رژیم اشغالگر قدس تاکنون دست به ترور‌های زیادی در کشور‌های مختلف زده که نه تنها هدفمند بوده‌اند بلکه هیچ نهاد حقوقی بین‌المللی هم به این ترور‌ها رسیدگی و حتی محکوم هم نکرده است. این حکومت از سال ۱۹۴۹ آموخت که باید ارتشی نامرئی و هولناک داشته باشد و تصمیم بر آن شد که سازمانی امینتی- اطلاعاتی مأمور حفاظت از کیان و آرمان‌های ملت یهود شود.
تفکر اینکه موساد از ۱۹۵۱ به فعالیت پرداخته، تفکری اشتباه و آدرسی غلط برای افکار عمومی است. موساد، پیش از تشکیل اسرائیل و در زمان جنگ جهانی دوم، مخصوصاً هنگام درگیری هیتلر و یهودیان، فعالیتش را شروع کرده بود. موساد هم‌اکنون حداقل ۹ هزار کارمند و نیروی رسمی و طبق برخی بررسی‌ها، نزدیک به ۱۵ هزار عضو در درون دولت‌ها جانمایی کرده است.
موساد، شاخه‌های متفاوتی دارد که ما فقط به گروه‌های اصلی و تأثیرگذار آن اشاره می‌کنیم؛ ۱- آمان: مدیریت سازمان اطلاعات نظامی ۲- شین‌بات: مدیریت سازمان امنیت عمومی ۳- شاباک: مدیریت مرکز مطالعات راهبردی ۴- متساوا: بخش عملیات ویژه (گروه ترور).
اصولاً متساوا، بخشی است که از سایر ارکان ماشین امنیت و اطلاعات اسرائیل، گمنام‌تر و صد البته پیچیده‌تر است.
اسرائیل پیش از ترور دانشمندان هسته‌ای ملل مختلف، ابتدا این استراتژی را با عنوان پیشگیری هدفمند در اراضی اشغالی و علیه گروه‌های فلسطینی، مخصوصاً رهبران آنها امتحان کرد.
از معروف‌ترین ترور‌های سیاسی موساد و عناصر آن، می‌توان به عماد مغنیه، محمود المبحوح، فتحی شقاقی، عبدالعزیز رنتیسی، کاروان نظامیان حزب‌الله، احمد یاسین، فرماندهان نیرو‌های مقاومت در لبنان و عراق و سیدعباس موسوی اشاره کرد.
از نکات جالب توجه شیوه‌های این ترورهاست که عمدتاً حمله از آسمان به خودرو‌های آن اشخاص است و این موضوع حاکی از آن است که عناصر نفوذی در تمامی این ترور‌ها نقش داشته‌اند و این گواه آن است که موساد و اصولاً اعضای امنیت و اطلاعات اسرائیل، در زمینه این نوع ترور، تخصص بالایی دارند.
لازم به ذکر است که اسرائیل هیچ‌گاه به واسطه ترور در شورای امنیت سازمان ملل، محکوم نشده است که همه این‌ها را مدیون و ممنون وتوی امریکا است. ترور علمی اسرائیل از ۱۹۵۲، با قتل سمیرا موسی، بانوی دانشمند هسته‌ای مصر، آغاز شد. مرگ او را سانحه رانندگی عنوان کردند، اما بعدها، رسانه‌های معتبر، مدارکی به دست آوردند مبنی بر آنکه اسرائیل به همراه امریکا در قتل او نقش داشته‌اند.
مرگ او هنگامی رخ داد که مصر از مخالفان درجه یک اسرائیل در جهان اسلام و عرب به شمار می‌رفت. در دوران جمال عبدالناصر، طی بازه زمانی دهه ۵۰ تا ۶۰ میلادی، مصر تصمیم گرفت به قدرت‌های هسته‌ای جهان ملحق شود. نخبگان علوم هسته‌ای خود را برای تحصیل به غرب فرستاد و هنگامی که اسرائیل از این ماجرا مطلع شد، توسط موساد و متساوا تصمیم به حذف نیرو‌های اصلی پروژه‌های هسته‌ای مصر گرفت.
