کد خبر: 1301473
تاریخ انتشار: ۱۷ خرداد ۱۴۰۴ - ۲۳:۰۰
زهره حاتمی داستان‌نویس و از شاگردان قدیمی صفدر تقی‌زاده درگذشت زهره حاتمی، داستان‌نویس و از شاگردان قدیمی صفدر تقی‌زاده بعد از مدتی درگیری با بیماری سرطان در سن ۷۰ سالگی درگذشت

جوان آنلاین: زهره حاتمی، داستان‌نویس و از شاگردان قدیمی صفدر تقی‌زاده بعد از مدتی درگیری با بیماری سرطان در سن ۷۰ سالگی درگذشت. 
مجتبا نریمان، مدیر نشر «نریمان» در گفت‌و‌گو با ایرنا با اعلام خبر درگذشت زهره حاتمی ادامه داد: زهره حاتمی، داستان‌نویس و از شاگردان قدیمی صفدر تقی‌زاده بعد از مدتی درگیری با بیماری سرطان در امریکا درگذشت. طناز تقی‌زاده، دختر زنده‌یاد صفدر تقی‌زاده این خبر را ساعتی پیش به من داد. حاتمی متولد ۱۳۳۴ بود. نخستین داستان کوتاه او سال ۱۳۶۶ در کتاب سخن منتشر شد. چند سال در سینما و تلویزیون مشغول فعالیت شد و آخرین کتاب او «با حافظ در آلاسکا» سال ۱۳۹۷ توسط انتشارات مروارید وارد بازار نشر شد. اولین داستان کتاب، یعنی «با حافظ در آلاسکا» داستان زنی است که وطن خود، یعنی ایران را در غربت همراه خود حمل می‌کند. وطنی که گاه در یک جلد دیوان حافظ جای می‌گیرد و گاهی فقط در چند کلمه فارسی حرف زدن و گاهی هم در مناظر آلاسکا و مقایسه منظره آلاسکا با شبیه آن در ایران. 
در تمام داستان‌های زهره حاتمی، زنانگی موج می‌زند، حتی وقتی جای شخصیت‌های اصلی داستان را مرد‌ها می‌گیرند، باز هم مضمون درد‌های زنانه است. مهاجرت، غربت، زن بودن، پیری و مرگ مضمون اصلی داستان‌های زهره حاتمی است که با سوژه‌هایی بسیار متفاوت و در فضا و زمان‌هایی بسیار دور از هم بیان‌شان می‌کند: 
«الان دیگه فصل کوه رفتن نیست. من خودم یه سال تمام زمستون تو کوه آواره بودم. فرخ تازه راه افتاده بود. تو شهر غریب بودم، خبرچین‌هارو نمی‌شناختم. رفت و اومدمون گزارش شده بود. از مرکز اومدن تحقیق. از همه چی خبر داشتن. یه دسته از موهام همون روز سفید شد.» (از متن کتاب، بخشی از داستان برف سنگین)
داستان «مادربزرگ» که به صفدر تقی‌زاده تقدیم شده، آنقدر تلخ است که شیرینی برخی داستان‌ها را با خود می‌برد و همچون بادامی تلخ می‌ماند که میان بادام‌های شیرین به دهان می‌گذارید و کام را تلخ می‌کند. تلخی که البته وجودش ترکیب طعم داستان‌ها تکمیل می‌کند. داستان پیری و بی‌خانمانی و سربار بودن و این سه درد یک‌جا با هم بر سر خواننده خراب می‌شوند. 
اما هنر قلم زهره حاتمی با داستان «مردی که شهرش را گم کرده بود» به رخ کشیده شد. داستانی که به سبک حکایت‌های کهن نوشته شده است. از مضمون داستان گرفته تا لحن راوی، از آرزوی شهر رفتن شخصیت تا جنون و جنس قصه‌گویی داستان. رعایت تمامی این نکات و دقت و نکته‌بینی همه و همه باعث شده این داستان برای خواننده بسیار جذاب و شیرین پیش برود و نتواند پایانی را برای آن حدس بزند.

نظر شما
جوان آنلاين از انتشار هر گونه پيام حاوي تهمت، افترا، اظهارات غير مرتبط ، فحش، ناسزا و... معذور است
captcha
تعداد کارکتر های مجاز ( 200 )
پربازدید ها
پیشنهاد سردبیر
آخرین اخبار