امریکا هشدار می‌دهند که اعتراضات جاری بخشی از یک روند بلندمدت برای تغییرات بنیادین است.
کارن باس، شهردار لس‌آنجلس سه‌شنبه شب از برقراری حکومت نظامی در مرکز شهر در بحبوحه اعتراضات و ناآرامی‌های مهاجرتی خبر داد. این شهردار دموکرات منتقد ترامپ در گفتوگو با فاکس‌نیوز گفت: «به منظور توقف خرابکاری و غارت، در مرکز شهر لس‌آنجلس شرایط اضطراری محلی و حکومت نظامی اعلام کردم.» او از شهروندان لس‌آنجلس خواسته که «اگر در مرکز شهر زندگی یا کار نمی‌کنید، از این منطقه دور بمانید». به گفته باس «ضابطین قضایی ناقضان حکومت نظامی را بازداشت کرده و مورد پیگرد قانونی قرار خواهند داد.» بر اساس گزارش آسوشیتدپرس، تنها در روز اول اعمال حکومت نظامی که ساعت ۸ سه‌شنبه آغاز شد و تا ساعت ۶ صبح روز چهارشنبه (ساعت ۱۷:۳۰ به وقت تهران) ادامه یافت، پلیس لس‌آنجلس (LAPD) نزدیک به ۲۰۰ نفر را دستگیر کرد که عمدتاً به دلیل نقض مقررات منع آمدوشد و تجمع غیر قانونی بود. انتظار می‌رود این حکومت نظامی برای چند روز ادامه داشته باشد. فقط تا روز دوشنبه نهم ژوئن ۲۰۲۵، بیش از ۲ هزار و ۱۰۰ نیروی گارد ملی برای برقراری نظم وارد لس‌آنجلس شدند و ۷۰۰ تفنگدار دریایی (مارینز) هم به همین منظور به آنجا رفته‌اند. این حضور نظامی یکی از بزرگ‌ترین مداخلات فدرال در سطح شهری در سال‌های اخیر بوده است.
نیوسام: اعتراضات در کالیفرنیا نمی‌ماند
به رغم برقراری حکومت نظامی، معترضان در لس‌آنجلس به خیابان آمدند. پلیس لس‌آنجلس در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «گروه‌های متعددی همچنان در خیابان اول بین اسپرینگ و آلامدا تجمع می‌کنند. به این گروه‌ها رسیدگی می‌شود و دستگیری‌های گسترده آغاز شده است.» گاوین نیوسام، فرماندار کالیفرنیا بار دیگر از نوع برخورد دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور امریکا انتقاد کرده و در سخنرانی تلویزیونی گفته که تصمیمات ترامپ این کشور را در لبه پرتگاه استبداد قرار داده است. نیوسام خطاب به امریکایی‌ها گفته که در مقابل ترامپ بایستند و این برهه زمانی را، لحظه‌ای خطرناک برای «دموکراسی و هنجار‌های حقوقی» بلندمدت کشورش توصیف کرد. او گفته است: «کالیفرنیا شاید اولین ایالت باشد، اما واضح است که اینجا تمام نمی‌شود. ایالت‌های دیگر در مرحله بعدی و دموکراسی در مرحله بعدتر از آن قرار دارد. دموکراسی اکنون در مقابل چشم‌های ما در معرض خطر است. این لحظه‌ای است که ما نگران پیش آمدنش بودیم.» اعتراضات به شهر‌های بزرگ امریکا از جمله نیویورک، شیکاگو، دنور، آتلانتا، سان‌فرانسیسکو و دالاس، سیاتل، آستین، بوستون، سان آنتونیو و هیوستون گسترش یافته و علاوه بر آن، رورا در کلرادو، لنسینگ در میشیگان، ایندیاناپولیس در ایندیانا، دس‌موین در آیووا و سنت لوئیس در ایالت میسوری، شارلوت در کارولینای شمالی و پراویدنس در رودآیلند نیز شاهد تظاهرات اعلام همبستگی با لس‌آنجلس بودند.
در نیویورک، هزاران نفر در Foley Square تجمع کردند و با شعار‌ها و پلاکارد‌هایی علیه اداره مهاجرت و گمرک ایالات متحده شعار دادند. اعتراضات در نیویورک با وجود تمایل به مسالمت‌آمیز بودن، بار‌ها به درگیری کشید و پلیس با گاز فلفل با معترضان روبه‌رو شد. گزارش شده که در تجمع نیویورک بیش از ۸۰ نفر بازداشت شده‌اند. در شیکاگو هم هزاران نفر با حضور در مرکز شهر راهپیمایی کردند. در این تجمع، یک خودرو با سرعت در مسیر معترضان حرکت کرد که حداقل یک عابر آسیب دید، اما جراحات جدی گزارش نشده است. تجمع در سن‌آنتونیو محدودتر و حدود ۳۰۰ نفر در مرکز شهر بود و هیوستون نیز شاهد تجمع چند صد نفر در خیابان‌ها بود. برگزارکنندگان پیش‌بینی می‌کنند که اعتراضات به بیش از ۱۵۰۰ شهر در تمام ۵۰ ایالت امریکا کشیده شود و برخی گزارش‌ها نیز می‌گویند که بیش از ۱۸۰۰ تظاهرات به عنوان بخشی از اعلام همبستگی با لس‌آنجلس علیه اداره مهاجرت و گمرک امریکا برای آخر هفته برنامه‌ریزی شده است.
