پیروزی لذت‌بخش تیم ملی مقابل بحرین همه را به وجد آورده؛ از دوستداران فوتبال گرفته تا مسئولان فدراسیون و دیگر دست‌اندرکاران ورزشی و سیاسی. کسب این برد برای تیم کشورمان کاملاً حیاتی بود، اما نکته مهم این است که هنوز کار صعود تمام نشده و خیلی نباید عجله کرد و با دادن پاداش میلیونی و ارسال پیام‌های تبریک در باد شکست بحرین خوابید.
خیلی وقت بود منتظر شکستن طلسم منامه بودیم. حالا که ای‌اف‌سی امتیاز میزبانی را به ناحق از ما گرفت و طبق معمول در مقابل حق‌خوری‌های کنفدراسیون به جای واکنش قدرتمندانه، منفعلانه و از موضع ضعف برخورد کردیم، فرصت خوبی بود برای آنکه باخت دور رفت را جبران کنیم و به گربه سیاه کوچک درسی جانانه بدهیم. برد ۳ بر صفر کام مردم را شیرین و خون تازه‌ای به رگ‌های جامعه ایرانی تزریق کرد. در روز‌های انتخاباتی پیش‌رو و در حالی که تیم ملی والیبال در ایتالیا می‌جنگد، تیم ملی فوتبال نیز باید با یک برد قاطع دینش را به هموطنان ادا می‌کرد. با این حال خوشحالی دیگر بس است و نباید بیش از این بابت این برد غره شویم. به لطف نتایج بازی‌های رفت و با هنرمندی ویلموتس و دوستان، اوضاع تیم ملی بغرنج‌تر از این حرف‌هاست که مشکلش با یکی، دو برد حل شود. اگر شادمانی‌ها و پرداخت پاداش‌ها به پایان رسیده، بهتر است هرچه زودتر به فکر بازی بعدی (کامبوج) و از همه مهم‌تر بازی با عراق باشیم.
دو سال پیش که مسابقات مقدماتی جام جهانی در آسیا شروع شد هیچ کس تصور نمی‌کرد تیم اول قاره به روزی دچار شود که برای صعود به مرحله بعد تن و بدنمان بلرزد، حتی به مغزمان هم خطور نمی‌کرد در دور برگشت خارج از خانه بازی کنیم، آن هم در شرایطی که حتی یک تساوی می‌تواند حذفمان را رقم بزند. مسببان این اوضاع همان‌هایی هستند که پرونده شکایت ۶ میلیون یورویی ویلموتس را روی دستمان گذاشتند و رفتند. تکرار مکررات فایده‌ای ندارد و این روز‌ها بهتر است بیشتر روی جبران مافات تمرکز کنیم تا زخمی که فدراسیون چند ستاره بر پیکر فوتبال ایران زد. هنگ‌کنگ و بحرین را کنار زده‌ایم و مانده دو بازی دیگر؛ کامبوج را می‌توانیم راحت ببریم، ولی بازی با عراق به این راحتی‌ها نیست. بازی با تیم‌های عربی سختی‌های خاص خود را دارد، خصوصاً اگر بازی رفت را هم ۲ بر یک باخته باشید. بازی با حریفی، چون عراق پیچیده‌تر از این حرف‌هاست و تنها به مسائل فنی ختم نمی‌شود. به همین خاطر است که می‌گوییم خیلی نباید بابت شکست بحرین وقت تلف شود، بلکه کادر فنی باید تمام هم و غم خود را معطوف به حریف آخرمان کند و علاوه بر بحث‌های تاکتیکی، نکات مهم در خصوص بحث‌های روحی روانی و جنجال‌های احتمالی نیز به بازیکنان گوشزد شود. فدراسیون با کمک مقامات دولتی بودجه هنگفتی برای عبور از این مرحله دریافت کرده و پاداش قابل توجهی نیز بابت دو برد اخیر به اعضای تیم ملی پرداخت شده و حالا که مثل همیشه پاداش فوتبالی‌ها بلافاصله و با ارقام بالا پرداخت می‌شود مردم حق دارند که منتظر پیروزی‌های بعدی باشند.
باز هم تأکید می‌کنیم که بازی با بحرین تمام شده و در حقیقت تیم ما فقط نیمی از راه را طی کرده است. از طرفی کیفیت فوتبال عراق با بحرین قابل مقایسه نیست و کوچک‌ترین اشتباه ملی‌پوشان به بروز یک فاجعه منجر خواهد شد. برای آنکه با خیال راحت یک دل سیر شادی کنیم باید تا شکست عراق صبر کنیم و امیدوارانه بازی‌های تیم ملی را دنبال می‌کنیم تا به این هدف برسیم. بعد از اینکه صعودمان به عنوان صدرنشین قطعی شد، آن زمان هم باید به فکر آینده باشیم. مرحله نهایی مقدماتی جام جهانی سخت‌تر خواهد بود و دیگر نمی‌توان با بسیج همه امکانات و در عرض چند هفته به نتیجه دلخواه رسید. در کل همه منتظریم ورزش ایران خردادماه موفقی را پشت سر بگذارد، والیبال با درخشش در لیگ ملت‌ها با آمادگی کامل راهی توکیو شود و فوتبال هم نتایج دور رفت مقدماتی جام جهانی را جبران کند.
توقعی که ورزشکاران ایران نشان داده‌اند، می‌توانند به خوبی از عهده انجام آن‌ها برآیند. پیروزی بر بحرین یکی از موارد آن بود و می‌تواند با برتری مقابل عراق کامل‌تر هم شود. البته به شرط آنکه حواسمان جمع باشد و درست مثل بازی با بحرین کار خودمان را انجام دهیم و با حاشیه‌سازی‌های حریف کاری نداشته باشیم.
