اثری که در این مجال در معرفی آن سخن می‌رود، تاریخچه و عملکرد گروهی از گروه‌های مبارز با رژیم پهلوی را به بررسی نشسته است که از آن به «گروه بی‌نام» تعبیر می‌شود. در باره این گروه اگرچه به شکل پراکنده در برخی از متون و مصاحبه‌های تاریخی سخن رفته بود، اما تا پیش از انتشار این کتاب و پیرامون آن، تحقیقی مبسوط و روشنگر وجود نداشت. «گروه بی‌نام» توسط دکتر معصومه شکور قهاری تألیف و تدوین شده و مرکز اسناد انقلاب اسلامی، آن را روانه بازار نشر کرده است. در تارنمای ناشر در باب این پژوهش، چنین آمده است: «این اثر تحقیقی است درباره گروهی از میان گروه‌های بی‌شمارِ فعال و مبارز با رژیم پهلوی. این گروه زیرزمینی بنا به علل امنیتی، هیچ اسمی بر خود انتخاب نکرده، لذا گروه بی‌نام نامیده می‌شود. اعضای گروه مرکب از دانشجویان، دانشگاهیان، نظامیان و برخی صاحبان مشاغل آزاد بودند که برای رسیدن به آرمان‌های اسلامی، وارد عرصه پرخطر مبارزه شدند و با حزم و احتیاط ستودنی، به آگاهی‌بخشی و جذب نیرو، برای سرنگونی رژیم و پیروزی انقلاب اسلامی پرداختند. گروه بی‌نام صرفاً به مبارزه بسنده نمی‌کرد، بلکه با بلندنظری به تربیت کادر و نیروی انقلابی به نظام جمهوری اسلامی نیز می‌اندیشید، چنان‌که با پیروزی انقلاب اسلامی، اعضای این گروه در سنگر‌ها و سمت‌های مختلف منشأ خدمت و خیر و برکت برای انقلاب و نظام تازه تأسیس جمهوری اسلامی شد....»
خبرگزاری ایبنا در گزارشی از این اثر تاریخی، در باب نقاط قوت و ضعف آن می‌نویسد: «بخش اول و ۶۵ صفحه‌ای کتاب گروه بی‌نام، شامل دو فصل با عنوان تاریخچه احزاب و گروه‌های مبارز با مشی مسلحانه در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ شمسی و نگاهی بر احزاب و گروه‌های مبارز با مشی مسلحانه در این مقطع و بخش دوم ۲۴۱ صفحه‌ای با عنوان تاریخ شفاهی گروه بی‌نام که در واقع بحث اصلی کتاب در شش فصل شامل: فصل زمینه‌های شکل‌گیری گروه بی‌نام/ نقش روحانیت و هیئت‌های مذهبی و مساجد/ ساختار تشکیلاتی گروه بی‌نام/ اقدامات شاخه غیرنظامی گروه بی‌نام/ شکل‌گیری و اقدامات شاخه نظامی گروه بی‌نام/ اقدامات گروه بی‌نام در آستانه پیروزی انقلاب و پس از آن مطرح شده است. دکتر عبدالله جاسبی در مقدمه سه صفحه‌ای خود، بی‌آنکه توضیحی در خصوص ویژگی‌های گروه بی‌نام و اهمیت فعالیت‌های آن ارائه کند، با گفتمانی پرسش‌گرانه از زبان نسل‌های آینده مبتنی بر اینکه: چرا و چگونه انقلاب پدید آمد؟ و کژراهه‌های پس از آن، پای درکدامین آسیب پیشین داشت؟، طرح پرسشی بی‌پاسخ می‌کند که ذهن مخاطب را به خواندن این اثر جلب نماید، اما از شروع و خاتمه فعالیت‌های گروه بی‌نام، مخاطب را بی‌بهره گذاشته و دائم رضایت راویان از تدوین این اثر را منحصر در جلوگیری از تحریف قلمداد نموده است! با این همه و به طور قطع کتاب حاضر با همه فراز و فرودهایش، یکی از منابع مهم شناسایی طیف‌های مذهبی مبارز با رویکرد حفظ شئونات محرمانگی است. البته رازداری و عدم ورود به شاخه‌های مستقل، یکی از رمز‌های طولانی مدتی است که عموم انقلابیون به آن وابسته‌اند، اما از نقل آن برای ثبت در تاریخ نیز اجتناب می‌کنند. در این کتاب اگر ضعف پراکندگی گفتمان یا تجمیع مکررات به طور فنی صورت نگرفته بود، به طور قطع یکی از مراجع ارزشمند این حوزه می‌شد....»
