جوان آنلاین: آزادی سهشنبه شب میزبان جشن صعود ایران به جامجهانی بود. صعودی که در ایام نوروز و بازی با ازبکستان قطعی شد، اما جشن آن ماند برای بعد از بازی با کره شمالی، دیداری که با برتری ۳ بر صفر یوزها به پایان رسید تا میهمان و اندک هوادارانش با چهرهای مغموم و دست خالی تهران را ترک کنند.
بعد از یک تساوی و یک باخت که انتقادهای بسیاری را به دنبال داشت، تیمملی فوتبال ایران آخرین بازی مرحله نهایی انتخابی جامجهانی را با برتری به پایان برد تا جایگاهش در صدر جدول حفظ شود، اما برخلاف انتظار بازی با کره شمالی چندان هم ساده نبود و این تیم، قلعهنویی و شاگردانش را بهخصوص در نیمه نخست آزار داد، اما در نیمه مربیان و بعد از ۱۰ نفره شدن حریف، ایران بازی را به دست گرفت و با درخشش محمد مهدی محبی که اتفاقاً با یک گل و یک پاس گل به عنوان بهترین بازیکن زمین هم انتخاب شد به برتری دست یافت.
تشریفاتی بودن بازی با کره شمالی و انتقادها از عدم جوانگرایی قلعهنویی را مجاب کرده بود تیمش را با ترکیبی متفاوت روانه میدان کند. البته او قبل از بازی هم گفته بود قصد میدان دادن به بازیکنان جوانتر را دارد و در همین راستا، تیمش را با هفت تغییر نسبت به بازی قبل راهی میدان کرد و علاوه بر آن با استفاده از علی نعمتی در دفاع میانی، بازی دادن به آریا یوسفی جوان در دفاع راست، امید رزاقینیا ۱۹ ساله در سمت راست خط هافبک به جای محمد کریمی و همچنین استفاده همزمان از مهدی هاشمی وینگر جوان تراکتور و محمدمهدی محبی در چپ و راست سامان قدوس، نه فقط میانگین سنی ایران را برابر کره شمالی پایین آورد که توانست در این بازی تشریفاتی فرصتی به بازیکنان جوانی که به تیمملی دعوت شده بودند، بدهد و همین مسئله باعث شد محبی که در بازی قبلی نیز حضور داشت بتواند در دومین بازی خود هم گلزنی کند و هم پاس گل بدهد.
با وجود برتری ۳ بر صفر ایران مقابل کره شمالی قلعهنویی تا قبل از باز شدن پای شاگردانش به گل در جای خود روی نیمکت بند نبود و مدام با چهرهای برافروخته در کنار خط زمین این طرف و آن طرف میرفت و با فریادهای مکرر و عصبانیت، نارضایتی خود را از نتیجه به شاگردانش منتقل میکرد. فریادهایی که دستآخر نتیجه داد و ملیپوشان ایران که دیر پایشان به گلزنی باز شده بود، توانستند پرونده این مرحله را با برتری پرگل مقابل کره شمالی ببندند و در کنار هواداران حاضر در آزادی جشن صعود بگیرند، اما حتی برتری پرگل مقابل کره شمالی و جشن صعود در کنار هواداران هم باعث نشد امیر قلعهنویی قید گله از منتقدانش را بزند و باز هم صحبتهایش را با انتقاد از افرادی آغاز کرد که حاضر به نام بردن از آنها نبود، اما در تمام صحبتهایش کنایهای به آنها میزند.
قلعهنویی بعد از بازی بار دیگر تأکید کرد تیمملی ایران در حالی مانند ژاپن با کسب ۲۳ امتیاز به عنوان صدرنشین این مرحله را پشت سر گذاشته که بسیاری به دنبال عدم صعود ایران بودند و از موفقیت کسب شده در این راستا خوشحال نشدند. اما در پاسخ به این سؤال خبرنگار «جوان» که آیا به راستی بر این باور هستید شخص یا اشخاصی از صعود ایران به جام جهانی خوشحال نشدند، برافروخت و تأکید کرد سؤالات در خصوص بازی با کره شمالی باشد. درحالیکه خود صحبتهایش را با مواردی خارج از بازی با کره شمالی آغاز کرد. او همچنین در ادامه نیز هر بار با سؤالاتی که اندکی بوی انتقاد میداد، مواجه شد با دلخوری به جای پاسخگویی، سؤالات را غیرفنی خواند و از پاسخ دادن به آنها طفره رفت. حال آنکه وقتی در پی تمجید از او و تیمش در خصوص مسائلی جز بازی با کره شمالی پرسیده شد با فراق بال پاسخگو بود!
بیتردید نمیتوان نقش امیر قلعهنویی را در صعود زودهنگام ایران به جام جهانی نادیده گرفت یا انکار کرد. تیم او عملکرد قابل قبولی داشت و توانست با ۱۹ گل زده و هشت گل خورده به عنوان صدرنشین گروه A به کار خود در مرحله مقدماتی جام جهانی پایان دهد. هرچند شخصاً تأکید داشت هشت گل خورده آمار خوبی نیست، اما واقعیت این است که قلعهنویی تنها در صورتی میتواند مسیر موفقیتهایش را ادامه دهد که به جای برافروختن مقابل انتقادها، شنونده آنها باشد و در راستای حل و فصل نقطهضعفهای تیمش برآید. در غیر این صورت نمیتواند با تعریف و تمجیدهای اغراقآمیز اطرافیانش مشکلات تیم را برطرف کند و خود را برای نبرد دشواری که سال آینده در چنین روزهایی آغاز میشود آماده و مهیا سازد.
ایران برخلاف بازی قبل برابر قطر، کره شمالی را با نتیجه خوبی شکست داد، اما حتی در این دیدار هم اشکالاتی وجود داشت که قلعهنویی باید برای حضوری پرقدرت در جامجهانی تدابیر قابل اجرایی برای آن بیندیشد. بیشک او در جام جهانی نمیتواند مانند بازی با کره شمالی از این تعداد بازیکن کمتجربه و جوان استفاده کند، اما باز شدن پای جوانانی، چون محبی، مهدی هاشمی، آریا یوسفی و رزاقنیا میتواند گام مثبتی در راستای جوانگرایی در تیمی باشد که هنوز هم بار آن را لژیونرهایش به دوش میکشند و نبودشان کاملاً در نحوه عملکرد تیم مشهود است.