جوان آنلاین: عملیات پل نادری در ۲۳ مهر ۱۳۵۹ اولین عملیات بزرگ ایران در جنگ تحمیلی بود که به صورت کلاسیک انجام گرفت. به این معنا که تانک‌های خودی باید به مواضع دشمن که در ساحل چپ کرخه و غرب پل نادری موضع گرفته بودند حمله کنند و آن‌ها را از منطقه دور سازند. لشکر ۲۱ حمزه سیدالشهدا (ع) مأمور این کار شده بود.
لشکر تازه تأسیس
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، در پایتخت دو لشکر گارد یک و دو وجود داشت که با ادغام این دو لشکر، یک لشکر واحد به نام لشکر ۲۱ حمزه سیدالشهدا (ع) تشکیل شد. این لشکر در اولین روز‌های شروع جنگ تحمیلی از تهران به خوزستان رفت. آن روز‌ها عراق توانسته بود به سرعت خودش را به پل نادری روی رودخانه کرخه برساند. عبور از این پل به مثابه رسیدن به شوش و اندیمشک و نهایتاً بستن گلوگاه خوزستان در شمال این استان بود.
عملیات پل نادری
هرچند رزمندگان مقابل پل نادری موضع گرفته بودند و مانع از عبور دشمن می‌شدند، اما اطراف این پل، ساحل کرخه ۴۰ کیلومتر فضای خالی داشت. پوشش دادن این مسافت کار سختی بود و امکان داشت بعثی‌ها در نواحی دیگر پل بزنند و از کرخه عبور کنند؛ بنابراین لشکر حمزه فرصت چندانی برای شناسایی دقیق‌تر منطقه و طرح‌ریزی عملیات نداشت و با ورودش به خوزستان در روز ۱۵ مهر ۵۹، یک هفته بعد مهیای عملیات شد.
تیپ‌های یک و ۳
تیپ‌های یک و سه لشکر ۲۱ حمزه مأمور انجام عملیات علیه دشمن شده بودند. تیپ یک مأموریت داشت با یک گردان تانک در محور جاده پل نادری ـ عین خوش پیشروی و از سمت شرق به تپه «علی‌گره‌زد» حمله کند و با یک گردان تانک دیگر در محور سه راهی قهوه‌خانه به سمت تپه «ابوصلیبی‌خات» پیشروی و آن را تصرف کند. تیپ ۳ هم مأموریت داشت با سه گردان پیاده از ارتفاعات شمالی به سمت جنوب تک و قسمت غربی تپه «علی گره‌زد» را آزاد کند
عملیات کلاسیک
بنی‌صدر که در آن زمان فرمانده کل قوا بود، اصرار داشت ما باید به شیوه خود بعثی‌ها با آن‌ها مقابله کنیم. اگر آن‌ها یک ارتش کلاسیک دارند، ما هم باید با روش‌های کلاسیک به جنگ‌شان برویم. به همین دلیل دو تیپ از لشکر ۲۱ حمزه به مصاف نیرویی از دشمن رفتند که هم به لحاظ کمیت و هم به لحاظ کیفیت ماشین‌های زرهی، برتری‌هایی نسبت به نیروهای ما داشتند. یکی از برتری‌های دشمن، استفاده از تانک‌های روسی بود که سرعت بیشتری نسبت به تانک‌های ما داشتند. از طرف دیگر عدم شناسایی دقیق منطقه عملیاتی باعث شد تا نیروهای خودی تصور درستی از تعداد و کیفیت نیروهای دشمن نداشته باشند.
عدم الفتح در تک
نهایتاً با آغاز عملیات پل نادری، هرچه تانک‌های ایرانی به خطوط پدافندی دشمن نزدیک‌تر می‌شدند، یگان‌های ضد زره عراقی که در دو پهلوی منطقه عملیاتی موضع گرفته بودند، آن‌ها را از جناحین مورد اصابت قرار می‌دادند. نیروهای خودی اشرافی به منطقه نداشتند و این موضوع اصلی‌ترین عاملی بود که باعث آسیب دیدن تانک‌های ارتش می‌شد. اندکی بعد شدت حملات دشمن باعث شد تا صفوف تانک‌های خودی به هم بریزد و دستور بازگشت صادر شود. ماحصل عملیات پل نادری که با اصرار بنی‌صدر به صورت کلاسیک انجام گرفت از دست رفتن تعدادی تانک آن هم در شرایط سخت تحریم‌ها بود. از طرف دیگر روحیه رزمندگان نیز تحت‌الشعاع قرار گرفت، اما یک سال و پنج ماه بعد، ارتش و سپاه با همراهی هم عملیات بزرگ فتح‌المبین را طرح‌ریزی کردند و این‌بار نیروهای خودی چنان درسی به دشمن دادند که مجبور شد ۲ هزار و ۵۰۰ کیلومتر از مناطق اشغالی کشورمان را ترک و برای همیشه از غرب ساحل کرخه فرار کند.
