امیرعلی بنیاسدی در کانال تلگرامی خود نوشت: از کج فهمیهایم یکی هم این بود که فکر میکردم همه جنگها برد و باخت دارد که اگر نبرم لابد باختهام. فکر میکردم که همه تقلاها یا شکست میخورد یا پیروز میشود. در همه مسیرها یا به مقصد میرسم یا نمیرسم. گرفتار یک مشت دوگانه بودم. دوگانههایی که بیشتر وقتها رخ نمیدهد. طول کشید تا بفهمم جهان، جهان کشمکشهاست. جهانی که کار ما طناب کشی دائمی است. طنابی که دستهایمان را زخم میکند و این ایرادی ندارد تا وقتی ما به جهان تاریکی مطلق، به سوی دیگر نور و روشنی کشیده نشدهایم. از جایی که من به جهان نگاه میکنم خیلیها شکست خوردند، خیلیها وا دادند، خیلیها بریدند، چون باورشان شده بود که اگر پیروز نشوند لاجرم شکست خوردهاند. شکست خوردند، چون نمیدانستند اصل ماجرا وا ندادن است. اصل ماجرا نبریدن است. اصل ماجرا ادامه دادن است. پس در چنین جهانی است که شکست نخوردن، دوام آوردن و ادامه دادن دستاورد بزرگی است، جهانی که در آن به ندرت برد و باخت رخ میدهد. جهان نبردهایی که تمام عمر ادامه دارد.