سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: همه می‌دانند مهدی فتحی بازیگری تکرارنشدنی بود، اما شاید کمتر کسی بداند که او دستی هم بر کشتی گرفتن و هماوردی داشت و با جهان پهلوان تختی نیز بر تشک کشتی زورآزمایی کرده بود.
بهزاد فراهانی در ماه تولد فتحی (آذر سال ۱۳۱۸) از مردمی بودن به عنوان مهم‌ترین ویژگی این بازیگر فقید سخن می‌گوید. فراهانی که در نمایش «بینوایان» و سریال امام علی با مهدی فتحی همبازی بوده است، به ایسنا می‌گوید: من همواره معتقد به تئاتر اجتماعی بوده‌ام و دیدگاهی را که دوستان نوگرا به هنر دارند، متعلق به کشور خودمان نمی‌دانم. این دیدگاه ویژه کشور‌هایی است که دوره صنعتی را گذرانده و به دموکراسی رسیده‌اند و مردمان‌شان در فقر به سر نمی‌برند. او سپس از مهدی فتحی به عنوان بزرگ‌ترین بازیگر آسیا نام می‌برد و اضافه می‌کند: هیچ بازیگری به قدر او به مردم نزدیک نبود. او مردم را به خوبی تماشا و حس می‌کرد و زمانی که قرار بود نقشی را بازی کند، در کالبد شکافی آن نقش یکه بود. فراهانی سخنان خود را درباره فتحی این گونه ادامه می‌دهد: هنرمندی بود که سواد و مطالعاتش یگانه بود و باید بگویم گروه تئاتر «آناهیتا» هیچ بازیگری را به بزرگی او تربیت نکرد.
او با اشاره به دیگر ویژگی فتحی می‌افزاید: انسان والایی بود و همواره تلاشش بر این بود که مثل خودش باشد. او ادای هیچ بازیگر دیگری را درنیاورد و آموزه‌های بسیاری برای ما داشت که مهم‌ترینش همان ارتباط نزدیکش با مردم بود.
فراهانی با یادآوری حضور فتحی در هماوردی و کشتی‌گیری اضافه می‌کند: نزدیک یک سال با جهان پهلوان تختی کشتی می‌گرفت. مردمان جنوب شهر تهران او را خوب می‌شناختند و لبخند زیبایش را تجربه کرده بودند. این بازیگر با ابراز تأسف از اینکه قدر مهدی فتحی دانسته نشد، می‌گوید: قدر او را ندانستیم، همچنانکه پرویز پورحسینی و حمید سمندریان هم قدر ندیدند؛ هنرمندانی که به این راحتی نمی‌توان مشابه آنان را ساخت چراکه آنان در میهن ما استثنا بودند. فراهانی با اشاره به واپسین روز‌های زندگی مهدی فتحی که به دشواری در بیمارستان سپری شد، می‌افزاید: زمانی که در بستر بیماری افتاد، کسی برایش دستی بالا نزد. مقصودم وزارت فرهنگ و ارشاد است. امیدوارم با تغییر نگاه به فرهنگ و هنر، این شاخه هم سمت و سویی بگیرد و دیگر هنرمندی مانند مهدی فتحی در عسرت نرود. مهدی فتحی، بازیگر تئاتر سینما و تلویزیون آذر ماه سال ۱۳۱۸ زاده شد. او یکی از اعضای ثابت گروه تئاتر «آناهیتا» به سرپرستی مهین و مصطفی اسکویی بود. محمود دولت‌آبادی که در آن دوره دیگر عضو این گروه تئاتری بوده، درباره فتحی گفته است، فتحی یا باید روی صحنه می‌زیست یا از مادر نمی‌زاد. در کارنامه هنری فتحی بازی‌های درخشان او در نمایش‌هایی همچون «اتللو»، «هیاهوی بسیار برای هیچ»، «طبقه ششم»، «روبهک‌ها»، «صاحب مهمانخانه»، «تانیا» و «سلمانی شهر سویل» به ثبت رسیده است. او در آن سال‌ها در بیش از ۲۰ تئاتر تلویزیونی نیز حضور داشت. فتحی که از همان سال‌های آغازین فعالیت هنری، به امر آموزش هم اشتغال داشت، مدت‌ها به عنوان استاد فن بیان در هنرکده بازیگری آناهیتا مشغول کار بود.
بخت با تماشاگرانی یار بود که دهه ۷۰ بازی او را در نمایش «بینوایان» بهروز غریب‌پور تماشا کردند؛ یک بازی نفسگیر در نقش «ژان والژان» و حضوری بیش از سه ساعت روی صحنه. بهزاد فراهانی بازیگر نقش مقابل او «بازرس ژاور» را بازی کرد و این از آخرین حضور‌های درخشان فتحی روی صحنه تئاتر بود که در فرهنگسرای بهمن رقم خورد؛ محلی که پیش‌تر کشتارگاه بود و در آن مقطع نخستین روز‌های فعالیت خود را به عنوان فرهنگسرا سپری می‌کرد. مهدی فتحی در آخرین روز‌های زندگی خود، دوره سختی را گذراند، همراه با بیماری و کم‌توجهی نهاد‌های فرهنگی. او در آخرین روز اسفند سال ۱۳۸۲ آرامش مرگ را بر این گونه زیستنِ دشوار ترجیح داد و چشمان خود را بر این دنیا و هر آنچه در آن هست، فرو بست.
