اصرار بازیگران اروپایی بر ادامه جنگ اوکراین و ناتوانی دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور امریکا در میانجیگری مؤثر میان کی‌یف و مسکو، منجر به رادیکال‌تر شدن رویکرد اضلاع نبرد نسبت به یکدیگر شده است. در این میان، مؤلفه‌های جنگ ترکیبی بیش از پیش در بطن اختلافات ناتو- روسیه ظهور و بروز یافته است. در یکی از تازه‌ترین این موارد، برای نخستین بار از زمان آغاز جنگ اوکراین، دولت فرانسه «اداره کل اطلاعات ستاد کل نیرو‌های مسلح فدراسیون روسیه» را به حملات سایبری مکرر متهم کرد. اگرچه قبلاً دولت‌های دیگر یا منابع غیردولتی فرانسوی مسکو را به مداخلات سایبری متهم کرده بودند، اما این اولین بار است که پاریس رسماً سازمان اطلاعات ارتش روسیه را از جمله به سرقت ایمیل‌های سران کاخ الیزه و همراهان ماکرون متهم می‌سازد.
فارغ از صحت یا سقم این ادعا، چینش مؤلفه‌های جنگ ترکیبی میان روسیه و ناتو موضوعی نیست که بتوان به‌سادگی از کنار آن عبور کرد. بسیاری از تحلیلگران حوزه روابط بین‌الملل (خصوصاً افرادی که در حوزه امنیت بین‌الملل صاحبنظر هستند) معتقدند حتی اگر جنگ اوکراین در همین نقطه پایان یابد و پیمان آتش‌بس دائمی میان طرفین منعقد شود، دیگر اضلاع و زوایای نبرد میان مسکو و ناتو به قوت خود باقی خواهد ماند. این قاعده خود را در مناسبات سلبی و بازدارنده‌ای که میان مسکو و سه بازیگر اروپایی اصلی عضو ناتو (آلمان، انگلیس و فرانسه) رخ داده و خواهد داد، نمایان می‌سازد.
با توجه به طرح ادعای اخیر از سوی نهاد‌های اطلاعاتی رسمی فرانسه، احتمال دارد موارد مشابهی نیز از سوی برلین و لندن در قبال اقدامات غیرنظامی، اما مؤثر مسکو در عرصه جنگ هیبریدی با اعضای ناتو مطرح شود. نکته حائز اهمیت اینکه ماده ۵ اساسنامه پیمان آتلانتیک شمالی، معطوف به حمایت متقابل اعضای این پیمان از یکدیگر در هنگام بروز نبرد میدانی- نظامی بوده و دیگر ابعاد جنگ ترکیبی را شامل نمی‌شود. همین مسئله، به طور طبیعی مولد مرزبندی‌ها و اختلاف‌نظر‌هایی میان اعضای ناتو بر سر حدود و ثغور واکنش مشترک نسبت به حملات سایبری و غیرنظامی روس‌ها خواهد بود. به نظر می‌رسد استراتژی «خلق گره‌های کور راهبردی در محیط پیرامونی روسیه» که شاهد پیاده‌سازی آن از سوی آتلانتیکی‌ها هستیم، از مرحله فایده (به سود ناتو) عبور کرده و هزینه‌هایی را در زمان حال و آینده به اعضای اروپایی ناتو تحمیل خواهد کرد. برآورد این هزینه‌ها، چندان از سوی اعضای ناتو آسان نیست زیرا برخی از حملات ترکیبی اساساً از سوی اعضای ناتو قابل‌اثبات نیست و حتی اگر شواهدی متقن دال بر وقوع آنها وجود داشته باشد، لزوماً دیگر اعضای این پیمان علاقه‌ای نسبت به درگیرسازی مشترک خود در قبال آنها ندارند. در هر حال، مصادیق جنگ ترکیبی روسیه و ناتو روز به روز بیشتر و عمیق‌تر می‌شود و آتش‌بس در جنگ اوکراین، نمی‌تواند منجر به مهار و توقف همه ابعاد نبرد میان طرفین شود.
