بسیاری هنوز هم گیج و مبهوت هستند از اتفاقات ناخوشایند فصل مکاره نقل و انتقالات و رفت و آمد‌های برنامه‌ریزی شده بازیکنان به این باشگاه و آن باشگاه که رقم قرارداد آن‌ها را در عرض چند ساعت آسانسوری بالا می‌برد. اما آنچه این روز‌ها مردم را انگشت به دهان گذاشته، این است که اتفاقات این روز‌ها درست بعد از آن جلسه کذایی رخ داده است. همان جلسه‌ای که گفته می‌شد حاصل آن کشیدن مو از ماست خواهد بود برای فصل نقل و انتقالات و جلوگیری از ثبت قرارداد‌های چندین میلیاردی!
حرف که حرف نباشد بیش از این هم انتظار نمی‌رود، درست مثل وقتی که برق چراغ راهنمایی و رانندگی قطع می‌شود و ماشین‌ها همه درهم گره می‌خورند، چراکه وقتی افسری برگه به دست و آماده نوشتن جریمه نیست هر راننده‌ای خود را مقدم می‌داند برای ربودن گوی سبقت از دیگری! اینجا، اما افسران ناظر سال‌هاست که غایب هستند و نه خبری از چراغی است برای راهنمایی و نه برگه‌ای برای جریمه و رانندگانی که گویی هرگز چشم‌شان به آیین‌نامه نیفتاده، خوب می‌دانند چطور باید از این آب گل‌آلود و اهمال افسرانی که ترک پست کرده‌اند، ماهی بگیرند.
اتفاقات تازه و جدید نیست، این مسیری است که فوتبال ایران سال‌هاست قبل از شروع لیگ و در فصل نقل و انتقالات تجربه می‌کند. تجربه‌ای تلخ و تکراری که هرگز عزمی برای عدم تکرارش وجود نداشته و هر آنچه در این راستا شاهد بوده‌ایم حرف بوده و حرف، چراکه خانه از پای‌بست ویران است و سرنخ را که بگیریم به سفره‌ای می‌رسیم که پهن است و هر کس لقمه‌ای از آن بر دهان می‌برد و غیرعقلانی است برچیدن بساطی که دست همه در آن است و خوب نانی می‌رساند.
شماتت بازیکنان فرصت‌طلبی که ماهیگیری از این آب گل‌آلود را به خوبی آموخته‌اند و با رفت و آمد‌های مکرر به باشگاه‌های مختلف رقم خود را بی‌هیچ منطقی بالا می‌برند کار ساده‌ای است، حتی خرده گرفتن به هواداران خشمگینی که گاه بی‌آنکه بدانند با عده‌ای فرصت‌طلب همراه می‌شوند نیز سخت نیست. هوادارنما‌ها و فرصت‌طلبانی که با شل شدن سرکیسه حاضر به سد کردن راه هر مدیر و مربی هستند. مقصر، اما نه عربده‌کش‌هایی که به قصد حاشیه‌سازی وارد معرکه می‌شوند، هستند و نه بازیکنانی که می‌خواهند از این فرصت بادآورده سودی کلان به جیب بزنند، مقصران بلبشویی که هر ساله با وجود تمام آن ادعا‌ها و وعده‌های توخالی در فصل نقل و انتقالات راه می‌افتد و کک کسی هم نمی‌گزد، مدیران نالایق و ناظرانی هستند که با وجود آشکار بودن پایمال شدن حق ملت سال‌هاست که چشم بر تخلفات فصل مکاره نقل و انتقالات بسته‌اند. مدیرانی که، چون از جیب مایع نمی‌گذارند و دست‌شان در جیب ملت است در قید و بند رعایت هیچ اصول و قاعده‌ای نیستند و چپاول بیت‌المال از آن جهت که خوب می‌دانند کسی بازخواست‌شان نمی‌کند برای‌شان به یک عادت تبدیل شده است. مدیران ناکارآمدی که نه براساس شایسته‌سالاری که همواره بر اساس روابط و ضوابط بر مسند قدرت قرار گرفته‌اند و قبل از آن‌ها باید یقه ناظرانی را گرفت که تمام این بی‌قانونی‌ها و این چپاول بیت‌المال طی سال‌های متمادی را دیده‌اند، اما کاری انجام نداده و نمی‌دهند.
بازیکنان سودجود و فرصت‌طلب دم‌دستی‌ترین‌ها برای هدف انتقاد قرار گرفتن هستند، اما ساده‌لوحانه است اگر تصور کنیم مقصر چپاول جیب ملت طی سال‌های اخیر بازیکنان زیاده‌خواه هستند، چراکه نه گفتن یا بله گفتن به این بازیکنان کار مدیران است و انتخاب این مدیران ناکارآمد و نظارت بر تصمیمات سرتاپا اشتباه آن‌ها به عهده کسانی است که جزو متهمان ردیف اول اتفاقاتی هستند که سال‌هاست در فصل نقل و انتقالات به خالی شدن جیب ملت ختم می‌شود!