چیزی فراتر از اعتراضات موقتی
مقامات لس‌آنجلس از جمله کارن باس، شهردار دموکرات اجرای حکومت نظامی را اقدامی ضروری برای جلوگیری از خشونت، تخریب اموال عمومی و حفظ امنیت شهروندان اعلام کرده‌اند ولی بازداشت نزدیک به ۲۰۰ نفر در تنها یک شب، به‌ویژه در شرایطی که بسیاری صرفاً به خاطر نقض ساعات منع آمدوشد بازداشت شده‌اند، سؤالاتی درباره تناسب نیرو‌های پلیس با اعتراضات مطرح کرده است، به خصوص که اجرای حکومت نظامی ۱۰ ساعته در شرایطی صورت گرفت که منتقدان ترامپ، خود به نوع برخورد او با معترضان انتقاد می‌کنند. این تناقض نشان می‌دهد که در شرایط بحرانی، سیاستمداران منتقد دولت فدرال نیز به سمت راهکار‌های محدودکننده حرکت می‌کنند. ماریا گونزالس، تحلیلگر حقوق بشر در سازمان «آزادی‌های مدنی امریکا» هشدار می‌دهد: «اجرای منع آمدوشد باید با دقت و ملاحظه انجام شود؛ بازداشت‌های گسترده و سرکوب اعتراضات مسالمت‌آمیز، خلاف اصول دموکراسی و آزادی بیان است.» نیکلاس هیل، جامعه‌شناس از دانشگاه استنفورد درباره گسترش شکاف‌های اجتماعی در امریکا هشدار داده است: «این‌گونه اقدامات، اگر بدون گفت‌وگوی سازنده با معترضان و اصلاح سیاست‌ها ادامه یابد، می‌تواند شکاف‌های اجتماعی را عمیق‌تر کند.» در یک نظرسنجی «پیو» که در مه ۲۰۲۵ انجام شده ۶۷درصد شرکت‌کنندگان معتقدند شکاف نژادی در امریکا بزرگ‌تر شده و ۷۴درصد گفته‌اند که اختلاف درآمد و فرصت‌ها باعث افزایش نابرابری اجتماعی شده است. در نظرسنجی گالوپ مربوط به آوریل ۲۰۲۵ نیز ۵۸درصد امریکایی‌ها گفته‌اند که کشور به شدت دچار قطب‌بندی سیاسی شده و ۴۳ درصد هم اظهار کرده‌اند که احساس می‌کنند مردم با عقاید متفاوت کمتر می‌توانند گفتوگو و تفاهم داشته باشند. سوفیا رندال، جامعه‌شناس سیاسی، دانشگاه پرینستون در مقاله‌ای در فارین‌افرز نوشته است: «این اعتراضات را باید به عنوان نمود بارز شکاف عمیق سیاسی و اجتماعی در امریکا دید. جنبش‌های اعتراضی اخیر نه تنها واکنشی به سیاست‌های خاص، بلکه نمایانگر نارضایتی گسترده‌تر از ساختار‌های نابرابر اقتصادی و تبعیض نژادی هستند. دولت‌ها باید فراتر از سرکوب و پاسخ‌های امنیتی، به اصلاحات ساختاری بپردازند.» او معتقد است که اعتراضات اخیر نشان‌دهنده نارضایتی عمیق‌تر از ساختار‌های نابرابری اقتصادی و تبعیض نژادی است و خواهان اصلاحات بنیادین است.
دیوید مارکس، تحلیلگر سیاست‌های عمومی مؤسسه بروکینگز نیز تأکید می‌کند که این جنبش‌ها نه واکنش‌های موقتی، بلکه بخشی از روندی بلندمدت برای تغییرات اساسی در سیاست‌های دولتی هستند. النا گارسیا، فعال حقوق مهاجران در یک سخنرانی در کنفرانس
National Immigrant Rights Forum در مه ۲۰۲۵ گفت که این اعتراضات باید به عنوان فرصتی برای تغییرات ساختاری واقعی دیده شوند، نه رویداد‌های گذرا. مارگارت لوئیس، روزنامه‌نگار و تحلیلگر مسائل اجتماعی نیز در گاردین نوشته است: «این اعتراضات نشان می‌دهد که سیاست‌های مهاجرتی دولت فدرال به یک بحران اجتماعی عمیق بدل شده‌اند که نه تنها حامیان سنتی دو حزب بلکه بخش‌های مختلف جامعه را درگیر کرده است. واکنش‌های شدید پلیس و دولت‌های محلی می‌تواند باعث تشدید تنش‌ها شود.»
