جنگ نرم قواعد خود را دارد. پیچیده است و تو در تو. نه پرچم مشخصی دارد و نه لشگر معینی. فرایند استراتژی تا نتیجه آن هم، کاملا روشنی نیست. یارگیری جنگ نرم هم، نامحسوس است. مثل هدفش!. مثلاً اگر بخواهند به مقابله با دیدگاههای رهبری برخیزند. هرگز رودرو نمی جنگند!. تنها کاری که می کنند. حاشیه سازی علیه متن است. در ساحت جنگ نرم، اگر موضوع مقابله با تهاجم فرهنگی غرب مطرح باشد. هرگز به راهبرد تبیین «هویت شرقی» برای مقابله با «شرق هراسی» مجال طرح داده نمی شود. ولی تا دلتان بخواهد رونق رسانه ای برای «دفاع سلبی» و «دوقطبی سازی» جایز است!. تا در گرداب تشتت های تعارض ساز. افکار عمومی فرصت نفس کشیدن هم پیدا نکند چه برسد به فکر کردن!. جالب است که در این نبرد رسانه ای تمام عیار. تنها راهی هم که برای ما باز گذاشته اند. مقابله به مثل «شانتاژی» است!. که نتیجه آن هم از پیش، معلوم است. «جهاد تبیین» هم که تنها باطل السحر «جنگ نرم» است. متولی و نقشه راه مشخصی ندارد و به همین سبب، در «جنگ اراده ها»، روی نیمکت ذخیره ها نشانیده شده و به عنوان سلاح اصلی راهی میدان نبرد رسانه ای نمی شود!.
در چنین شرایطی است. که جنگ نرم موفق می شود به مقابله با شعار سال رهبری برود. تا محور آینده ساز «تولید، دانش بنیان و اشتغال آفرین» خیلی زودتر از حد انتظار، از سرخط اخبار دور شده و اخباری نظیر #سیسمونی_گیت و #ماکارونی_گیت، مورد هجمه قرار بگیرد!.
البته که این هجمه های همسو با جنگ نرم، نه از روی تعمد و نه از جهت ایجاد مخرج مشترک با دشمنان است. ولی در جنگ نرم. هر کسی و در هر جایگاهی می تواند. در پازل آنها قرار بگیرد. اگر «آن سیاسی» لازم را نداشته باشد و در تشخیص اولویتها مفتون «استراتژی رسانه ای جنگ نرم» شود.
همین امروز بجای آنکه وزیر جهاد کشاورزی چهره اصلی رسانه ای کشور باشد، شاید باید وزرای خارجه، فرهنگ و ارشاد اسلامی و میراث فرهنگی و گردشگری در کنار معاون علمی فناوری ریاست جمهوری، مهم ترین چهره های رسانه ای دولت سیزدهم در عرصه افکار عمومی بودند تا با «نقشه راهی معین» شعار سال را به ساحت «سیاست منطقه ای» پیوند می زدند و افق های جدیدی پیش روی ایران ۱۴۰۱ می ساختند که متاسفانه اینگونه نشد!.
فراموش نکنیم. جنگ نرم قواعد خود را دارد. هرگز رودرو نمی جنگند!. تنها کاری که می کنند. حاشیه سازی علیه متن است!.