این پاکسازی با سمیرا موسی شروع شد. سپس در سال ۱۹۶۷، سمیر نجیب کشته شد. او نیز علت مرگش صدمات حاصل از سانحه رانندگی عنوان شد. هرچند مانند سمیرا موسی، صحنه‌سازی رخ نداده بود و واقعاً نیز سانحه رانندگی علت مرگ او بود. سانحه‌ای که از مرگ سمیرا موسی نیز مشکوک‌تر بود.
در سال ۱۹۸۰، بزرگ‌ترین ضربه به پروژه‌های هسته‌ای مصر وارد شد. جسد یحیی المشد، از دانشمندان نامدار عربی در دنیای علوم هسته‌ای، توسط خدمه هتل مری دیان پاریس کشف شد. در حالتی که بر بدن وی جای چندین ضربه چاقو بود. هیچ‌گاه قاتلان او پیدا نشدند و بلکه تنها زنی که به عنوان کارگر جنسی، صحنه قتل او را دیده بود، بعدها جسدش در جنگل‌های پاریس پیدا شد. المشد، از مهره‌های اصلی گسترش علوم هسته‌ای در جهان عرب نیز بود. او در کشور‌های عراق و سوریه نیز فعالیت هسته‌ای داشت. این مسئله محدود به دانشمندان مصری نبود. بلکه موساد، بر اساس آمار‌های وزارت خارجه امریکا، پس از اشغال عراق، دست‌کم ۲۵۰ دانشمند عراقی را از سال ۲۰۰۳ تا پایان اشغال عراق توسط امریکا، ترور کرده است. در دهم اکتبر ۲۰۱۴، پنج دانشمند علوم هسته‌ای سوری، توسط تیم متساوا، در عملیاتی پیچیده ترور شدند. در سال ۲۰۱۸ موساد در روش ترور‌های هدفمند خود با فناوری‌های جدید تغییر شکل داد. از آغشته کردن لباس زیر به رادیو اکتیو تا ارسال پهپاد بر سر موضع مورد نظر.
موساد در سال ۲۰۱۸، حشام سلیم مراد، دانشجوی فیزیک هسته‌ای در فرانسه را به طرز دلخراشی به قتل رساند. ایمان حسام الزره، شیمیدان فلسطینی را نیز به راحتی از لیست ترور‌های خود با موفقیت خارج کرد. موساد حتی در عملیات اپسیلون نیز نقش‌آفرینی کرده است. عملیاتی که طی آن، به کمک نیرو‌های متفقین، ۱۰ نفر از دانشمندان بزرگ آلمان را که گمان می‌کردند هیتلر را به مرز دستیابی به سلاح اتمی رسانده‌اند، اسیر کردند و در مزرعه‌ای دور افتاده، آنها را تحت کنترل خود قرار دادند. از آن ۱۰ نفر، سه نفرشان پیش‌تر برنده جایزه نوبل شده بودند.
یکی از دلایلی که سازمان‌های حقوقی بین‌المللی نتوانسته‌اند رژیم اشغالگر قدس را پای میز محاکمه بکشانند این است که این رژیم ردی از خود در ترور‌ها به‌جا نمی‌گذارد. از آن مهم‌تر اینکه هرگز زیر بار مسئولیت ترور‌ها هم نرفته و این اقدام خود را به گردن نمی‌گیرد.
از دیگر عملیات‌های موساد، ترور دانشمندان آلمانی در سایر علوم نیز بود. سازمان اطلاعات و امنیت اسرائیل، طی تاریخ ۷۰ ساله رسمی خود، حداقل ۲۵۰۰ ترور و عملیات انجام داده که دست‌کم در این عملیات‌ها، ۷۰۰ دانشمند و نخبه سایر ملل جهان را به قتل رسانده است. اما نکته اساسی این است که هرگز نباید از رسوا کردن ترور‌های اسرائیل در مجامع حقوقی ناامید شد. امروزه بسیاری از حقوقدانان به خوبی می‌دانند که ماشین ترور صهیونیسم به چه شکلی کار می‌کند و مخفی‌کاری‌های موساد هم همیشگی نیست. همان‌طور که معاون حقوق بشر قوه قضائیه هم اخیراً گفته، رسانه‌های حقوقی هم در این میان از باب افشاگری و پرداختن به جنبه‌های مختلف ترور‌های رژیم صهیونیستی باید فعال باشند.
*پژوهشگر حقوق
